Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

Η Παναγία της εντατικής



    Παρακολούθησα σήμερα μια πολύ ενδιαφέρουσα εκπομπή στην τηλεόραση σχετικά με τη στάση της ελληνικής δικαιοσύνης απέναντι στα σκάνδαλα της εκτελεστικής εξουσίας στα χρόνια της μεταπολίτευσης. ("Σημεία των καιρών" στο 4Ε). 
    Μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε ο Εισαγγελέας Ευάγγελος Κρουσταλλάκης, του οποίου η εισαγγελική βιοτή ήταν εξαιρετικά τίμια και σθεναρή. Δεν θα ασχοληθώ ωστόσο με κάποιο περιστατικό της εισαγγελικής του θητείας, αλλά με μια πολύ ανθρώπινη και συγκινητική εμπειρία του, όπως ο ίδιος την περιγράφει:

(Ο Ευάγγελος Κρουσταλλάκης, επίτιμος εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, έγραψε το κείμενο αυτό την Πρωτοχρονιά του 2007. Απεβίωσε στις αρχές του Αυγούστου 2007).



      "Τον περασμένο Απρίλιο (του 2006) υποβλήθηκα σε μια πολύ σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Χρειάστηκε στη συνέχεια να παραμείνω για λίγο στη μονάδα εντατικής νοσηλείας του νοσοκομείου. Δεν ξέρω πόσοι έχουν την εμπειρία νοσηλείας σε μια τέτοια μονάδα. Με συνεχή ιατρική παρακολούθηση, βρίσκεσαι σε ένα χώρο αποκλεισμένο για τους άλλους, εκτός από το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό. Για πολύ λίγο χρόνο, δυο φορές τη μέρα, επιτρέπονται κάποιες επισκέψεις. Σ΄ αυτές τις συνθήκες εκείνος που νοσηλεύεται, όπως είναι φυσικό, διακατέχεται από ένα έντονο συναίσθημα απομόνωσης. Μερικές φορές τον πλημμυρίζει μάλιστα η αίσθηση της εγκατάλειψης, είναι δύσκολο να περιγράψει κάνεις με λόγια αυτά τα συναισθήματα. Στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς, πολλές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό του αρρώστου και κάποια ερωτήματα τον απασχολούν. Πολύ δύσκολα θα ξανάφερνα αύτη τη στιγμή στο νου μου τις σκέψεις και τα ερωτήματα, που με διακατείχαν όλο αυτό το διάστημα. Ένα είναι βέβαιο: η έντονη αίσθηση της μοναξιάς που είχε καταλάβει τη σκέψη μου και ταλάνιζε την ψυχή μου.
         Προσπάθησα να διατηρήσω την επαφή μου με τη ζωή, ξαναφέρνοντας στο νου μου όμορφες στιγμές από τα προηγούμενα χρόνια. Η προσπάθεια αύτη κάτι απέδωσε στην αρχή. Ύστερα όμως από λίγο με κατέκλυσε πάλι το συναίσθημα της μοναξιάς και της εγκατάλειψης. Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεββάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι του δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνιά του, μια εικόνα της Παναγίας, που στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί. Από την στιγμή αυτή η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αύτη η απλή εικόνα, που δεν ειχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα που με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλλίτερα τότε τι πάει να πει ότι «η τιμή της εικόνας επί το πρωτότυπο διαβαίνει», όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
       Συναισθήματα, σκέψεις, αγωνίες μου έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεων μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πως με άκουγε. Φυσικά δεν μου μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι μια ατμόσφαιρα γαλήνης επικράτησε σιγά-σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμένη ψυχή μου. Οι ατέλειωτες ώρες της παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι εφιαλτικές. Είχα την αίσθηση πως κάποιος, που με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένοιωθα το ζεστό χάδι από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από πυρετό μέτωπο μου.
