Αφοσίωση

"Γύρισες, μάνα μου; Άργησες.
Σφίξε με στην αγκάλη σου!"

Αντίστροφα η σχέση η μητρική
βιώνεται από τη μάνα που ήταν δυνατή,
μα τώρα παραπαίει.
Μες στο γερό της κόρης σφιχταγκάλιασμα
η γραία βρέφος ξαναγίνεται
κι αποζητά ασφάλεια και φροντίδα!!...
Τα γηρατειά κι οι ασθένειες την λύγισαν.
Σαν το σκιαγμένο σπουργιτάκι
αφήνεται στης κόρης τις φροντίδες
που γίνεται γι' αυτήν η μάνα πια,
....ως νά 'ρθει η στερνή στιγμή
του τελευταίου αποχαιρετισμού η ώρα!!!

Και καταθέτω εδώ τον σεβασμό
και την εκτίμηση την άπειρη
σε μια θυγατρική και υιική αφοσίωση απαράμιλλη,
που θε να γίνει μέτρο σύγκρισης
και οδηγός για μας τους επιλοίπους....

Ο Πρωτεσίλαος και οι Κινέζοι

Αν ρωτούσα νεαρούς Έλληνες: "Ποιος ήταν ο Πρωτεσίλαος;" πόσοι πιστεύετε ότι θα ήταν σε θέση να μου δώσουν μια απάντηση; Αν κρίνω από τις άστοχες απαντήσεις σε πολύ κοινότοπες και απλοϊκές ιστορικές ερωτήσεις, παραδείγματος χάριν "Ποιους πολεμήσαμε το '40 ή ποιους νικήσαμε το 1821" που κατά καιρούς δοκιμάζουν ανεπιτυχώς τις γνώσεις των νέων μας, δεν τρέφω αυταπάτες, ελάχιστοι θα τον γνωρίζουν.
Γι' αυτό αναφέρω εδώ ένα απίστευτο περιστατικό που το καταγράφει το 2014 ο Αντώνιος-Αιμίλιος Ταχιάος, ομότιμος καθηγητής, ακαδημαϊκός: "Τα καλοκαίρια παραθερίζω στην παραλία του Πτελεού Μαγνησίας. Φέτος ήρθαν στον Πτελεό δύο Κινέζοι, συνεργάτες ενός φίλου και συγγενικού μου προσώπου, ο ένας διευθυντής εστιατορίου και ο άλλος στέλεχος μιας επιχείρησης. Ένα απόγευμα περπατούσαμε στην παραλία. Σταματήσαμε για να θαυμάσουμε ένα ψηφιδωτό που παριστάνει έναν πολεμιστή με το δόρυ προτεταμένο, έτοιμο να πηδήξει από την πλώρη του πλοίου στη στεριά. Με ρώτησαν ποιος εκπόνησε αυτό το έργο και τους απάντησα πως το φιλοτέχνησε ένας συγγενής της γυναίκας μου, αντιπτέραρχος ε.α. και πρώην Αρχηγός του Υγειονομικού της Πολεμικής Αεροπορίας. Έσκυψαν για να διαβάσουν το όνομα του πολεμιστή. Βέβαια δεν μπορούσαν να διαβάσουν Ελληνικά και τους το διάβασα εγώ: "Πρωτεσίλαος". Ενθουσιασμένοι αναφώνησαν: "Δεν είναι αυτός που εξεστράτευσε με πλοία εναντίον της Τροίας, ο πρώτος που έπεσε νεκρός!!!!", Η έκπληξη ήταν πλέον όλη δική μου. "Πώς τα γνωρίζετε εσείς όλα αυτά;" ρώτησα απίστευτα απορημένος. "Τα διδαχθήκαμε στο σχολείο" ήταν η πολύ απλή φυσική τους απάντηση!!!!

 Το ψηφιδωτό έργο του του αντιπτεράρχου  Απόστολου Κατσόγιαννη στην παραλία του Πτελεού

Για να μη πιανόμαστε αδιάβαστοι σας παραπέμπω στην ιστορία, μάλλον στον μύθο του Πρωτεσίλαου εδώ.

