Ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου...

Ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου!

Πάντα απορούσα πώς ο Χριστός επάνω στο Σταυρό σηκώνει-αναλαμβάνει όλες τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων.

Βίωσα κάτι στο νοσοκομείο που μου έφερε στο νου αυτήν ακριβώς την αλήθεια και το καταθέτω χωρίς να ισχυρίζομαι ότι κατάλαβα αυτή την σωτήρια αλήθεια σ' όλο της το βάθος.

Το τρίτο βράδυ μετά την επέμβαση που έκανα (ολική αρθροπλαστική ισχίου) ήμουν σε μεγάλη προσωπική δυσκολία, με πολυδιάστατη μετεγχειρητική ταλαιπωρία. Δίπλα μου ήταν μια ηλικιωμένη γυναίκα που φαινόταν ότι βασανιζόταν απείρως περισσότερο. Βλέποντας εκείνο το μαρτύριο και την πολύωρη υπομονή της, ταυτίστηκα μαζί της. Την ίδια στιγμή ένιωθα το δικό μου πόνο να ελαττώνεται, να σβήνει... Σε λίγο ένιωθα ανάλαφρη και τώρα ακόμη δεν θυμάμαι τίποτα από το δικό μου πόνο. Τον απορρόφησε, τον έσβησε ο πόνος ενός άλλου ανθρώπου. Και μέσα μου έλαβα την πληροφορία ότι αν ο πόνος ενός ανθρώπου μπορεί να ρουφήξει το δικό μας πόνο, πόσο μάλλον μπορεί να το κάνει ο ακρότατος εκούσιος πόνος του Θεού, του Εσταυρωμένου! Κι η αμαρτία είναι ο χειρότερος πόνος!
Μόνο να μάθουμε να προσβλέπουμε στον Εσταυρωμένο, να ταυτιζόμαστε μ΄Αυτόν, να γινόμαστε ένα μαζί Του κι Εκείνος θα αναλάβει όλο μας το βάρος...

homo hospitalis

Η καθημερινότητα των ασθενών στα νοσοκομεία φανερώνει την προσωπικότητα και το χαρακτήρα του καθενός. Άλλος ανυπόμονος, άλλος γκρινιάρης, άλλος χαϊδεύεται, άλλος κρύος κι απλησίαστος, άλλος πρόθυμος και καλοδιάθετος, άλλος υπομονετικός και αγόγγυστος, άλλος υπερευαίσθητος στον πόνο και την ταλαιπωρία, άλλος στωικός και ατάραχος, άλλος διαχυτικός και φλύαρος.
Ωστόσο η κοινή ζωή, η υπερβολική εγγύτης με ανθρώπους που δεν γνώριζες, η κοινή μοίρα - ο πόνος και η ασθένεια - το απόλυτο ξεβόλεμα, η παραίτηση από αναγκαίες ή προσφιλείς δραστηριότητες, ο αποχωρισμός από τους οικείους διαμορφώνουν ένα νέο πρόσωπο σε κάθε ασθενή. Γίνονται πράγματα που θα ήταν αδιανόητα υπό άλλες συνθήκες.
Έχεις μάθει να κοιμάσαι στο σκοτάδι και στην ησυχία του υπνοδωματίου σου, αλλά τώρα κοιμάσαι παρόλο που ο διπλανός σου έχει το φως του αναμμένο ή ροχαλίζει και στο διάδρομο πηγαινοέρχονται γιατροί και νοσηλευτές κάνοντας αρκετή φασαρία-όχι πάντα δικαιολογημένη. Σε ξυπνούν δέκα φορές το βράδυ και ίσως λίγο "βάναυσα" οι νοσηλευτές που έρχονται στο διπλανό κρεβάτι ή σε σένα ή σε ενοχλούν τα βογγητά του διπλανού και πάλι βρίσκεις κουράγιο και μένεις ήρεμος και ξανακοιμάσαι. Δεν ανεχόσουν τη γκριμάτσα του δικού σου ανθρώπου και τώρα ανέχεσαι όλες τις σωματικές ανάγκες ξένων ανθρώπων, μάλιστα δείχνεις και προσωπικό ενδιαφέρον γιατί ξέρεις ότι σύντομα θα βρεθείς στην ίδια δύσκολη θέση. Δεν καταδεχόσουν να σε εξυπηρετήσει κανείς και τώρα έχεις απόλυτη ανάγκη για τα πάντα. Τα δέχεσαι ταπεινά και ευγνωμόνως. Νόμιζες ότι χωρίς εσένα δεν κινείται το μικροσύμπαν της ζωής σου - οικογένεια, δουλειά, γειτονιά - κι όμως όλοι συνεχίζουν να πορεύονται και χωρίς εσένα και το αποδέχεσαι. Ανοίγεις την καρδιά σου και λες τον πόνο σου και τα οικογενειακά σου εσύ που ήσουν λιγομίλητος και φρόντιζες να κρατάς καλά κρυμμένα τα μυστικά σου. Ακούς ατέλειωτες ιστορίες κι αισθάνεσαι τον πόνο των άλλων σαν δικό σου, εσύ που ήσουν αδιάφορος και κοίταζες μόνο τα δικά σου προβλήματα και τις δικές σου έγνοιες. Κι αναρρωτιέσαι: "Πού ζούσα τόσον καιρό; Γιατί όταν είμαι καλά, δεν σηκώνομαι να επισκεφθώ ένα νοσοκομείο; να ταΐσω έναν καθηλωμένο ασθενή; να προσφέρω ένα ποτήρι νερό; ν΄ακούσω μια πονεμένη ιστορία;"
Μια ολιγοήμερη διαμονή στο νοσοκομείο ίσως χρειάζεται πού και πού για να επανατοποθετούμαστε, να εκτιμούμε τα αυτονόητα της ζωής μας και να θυμόμαστε την ανθρωπιά μας.