       Τώρα μακριά από την δοκιμασία που τότε πέρασα, ξαναφέρνω με συγκίνηση στο νου μου εκείνες τις στιγμές της επικοινωνίας μου με την Παναγία μας. Αυτή η επικοινωνία, καθώς την αναπολώ, με κάνει να θυμάμαι με συγκίνηση κάποιες άλλες ανάλογες στιγμές. Τότε που προσκύνησα την εικόνα του «Άξιον έστι» στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους ή της Παναγίας Σουμελά στο Βέρμιο, της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, της Εκατονταπυλιανης στην Πάρο, της Παναγίας του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα, της Παναγίας του Κύκκου στην Κύπρο, της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας στα Ιεροσόλυμα, της Παναγίας Βοηθείας στη Χίο. Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία της εντατικής, αισθάνομαι πως με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα της Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νιώσω καλλίτερα γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές της ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της. Καταλαβαίνω τώρα τον Κολοκοτρώνη που, όταν τον εγκατέλειψαν οι σύντροφοι του, στην Παναγία προσέφυγε και προσευχήθηκε στο πιο κοντινό ερημοκλήσι.
      Βιώνοντας όλα αυτά, ειλικρινά με όλη μου την αγάπη, δεν μπορώ να κατανοήσω πώς υποστηρίζεται από κάποιους αξιόλογους νομικούς ότι πρέπει να κατεβάσουμε τις εικόνες από τους δημόσιους χώρους, για τον λόγο ότι προσβάλλουν την θρησκευτική ελευθερία κάποιων συμπολιτών μας, που είναι άπιστοι ή αλλόθρησκοι. Κανένας μας δεν νομίζω πως αμφισβητεί την θρησκευτική ελευθερία του οποιουδήποτε. Αδυνατώ να φανταστώ ότι μπορεί να υπάρχει λογικός, που θέλει να επιβάλλει στον άλλο τις δικές του θρησκευτικές απόψεις.  Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα απόλυτα σεβαστό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η πίστη ή η απιστία δεν παύει να είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός. Θα ήταν όμως αδιανόητο να φτάναμε στο άλλο άκρο και έτσι να φαλκιδεύαμε αντιθέτως την θρησκευτική ελευθερία των άλλων πολιτών. Δεν αντιλαμβάνομαι, πώς η ύπαρξη των θρησκευτικών συμβόλων, μπορεί αυτή καθεαυτή να προσβάλλει την θρησκευτική ελευθερία εκείνων που έχουν διαφορετικό πιστεύω ή δεν πιστεύουν σε τίποτα. Δεν νομίζω πως θέλει κανείς να τους επιβάλλει να σεβαστούν τα σύμβολα αυτά, ούτε να γίνουν οπαδοί μιας συγκεκριμένης θρησκείας.
     Άλλωστε οι συνταγματικοί ή οι διεθνείς κανόνες που θεσπίζουν την θρησκευτική ελευθερία, δεν μπορεί, κατά πως έλεγε ο Αριστόβουλος Μάνεσης, να ερμηνεύονται ερήμην της κοινωνικής πραγματικότητας. Εκτός και αν κάποιοι, χωρίς να μας ρωτήσουν, θέλουν «νά μας επιβάλλουν» (ντε και καλά) «νά θεωρούμε άξιο λόγου μόνο ό,τι είναι εφάμιλλο των ευρωπαϊκών», όπως το σατίριζε ο Τσαρούχης και το επισημαίνει ο Γιανναράς.
     Η εμπειρία μου από την μονάδα της εντατικής νοσηλείας, με έχει συνδέσει στενά με την εικόνα της Παναγίας. Σαν ένας απλός πολίτης, όπως όλοι, δικαιούμαι -νομίζω- να έχω και να αναρτώ (κατ΄ ιδίαν ή δημόσια) τις εικόνες της Εκκλησίας μου. Και μέσω αυτών να ανάγομαι στα εικονιζόμενα σ΄ αυτές ιερά πρόσωπα. Χωρίς να με διακατέχει οποιοσδήποτε φανατισμός, δεν θα επιτρέψω να μου φαλκιδεύσουν το δικαίωμα μου αυτό, που το βίωσα υπό τραγικές μάλιστα περιστάσεις.
     Θα παρακαλούσα όσους σκέπτονται διαφορετικά και των οποίων τις ιδέες απόλυτα σέβομαι, να σκεφθούν τα πράγματα με αύτη την οπτική γωνία. Τους εύχομαι ειλικρινά και ολόψυχα, να μην έχουν ποτέ την δική μου εμπειρία της μονάδας εντατικής νοσηλείας."