Νικόλαος ο ευγενής

Δυο λόγια ας ακουμπήσω σ' αυτό το "τετραδιάκι της μνήμης" για τον μόλις εκδημήσαντα αγαπημένο θείο. Εκοιμήθη εν Κυρίω πλήρης ημερών (90 ετών), ειρηνικός, ήσυχος κι ανάλαφρος σαν ένα αμέριμνο στρουθίο που έκλεισε τον κύκλο της ζωής του.
Νικόλαος Σκαμπαρδώνης, ιατρός, γαστρεντερολόγος, διευθυντής της αντίστοιχης κλινικής στο Θεαγένειο Νοσοκομείο. Η προσφορά του στον δυσκολότατο αυτό χώρο του αντικαρκινικού αγώνα ανεκτίμητη. Αλλά δεν θα μείνω σ' αυτήν.
Εκείνο που ιδιαίτερα τον χαρακτήριζε ήταν η ιδιαίτερη κι αξιοθαύμαστη  ευγένεια της ψυχής του. Ναι,αυτό το προσωνύμιο θα ήθελα να του απονείμω κι έτσι θα τον θυμάμαι: Νικόλαος ο ευγενής. Δεν είχε την επιτηδευμένη ευγένεια, την επιφανειακή. Είχε μια λεπτότητα ψυχής που γινόταν φανερή στο λόγο και στη σιωπή του και στο γλυκύτατο χαμόγελό του που σήμαινε κατανόηση, συμπαράσταση, ελπίδα, άκρα συγκατάβαση...
Καλό δρόμο, θείε μου προς τον Παράδεισο! Προσεύχομαι να σου χαρίσει ο Θεός την αιώνια μνήμη Του!

Μυρίζει το (ματο)βρεγμένο χώμα!

     Με κομμένη την ανάσα παρακολουθώ τα γεγονότα στη γειτονική μας χώρα. Με τρομάζουν πολλά πράγματα!
     Όταν βγάζεις στους δρόμους έναν λαό, εύκολα δεν τον μαζεύεις πάλι. Πιο ορμητικός από σαρωτικό χείμαρρο γίνεται ο όχλος που 'χει φανατιστεί. Όσο μαέστρος κι αν είναι ο ηγέτης που τον κατευθύνει, ο όχλος θέλει αντίποινα, θέλει πολύ αίμα για να ξεδιψάσει... Κι ο τουρκικός λαός έχει αποδείξει πάμπολλες φορές ότι εύκολα γίνεται όχλος!
    Ο Ερντογάν είναι απίστευτα φιλόδοξος! Θεωρεί τον εαυτό του έναν νέο Μωάμεθ Πορθητή. Όλη αυτή η ιστορία του αποτυχημένου πραξικοπήματος (!) του δίνει ισχυρότατο άλλοθι για να εγκαθιδρύσει το δικό του σουλτανάτο. Μπορεί να είναι δημοκρατικά εκλεγμένος, αλλά η πολιτεία του δεν είναι καθόλου δημοκρατική κι από δω και πέρα θα γίνει "σταλινική". Οι εκκαθαρίσεις του θα μείνουν στην ιστορία του τουρκικού κράτους... Ποιος ξέρει πόσοι θα "εξαφανισθούν"...