*Σκέψεις πριν από το επικείμενο χειρουργείο...πάντοτε ευγνώμων για την περιποίηση στη Β΄Ορθοπεδική του Νοσοκομείου "Παπαγεωργίου".

Αναστάσεως ημέρα Δευτέρα

Ιερόν Ησυχαστήριον Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά
(στα Κουφάλια Θεσσαλονίκης)

Ομορφιά και νοικοκυροσύνη...θηλυκού γένους

Πανδαισία χρωμάτων

Έξω πανδαισία χρωμάτων, αρμονία κτισμάτων και ανοιξιάτικης φύσης! Μέσα αναστάσιμο πανηγύρι, πανδαισία ήχων και ευφρόσυνων λόγων! Κορυφαία λατρευτική σύναξη η πασχαλινή Θεία Λειτουργία μετά από έναν αξέχαστο όρθρο! Κι ύστερα η Τράπεζα, τόσο προσεγμένη κι ευλογημένη, φυσική προέκταση της προηγηθείσας λατρευτικής σύναξης.
Η ζωή έχει άλλη ποιότητα κι άλλο νόημα σ' ένα ορθόδοξο μοναστήρι.
Ευχαριστώ θερμά τους φίλους που μου χάρισαν αυτή την ευκαιρία!


*Δεν τράβηξα φωτογραφίες μέσα στο Ναό ή στην Τράπεζα για να μην ενοχλήσω.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ!

"Ανάστα ο Θεός, κρίνον την γην, ότι συ κατακληρονομήσεις εν πάσιν τοις έθνεσιν".
Ψάλλει ο ιερέας το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου και ραίνει με δάφνες τον πιο τρανό νικητή που ήδη έχει αρχίσει τον θρίαμβό του!
Ο Χριστός είναι ο νικητής της πιο συγκλονιστικής μάχης! Κατήλθε μέχρις Άδου ταμείων και τα εσκύλευσε! Έφτασε στα κατώτατα της γης και τους εκεί καθεύδοντας συνήγειρε! Συνέτριψε τις πύλες, τους μοχλούς και τις κλειδαριές της απέραντης σκοτεινής φυλακής και τους απ' αιώνος δεσμίους ελευθέρωσε!
Τώρα ο τάφος έγινε νυφικό δωμάτιο, πηγή αθανασίας και πλούτου κι ο θάνατος ένα πέρασμα στη λαμπροφόρα αιωνιότητα όπου επισκοπεί το φως του προσώπου του Κυρίου!
Και καλούμαστε όλοι από την θεία, φίλη, γλυκύτατη και αψευδή φωνή του αναστημένου Χριστού να Τον ακολουθήσουμε στη θριαμβευτική Του πορεία!
Ας μη μείνουμε παγεροί θεατές, αδιάφοροι και αργοί. Ας τρέξουμε στο κάλεσμά Του για να περάσουμε μαζί Του στη Βασιλεία Του.
Εύχομαι ΑΝΑΣΤΑΣΗ! (Δεν χρειάζεται το "Καλή". Μπορεί να είναι κακή η Ανάσταση;)

Μεγάλη Εβδομάδα

Η εκκλησία ολοφώτεινη και καταστόλιστη - Ο Επιτάφιος στο κέντρο του Ναού μας συγκεντρώνει σε πνευματική ευωχία.

Θεωρείται ιδιαίτερη ευλογία για τους νέους να σηκώσουν έστω για λίγο τον επιτάφιο.
Όλοι σπεύδουν!

Όλοι οι κάτοικοι της μικρής μας κωμόπολης ακολουθούν τον Επιτάφιο.
Αύριο όλοι θα περιμένουν το "Χριστός Ανέστη!".
Ποιο άλλο γεγονός φέρνει τόσο κοντά τους ανθρώπους
αδιακρίτως ηλικίας, πολιτικών φρονημάτων, οικονομικής επιφάνειας, κτλ;
Όλοι έχουν θέση και αξία δίπλα στον αγαπημένο νεκρό.

Ας διαρκούσε η ζωή μου μια εβδομάδα μόνο,
αλλά να ήταν μια Μεγάλη Εβδομάδα και μια Ανάσταση!
Κι ας την βίωνα μ' όλη την ένταση και την κατάνυξη
στην οποία με καλούν οι υπέροχοι ύμνοι
και τα ευαγγελικά κείμενα αυτών των ημερών.
Θα μου ήταν υπεραρκετό!
Αυτό είναι το "γλέντι" της ψυχής μου.