Σάββατο 28 Ιουνίου 2014

Αιδώς, κ.Δικασταί!!!




Ζητείται αιδώς και ηθική συνείδηση!!!
Αναγνωρίζω την υπεύθυνη και πολύ κοπιαστική εργασία των δικαστικών και τιμώ τους εντίμους εξ αυτών. Αλλά πώς να το κάνουμε;  Σε μια χώρα που στάζει "αίμα" από τον πόνο και τη στέρηση που βιώνουν εκατομμύρια παιδιά της, τα οποία έχουν χάσει τις δουλειές τους ή που παρακαλούν για μια εξοντωτική δουλειά για 450 ευρώ, δεν είναι προκλητικό να ζητούν οι πλέον υψηλόμισθοι την επάνοδο των μισθών στα προμνημονιακά επίπεδα και τα αντίστοιχα αναδρομικά και να το πετυχαίνουν;
Έχετε το μαχαίρι, δικαστές και βουλευτές, και μοιράζετε την πίτα κατά το δοκούν και το ωφέλιμο σε σας.  Μια πίτα που ολοένα μικραίνει, αλλά εσείς διεκδικείτε το μεγάλο κομμάτι σας ακέραιο κι αμείωτο κι ας μην περισσεύουν ούτε ψίχουλα για πολλούς άλλους. Έλεος! Προκαλείτε ασύδοτα! Μόνο εσείς έχετε στομάχι να γεμίσετε, οικογένεια να συντηρήσετε, παιδιά να σπουδάσετε, λογαριασμούς και χαράτσια να πληρώσετε; Οι συνέλληνές σας που ζουν μέσα στη φτώχεια είναι παιδιά κατώτερου Θεού; Με τι πρόσωπο θα τους δικάζετε; Πώς θα τιμωρείτε τον κλέφτη, αφού εσείς του στερήσατε τα προς το ζην για να βολέψετε τους ήδη βολεμένους εαυτούς σας;
Και κάτι ακόμη! Πείτε μου, σας παρακαλώ, τι είναι η πάγια μηνιαία αποζημίωση λόγω παραμονής στην έδρα; Μήπως μια παρόμοια αποζημίωση δικαιούνται οι εκαιδευτικοί για να παραμένουν στις αίθουσες διδασκαλίας, ή οι ιατροί του ΕΣΥ για να παραμένουν στα νοσοκομεία, οι αστυνομικοί στα αστυνομικά τμήματα κτλ;
Αλλά ας μην ξεχνιόμαστε: "Έστι δίκης οφθαλμός, ός τα πάνθ' ορά και αποδώσει εκάστω τα τίμια".
Σε κείνη τη δίκη τη φοβερή
κριτές θα σας δικάσουν
οι πεινασμένοι κι οι φτωχοί!!!

*Προς τιμήν τους, κάποιοι φίλοι δικαστικοί μου είπαν πως ντρέπονται γι' αυτήν την απόφαση! Αλλά... είναι αρκετό;

Τρίτη 24 Ιουνίου 2014

Ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης

       