   Ο στρατός στη γείτονα  "ρύθμιζε" και απέτρεπε την άνοδο του θεοκρατικού ισλαμισμού. Η αστική δημοκρατία (όση τέλος πάντων δημοκρατία!) απήλαυσε η σύγχρονη Τουρκία εξασφαλίστηκε με την απειλή των πραξικοπημάτων, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται. Τώρα ανοίγει ο δρόμος και στο θεοκρατικό ισλάμ, αν το θελήσει ένας και μόνο, ο φίλα προσκείμενος σουλτάνος Ερντογάν. Όποτε εκείνος κρίνει ότι κάτι τέτοιο εξυπηρετεί τις φιλοδοξίες του θα δούμε δίπλα μας ένα θεοκρατικό μουσουλμανικό κράτος με ό,τι αυτό συνεπάγεται...
   Ήδη ακούγονται προκλητικές "κορώνες" εναντίον της Αμερικής. Προκάλεσε το πραξικόπημα! Πολύ πιθανόν! Η ιστορία της υπερδύναμης δικαιολογεί τις υποψίες! Αλλά η ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών δεν θα προκαλέσει ψιχάλα!!!! Αν οι Αμερικάνοι θελήσουν να τα βάλουν με τον Ερντογάν θα ξεσπάσει φοβερή αιματοχυσία μπροστά στην οποία το συριακό  θα φαντάζει παιδική εκπομπή! Κι ό,τι ακολουθήσει ...είμαστε πολύ κοντά...θα το ζήσουμε στο πετσί μας!!!!
   Η προσγείωση του τουρκικού ελικοπτέρου στην Αλεξανδρούπολη και η αίτηση ασύλου από τους οκτώ στρατιωτικούς που επέβαιναν άναψε κιόλας ένα φιτίλι στις μεταξύ μας σχέσεις. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκληθεί έκρηξη αν αυτή βολεύει στο Σουλτάνο...
   Δεν μας φθάνουν όλα τα δικά μας ...Τα σύννεφα είναι πολύ πυκνά στον γειτονικό ουρανό... η καταιγίδα έρχεται...μυρίζει το (ματο)βρεγμένο χώμα...! Ας μας σκεπάσει η Παναγία!

Ο νους μου ταξιδεύει σήμερα στην Πόλη...

Κάθε χρόνο το καλοκαίρι ο νους μου ταξιδεύει στην Πόλη..."Ώ Πόλις πόλεων πασών οφθαλμέ"!


 Γιατί πολλά καλοκαίρια φιλοξένησε τις εκδρομές μας...Γιατί εκεί στο Πασά Μπαξέ στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου σ' ένα ξύλινο παλιό σπιτάκι υπάρχει μια γωνιά που μας περιμένει... Εκεί απέναντι απ' τον Άγιο Κωνσταντίνο, τη ρωμέικη εκκλησιά που με τόσους κόπους και προσωπικά έξοδα συντηρεί ο Θανάσης, ο ξάδερφός μας, ένας από τους ελάχιστους Ρωμιούς που κρατά αναμμένο ένα κεράκι ελληνισμού κι ορθοδοξίας... Εκεί κοντά στο Αγίασμα της Αγίας Κυριακής, κοντά στην Αγία Παρασκευή του Beykoz... Τι έμεινε πια από τους Ρωμιούς;...Εξοντώθηκαν μέσα στον 20ο αιώνα από τον φανατισμό και την εμπάθεια...Φέρνω στο νου μου και τους απλοϊκούς Τούρκους εκείνης της γειτονιάς. Είναι καλόψυχοι, πρόθυμοι, ταπεινοί, κρατούν τις οικογενειακές παραδόσεις. Ούτε μια στιγμή δεν μας έφεραν σε δύσκολη θέση με κάποιο εθνικιστικό σχόλιο, με μια γκριμάτσα αποστροφής...
Όλη νύχτα παρακολουθώ τις εξελίξεις στην ήδη καθημαγμένη Τουρκία. Άνθρωποι σκοτώνονται, άνθρωποι τραυματίζονται, άνθρωποι συλλαμβάνονται, άνθρωποι ορθώνουν ανάστημα, άνθρωποι αγωνίζονται για τα ιδανικά της δημοκρατίας, της ελευθερίας, για το σύνταγμα, για ό,τι τους καλούν οι πολιτικοί ηγέτες τους κι οι μουεζίνηδες...
Ένας κόσμος ανάστατος, διεκδικεί, μάχεται, χυμένος στους δρόμους, με αβέβαιο μέλλον...Και πολύ εύκολα αυτός ο κόσμος φανατίζεται κι από ειρηνικός και φιλήσυχος και καλόψυχος γίνεται ένα θηρίο ασυγκράτητο, ένας τρομερός όχλος! Αλίμονο σ΄όποιον πέσει στα χέρια του όχλου...
Κι αναρωτιέμαι...
Τι εμποδίζει τους ανθρώπους να μπορούν να χαίρονται τις ειρηνικές στιγμές τους σ' έναν φτωχικό, ολάνθιστο κηπάκο, σε μια γειτονιά που αγκαλιάζει τον καθημερινό πόνο μας και τις μικροχαρές μας; Τι επιζητούν όσοι βάζουν σε περιπέτειες κι ανυπολόγιστους κινδύνους τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων; Γιατί τόση ταραχή και σχέδια επιβολής και ανατροπών και φανατισμοί και ξεσηκωμοί;

(λιντσάρισμα στρατιωτών...φρέσκο, πρωινό!)

