Μέχρι σήμερα το πρωί... Λίγες ώρες πριν από τα Χριστούγεννα τα τροπάρια είναι γεμάτα "έντρομες"απορίες:
"Τάδε λέγει Ἰωσὴφ πρὸς τὴν Παρθένον· Μαρία, τὶ τὸ δρᾶμα τοῦτο, ὃ ἐν σοὶ τεθέαμαι; ἀπορῶ καὶ ἐξίσταμαι, καὶ τὸν νοῦν καταπλήττομαι! Λάθρα τοίνυν ἀπ' ἐμοῦ, γενοῦ ἐν τάχει. Μαρία, τὶ τὸ δρᾶμα τοῦτο, ὃ ἐν σοὶ τεθέαμαι; ἀντὶ τιμῆς αἰσχύνην, ἀντ' εὐφροσύνης, τὴν λύπην, ἀντὶ τοῦ ἐπαινεῖσθαι, τὸν ψόγον μοι προσήγαγες. Οὐκ ἔτι φέρω λοιπόν, τὸ ὄνειδος ἀνθρώπων· ὑπὸ γὰρ Ἱερέων ἐκ τοῦ ναοῦ, ὡς ἄμεμπτον Κυρίου σὲ παρέλαβον· καὶ τὶ τὸ ὁρώμενον;"
Ο Ιωσήφ εμφανίζεται κατησχυμένος: Φύγε κρυφά, γρήγορα μακριά, Μαρία! Αντί της τιμής μου προσφέρεις ντροπή, αντί της ευφροσύνης, λύπη, αντί να μου χαρίσεις τον έπαινο των ανθρώπων, μου προσήγαγες τον ψόγο, την κατηγόρια. Δεν αντέχω τον ονειδισμό των ανθρώπων. Από τον Ναό σε παρέλαβα κι οι ιερείς με βεβαίωσαν πως είσαι άμεμπτος. Και...τι είναι αυτό που βλέπω!
"Ἰωσήφ, εἰπὲ ἡμῖν, πῶς ἐκ τὼν ἁγίων ἣν παρέλαβες Κόρην, ἔγκυον φέρεις ἐν Βηθλεέμ; Ἐγὼ φησι, τοὺς Προφήτας ἐρευνήσας, καὶ χρηματισθεὶς ὑπὸ Ἀγγέλου, πέπεισμαι, ὅτι Θεὸν γεννήσει ἡ Μαρία ἀνερμηνεύτως· οὗ εἰς προσκύνησιν, Μάγοι ἐξ Ἀνατολῶν ἥξουσι, σὺν δώροις τιμίοις λατρεύοντες. Ὁ σαρκωθεὶς δι' ἡμᾶς, Κύριε, δόξα σοι. "
Ο ψόγος των ανθρώπων! Πες μας, Ιωσήφ, πώς την κόρη που παρέλαβες από τα Άγια του Ναού, έγκυο την φέρεις στην Βηθλεέμ; Ω Ιωσήφ! Πώς αντέχεις το όνειδος, την εξουθένωση; Αντέχει γιατί γνωρίζει, μελέτησε τους Προφήτες, γιατί τον πληροφόρησε ο Άγγελος πως με τρόπο ανερμήνευτο θα γεννηθεί ο Θεός από την Μαρία! Μα και πάλι είναι βαρύ. Μια εκτός γάμου εγκυμοσύνη για εκείνη την εποχή ήταν δυσβάσταχτη και για την κοπέλα και για τον προστάτη της. Πόσο σθένος, πόση πίστη δείχνει ο Ιωσήφ!
"Ἥλιε Υἱέ, πῶς σε κρύψω τοῖς σπαργάνοις; πῶς σε γαλουχῶ, πάσης φύσεως τροφέα; πῶς σε χερσὶ κατέχω, τὸν κρατοῦντα τὰ σύμπαντα; πῶς σοι ἀδεῶς ἐνατενίζω, ᾧ οὐ τολμᾷ ἐνατενίζειν, τὰ πολυόμματα; ἡ Ἀπειρόγαμος Χριστόν, κρατοῦσα ἐφθέγγετο."
Η Μαρία εκστατική σπαργανώνει το τεχθέν βρέφος κι αναρρωτιέται τρομαγμένη: Πώς να σε κρύψω μέσ' στα σπάργανα εσένα, τον Ήλιο; Πώς να σε θηλάσω εσένα που τρέφεις όλη την φύση; Πώς να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου εσένα που κρατάς όλα τα σύμπαντα; Πώς να σε ατενίζω χωρίς φόβο εσένα που δεν τολμούν να σε αντικρίσουν τα πολυόμματα Σεραφείμ;
Ανθρώπινες απορίες! Ανθρώπινες εικόνες μέχρι σήμερα το πρωί...
Γιατί απόψε σιγούν όλα τα ανθρώπινα... Απόψε όλες οι απορίες διαλύονται...
Απόψε ανοίγει η θεϊκή σκηνή! Απόψε όλα ντύνονται με Φως! Απόψε ακούγονται μονάχα τα δοξαστικά των Αγγέλων. Απόψε αρχίζει η βασιλεία του Χριστού, η Δεσποτεία Του εν πάση γενεά...
"Ἡ Βασιλεία σου, Χριστὲ ὁ Θεός, βασιλεία πάντων τῶν αἰώνων, καὶ ἡ Δεσποτεία σου, ἐν πάσῃ γενεᾷ καὶ γενεᾷ. Ὁ σαρκωθεὶς ἐκ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ ἐκ τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας ἐνανθρωπήσας, φῶς ἡμῖν ἔλαμψας, Χριστὲ ὁ Θεός, τῇ σῇ παρουσίᾳ· φῶς ἐκ φωτός, τοῦ Πατρὸς τὸ ἀπαύγασμα, πᾶσαν κτίσιν ἐφαίδρυνας. Πᾶσα πνοὴ αἰνεῖ σε, τὸν χαρακτῆρα τῆς δόξης τοῦ Πατρός. Ὁ ὢν καὶ προών, καὶ ἐκλάμψας ἐκ Παρθένου Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς."
Απόψε εν σιωπή ας ζήσουμε το θαύμα...!