       Θα ήθελα ολόθερμα να σας συστήσω ένα βιβλίο του οποίου τη μελέτη μόλις ολοκλήρωσα:
την "Ιερά Ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης"*.
      Το βιβλίο αυτό ήταν κάτι σαν "αποχαιρετισμός" εκ μέρους του εκδημήσαντος πατέρα μας, μια που πρωτοκυκλοφόρησε ακριβώς την ημέρα του μνημοσύνου του. Περιέχει ομιλίες του π.Κωνσταντίνου που έγιναν στον Ι.Ν. Αγίων Αποστόλων από το 1991 ως το 1996 και διεξέρχεται όλη την Παλαιά Διαθήκη. 
      Συναρπαστικά παρουσιάζονται τα γεγονότα από την Δημιουργία του κόσμου ως την ενανθρώπηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με παράλληλα δογματικά, ηθικά, λειτουργικά σχόλια. Μαθαίνουμε γιατί ήταν ανάγκη να μας επισκεφθεί ως άνθρωπος ο Υιός του Θεού, πώς προετοίμαζε την έλευσή Του και πώς μέσα από τον ταλαίπωρο βίο ενός λαού, του ισραηλιτικού, φανερωνόταν στον κόσμο ο Ένας αληθινός Θεός.
      Η Παλαιά Διαθήκη δεν είναι η ιστορία του εβραϊκού έθνους -όπως απλοϊκά την χαρακτηρίζουν και γι' αυτό την περιθωριοποιούν πολλοί-, αλλά η ιστορία του σχεδίου του Θεού για τη σωτηρία μας, πηγή της πίστεώς μας της χριστιανικής ισόκυρη με την Καινή Διαθήκη.
      Μόνο όποιος μελετήσει την Παλαιά κατανοεί την Καινή Διαθήκη που είναι το πλήρωμα του Νόμου και των Προφητών, δηλαδή η ολοκλήρωση του Νόμου και των προφητικών έργων και λόγων της Παλαιάς Διαθήκης.
      Εξάλλου η λατρεία μας, προσευχές, αναγνώσματα, ύμνοι αναφέρονται συνεχώς σε πρόσωπα, γεγονότα, λόγους της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι αδύνατον να πλησιάσουμε και να κατανοήσουμε τον λατρευτικό μας πλούτο, αν δεν γνωρίζουμε την ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης.
      Αλλά και αυτοτελώς αν την μελετήσουμε, θα βρούμε στην Παλαιά Διαθήκη έναν άριστο παιδαγωγό. Αυτόν που όλοι, μικροί και μεγάλοι, χρειαζόμαστε, αφενός για να γνωρίσουμε καθαρά το θέλημα του Θεού, τον Νόμο του, που είναι ξεκάθαρος, αληθινός, αιώνιος, και αφετέρου τον εαυτό μας. Γιατί στους "ήρωες" της Π.Δ. βλέπουμε τους εαυτούς μας. Βλέπουμε τα πάθη και τις αδυναμίες μας και πού οδηγούν αυτά τα πάθη. Η πολιτιστκή εξέλιξη μπορεί να έχει επιφέρει τεράστιες αλλαγές στον τρόπο της ζωής μας, ελάχιστα όμως έχει αλλάξει εσωτερικά τον άνθρωπο. Η υπερηφάνια, η αλαζονία της εξουσίας, η πλεονεξία, ο φθόνος, η απιστία, η μοιχεία, η ανυπακοή πάντα ταλανίζουν τον άνθρωπο και πάντα τον οδηγούν στην καταστροφή. Και πουθενά αλλού δεν βρίσκεται η λύτρωση από αυτά τα πάθη, παρά μόνο στη γνώση και την εφαρμογή του θελήματος του Θεού, το οποίο παρουσιάζεται πολύ-πολύ παραστατικά στα πρόσωπα και τα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης.
    'Ενα ενιαίο και αδιαίρετο σύνολο είναι η Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Είναι η "πάσα γραφή η θεόπνευστος και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη" όπως λέγει ο Απόστολος Παύλος (Β΄Τιμ. γ΄16) γιατί "υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι" (β΄Πέτρ.α΄21).
     Στην ασύγκριτη ωφέλεια της Αγίας Γραφής ο συγγραφέας ταπεινά καταθέτει το εκ Θεού χάρισμα του λόγου και της συγγραφής. Το βιβλίο κρατά αδιάπτωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα.

*(πρ. Κωνσταντίνου Παπαγιάννη, εκδόσεις: Το Περιβόλι της Παναγίας, ΙSΒΝ 978-960-7407-62-7 )