Κι αναρωτιέμαι... Δεν χορταίνει ο άνθρωπος αίμα και δάκρυ; 

Ανάγκη για λίγη χαρά!

Κάθε μέρα μια νέα αφορμή θλίψης!!! Ειδήσεις θανάτου, φτώχειας, απαξίωσης του ανθρώπινου προσώπου, φυσικών καταστροφών και ηθικών διαστροφών που πραγματικά σοκάρουν! 
Πρέπει κάτι να κάνουμε επειγόντως, να βρούμε πηγές χαράς! 
Σκέφτομαι πως η χαρά μας μπορεί να τροφοδοτηθεί από τέσσερις πηγές τις οποίες αναφέρω με αύξουσα "τροφοδοτική ικανότητα":
Πρώτη πηγή είναι η δημιουργία, μάλιστα η χειροπιαστή δημιουργία, ας πούμε ενός εργοχείρου, ενός καλλιτεχνήματος, ενός φαγητού, ενός όμορφου κήπου, ενός συγγραφικού πονήματος κ.τ.λ. Κάτι που δημιουργούμε με λαχτάρα, μεράκι, αγάπη, προσωπικό κόπο και ενδιαφέρον.


Δεύτερη πηγή είναι η κοινωνία με ανθρώπους. Κοινωνία ειρηνική, βαθιά, αλληλοπεριχωρητική,στηρικτική και παρηγορητική. Κοινωνία μ' έναν δικό μας ή και μ' έναν ξένο, με μικρό παιδί ή ηλικιωμένο. Κοινωνία λόγων και σιωπής, κοινωνία ευφροσύνης ακόμη  και πένθους.
Τρίτη πηγή είναι η ανάληψη και επιτυχής διεκπεραίωση ενός επώδυνου έργου ή εγχειρήματος ή μιας διακονίας χάριν της αγάπης.
Τέταρτη πλουσιότερη πηγή είναι η έμπονη κατανυκτική προσευχή που προσκαλεί τη Θεία Χάρη. Κι αυτή έρχεται με όλα τα δώρα Της. Κι ανάμεσά τους είναι η Χαρά "ην ουδείς αίρει αφ' ημών".
Αν υπάρχουν κι άλλες πηγές χαράς, θα ήθελα να τις μάθω...

Μέγεθος βαραβαρότητας

Παρακολουθώντας μια πρωινή ενημερωτική εκπομπή άκουσα το εξής: Έγινε καθαρισμός παραλιών στην ελληνική επικράτεια. Το πρώτο απόρριμμα: οι γόπες βέβαια! Αλλά σε μια ποσότητα πραγματικά ασύλληπτη! πάνω από 2.500 τόνοι!!!! Σ' ένα τετραγωνικό μέτρο αμμουδιάς μετρήθηκαν 110!
Συλλαμβάνουμε το μέγεθος της βαρβαρότητάς μας!
Ένας λαός που δεν μπορεί να προστατέψει τα παιδιά του από τη θανατηφόρα αυτή συνήθεια!
Ένας λαός που δεν μπορεί να εφαρμόσει αντικαπνιστικό νόμο, ενώ και η Τουρκία ακόμη - και να μην ξινιζόμαστε -  τα έχει καταφέρει!
Ένας λαός που στα νοσοκομεία του καπνίζουν οι γιατροί και οι νοσηλευτές!
Ένας λαός που καίει τα δάση του πετώντας απρόσεχτα αναμμένα αποτσίγαρα!
Ένας λαός  που χρειάζεται υπηρέτες για να του μαζεύουν τ' αποτσίγαρα!
Ένας λαός που δεν σκέφτεται πως η γόπα είναι γεμάτη δηλητηριώδεις ουσίες τις οποίες πρώτα πρόσφερε στον εαυτό του κι ύστερα τις χαρίζει στο έδαφος όπου θα παίξει το παιδί του και στο υδάτινο ζωοποιό περιβάλλον του!!!
Αυτόν τον λαό μπορείς να μην τον χαρακτηρίσεις ΒΑΡΒΑΡΟ!!!!

Ψευτομαγκιάς επέτειος!!!!

    Μαζεύουμε επετείους! Μας αρέσει! Άραγε για να θυμόμαστε, να προβληματιζόμαστε και να σωφρονιζόμαστε; Ή έτσι για να κάνουμε μερικές ακόμα συγκεντρώσεις και για να ανταλλάζουμε μερικά κομματικά ανακοινωθέντα ψευτοπερηφάνειας, αυτοδικαίωσης και αλληλοφαγωμάρας!
    Ένας χρόνος μετά από το άχρηστο και καταστροφικό δημοψήφισμα ή ίσως και ....σωτήριο!!!!!
Τέτοια ώρα ακούγαμε πέρυσι τα πρώτα αποτελέσματα. Διαγραφόταν στον ορίζοντα το ΟΧΙ. Ριγούσαμε από εθνική υπερηφάνεια κι ανατριχιάζαμε στο φόβο του άγνωστου μετά την επικείμενη(!!) ρήξη με την Ε.Ε..Ο πρώτος που έσπευδε να συγχαρεί τον Αλέξη Τσίπρα ήταν ο Μαδούρο της Βενεζουέλας!!!!
   Σήμερα φορτωμένοι με μια ζημιά 100 δισεκατομμυρίων -κατά τις εκτιμήσεις των οικονομολόγων δικών μας και Ευρωπαίων- που οφείλεται στην παρέλκυση των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους-δανειστές και στο δημοψήφισμα, ειλικρινά δοξάζω τον Θεό που μας διέσωσε, έστω και διά πυρός. Σκέφτομαι πού θα είχαμε βρεθεί, αν ορθώναμε το περήφανο ανάστημά μας μετά το ΟΧΙ. Νομίζω στο χάλι της Βενεζουέλας! Οι άνθρωποι εκεί, ένας λαός ολόκληρος πεινάει και δεν έχει ενέργεια για τις βασικές του ανάγκες. Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι κι εμείς σε παρόμοια αθλιότητα θα καταντούσαμε;
   Και ποιος ηγέτης θα μπορούσε να συγκρατήσει-κυβερνήσει έναν λαό που έχει περιέλθει στην έσχατη αθλιότητα; Το BREXIT διέλυσε τα κόμματα σε μια άκρως δημοκρατική και ευνομούμενη και πλούσια χώρα που φημίζεται για την ψυχραιμία και το φλέγμα του λαού της. Σκέφτομαι τι θα γινόταν στην Ελλάδα μετά το GREXIT! Αλληλοκατηγορίες, αλληλοσφαγές, πόλεμος πάντων κατά παντός. Τι PLAN B και τι PLAN X; Ποιος θα έβγαινε μπροστά να αναλάβει το σταυρό του μαρτυρίου; Τι θα μπορούσε να λειτουργήσει σε μια χώρα χρεωμένη για δέκα γενιές, χωρίς αξιόλογη παραγωγή, χωρίς ικανούς ηγέτες;
   Ναι, πιστεύω πως μας φύλαξε ο Θεός! Ο Αλέξης έκανε το ΟΧΙ ΝΑΙ! Μοιραίος, τραγικός, αλλοπρόσαλλος, τελικά ...αξιοθαύμαστος!!!! Και σίγουρα πήραμε όλοι ένα γερό μάθημα (γι' αυτό αποκάλεσα το δημοψήφισμα σωτήριο): Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει άλλος δρόμος!
    Οι ψευτομαγκιές μας φορτώνουν στις πλάτες μας αρκετά δισεκατομμύρια!!