Τρίτη 17 Ιουνίου 2014

Οι "τυχαίοι"δρόμοι του Θεού

         Είχα γράψει κι άλλη φορά για την ευλογημένη ψυχούλα, τον Α., (εδώ) που με την εξαιρετική απλότητα της καρδιάς του είναι μια διαρκής ζωντανή μαρτυρία πίστης και ευγνωμοσύνης στη Θεία Πρόνοια.
        Τον συνάντησα προχθές ξανά μετά από αρκετόν καιρό. Είναι δόκιμος μοναχός πλέον σε μια σκήτη του Αγίου Όρους. Η βαριά χρόνια ασθένειά του τον έφερε εσπευσμένα στη Θεσσαλονίκη. Επισκέφθηκε τον γιατρό του, ο οποίος του σύστησε να ζητήσει τη γνώμη ενός συγκεκριμένου νευροχειρουργού στη Θεσσαλονίκη στο "τάδε" νοσοκομείο, γιατί θεωρείται ο κατεξοχήν γνώστης της ασθένειάς του. "Προσπάθησε να τον βρεις, να του δείξεις τις εξετάσεις σου και να κάνεις ό,τι σου πει, εγχείριση, τοποθέτηση βαλβίδας κτλ" ήταν τα λόγια του θεράποντα γιατρού του.
         Ο Α. με τον πατέρα του έφυγαν από το γιατρό τους προβληματισμένοι. Πώς να βρουν το γιατρό; Πώς να κλείσουν το ραντεβού στο νοσοκομείο; Σίγουρα θα απαιτούνταν πολύς χρόνος. Κι ο Α. ως δόκιμος ήθελε το γρηγορότερο δυνατόν να επιστρέψει στο κελί του.
         Μπαίνουν στο αυτοκίνητο του πατέρα για να επιστρέψουν στο σπίτι τους. Παρουσιάζεται μια βλάβη στα παράθυρα. Δεν ανοίγουν.
         "Πάμε να τα δει ο φίλος μου Μ. που έχει συνεργείο" λέει ο πατέρας "Αν μπορεί να τα διορθώσει". Φτάνουν στο συνεργείο, αλλά το βρίσκουν κλειστό. Ο φίλος έλειπε.
         "Λίγο πιο πάνω στον διπλανό δρόμο, είναι ένα άλλο συνεργείο", τους λέει κάποιος γείτονας. "Είναι καλό παιδί και καλός τεχνίτης".
         "Με τέτοια ζέστη δεν μπορούμε να είμαστε με κλειστά παράθυρα, πάμε να δούμε", συμφωνούν ο Α. και ο πατέρας του και πηγαίνουν στο συνεργείο.
        "Το συνεργείο μύριζε λιβάνι", μου διηγείται ο Α. "και ο μηχανικός κάτι μαστόρευε και σιγοέλεγε την ευχούλα. Μόλις με είδε ήρθε κοντά μου κι έβαλε μετάνοια. Μας δέχτηκε με πολλή χαρά, χωρίς φυσικά να μας γνωρίζει, και δεν ήξερε τι να κάνει για να μας εξυπηρετήσει. Διόρθωσε τα παράθυρα και πιάσαμε βέβαια την κουβέντα. Του είπα για το νοσοκομείο και την ανάγκη να βρούμε τον συγκεκριμένο νευροχειρουργό.
         "Η γυναίκα μου είναι νοσηλεύτρια σ' αυτή την Κλινική" μας είπε και σταυροκοπήθηκε. "Τώρα θα την πάρω στο τηλέφωνο".
          Μέσα σε λίγα λεπτά είχε κλειστεί το ραντεβού με πολλή προθυμία εκ μέρους του γιατρού"...!!!
          Ακούω τον Α. να μου διηγείται με απλότητα το γεγονός και άλλα πολλά από την ζωή του ως δόκιμου και αισθάνομαι να μου μεταδίδει αυτή την απόλυτη εμπιστοσύνη στην Πρόνοια του Θεού.
         "Ο Θεός μ΄αγαπάει", μου λέει "και δεν περνάει μέρα να μη μου το δείξει. Η αρρώστια μου δεν θα περάσει. Μου το είπαν οι γιατροί. Μου το είπε κι ο γέροντάς μου. Αλλά κάθε μέρα που μου χαρίζει ο Θεός είναι ένα δώρο, μια ευκαιρία για να μετανοήσω και να γνωρίσω την Αγάπη Του".

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

Ισλαμιστές

      Ενστερνίζομαι απόλυτα τη στάση της αυστραλιανής πρωθυπουργού. Ξεκάθαρη, τίμια, έξυπνη και πολύ προνοητική. Ο ισλαμιστικός κίνδυνος είναι πλέον εφιαλτικός. Σε πολύ λίγα χρόνια θα τον ζήσουμε δραματικά και μέσα στις πατρίδες μας στην γερασμένη πληθυσμιακά Ευρώπη με την πολλή ανοχή και την ανοησία που μας διακρίνει. Δεν θέλω να φανταστώ τι θα συμβεί όταν οι απανταχού  της γης φανατισμένοι ισλαμιστές λάβουν εντολή από τους αγιατολάχ τους για ιερό πόλεμο (τζιχάντ) και εφαρμογή της σαρία. (Δεν θέλω να σας σοκάρω. Με δική σας ευθύνη πληκτρολογήστε στο GOOGLE τη λέξη σαρία και δείτε τις εικόνες: κομμένες μύτες, κομμένα χέρια, βγαλμένα ματια, λιθοβολισμοί).
      Δεν μισώ κανέναν άνθρωπο, δεν είμαι ρατσίστρια, δεν είμαι καθ' οιονδήποτε τρόπο προκατειλημμένη. Με τρομάζει ο μουσουλμανικός φανατισμός και η ανελευθερία και η απόλυτη (μη)σκέψη των ισλαμιστών. Με τρομάζουν οι όχλοι των αντρών και αντίστοιχα οι εξαφανισμένες ή μπουργκοντυμένες γυναίκες. 

  

Γι' αυτό απόλαυσα την ανακοίνωση της πρωθυπουργού της Αυστραλίας Julia Gillard 

"ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ, ΟΧΙ ΟΙ ΑΥΣΤΡΑΛΟΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΥΝ... Είτε σας αρέσει είτε όχι. Έχω κουραστεί από την ανησυχία αυτού του έθνους μήπως ενοχλούμε μερικούς ανθρώπους ή την κουλτούρα τους. Από την εποχή των επιθέσεων στο Bali, έχουμε παρατηρήσει μια αύξηση του πατριωτισμού στην πλειονότητα των Αυστραλών.
Η κουλτούρα μας έχει εξελιχθεί για περισσότερο από δύο αιώνες με αγώνες, προσπάθειες και επιτυχίες από εκατομμύρια ανδρών και γυναικών που κατέκτησαν την ελευθερία.
Μιλάμε κυρίως ΑΓΓΛΙΚΑ, όχι Ισπανικά, Λιβανέζικα, Αραβικά, Κινέζικα, Γιαπωνέζικα, Ρωσικά ή οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Οπότε, αν επιθυμείτε να γίνετε μέρος της κοινωνίας μας, να μάθετε την γλώσσα μας.
Οι περισσότεροι Αυστραλοί πιστεύουν στο Θεό. Αυτό δεν είναι κάποια Χριστιανική, δεξιά πολιτική προπαγάνδα, αλλά ένα γεγονός, επειδή Χριστιανοί άνδρες και γυναίκες βασισμένοι στα Χριστιανικά ιδεώδη, ίδρυσαν αυτό το έθνος, και αυτό είναι πλήρως εξακριβωμένο. Εάν ο Θεός μας σας ενοχλεί, τότε σας προτείνω να σκεφτείτε κάποιο άλλο μέρος του πλανήτη σαν την νέα σας πατρίδα, γιατί ο Θεός είναι μέρος της κουλτούρας μας.
Θα αποδεχτούμε τις πεποιθήσεις σας, και δεν θα τις αμφισβητήσουμε. Αυτό που επιθυμούμε εκ μέρους σας είναι να αποδεχτείτε τις δικές μας πεποιθήσεις και να ζήσετε σε αρμονία και ειρήνη μαζί μας.
Αυτή είναι η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ και Ο ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ και θα σας επιτρέψουμε κάθε ευκαιρία να τα απολαύσετε όλα. Αλλά, αφού τελειώσετε με τις διαμαρτυρίες σας και τις γκρίνιες σας για την Σημαία μας, τα Χριστιανικά μας πιστεύω ή τον τρόπο ζωής μας, σας συνιστώ ολόθερμα να εκμεταλλευτείτε μια άλλη μεγάλη Αυστραλιανή ελευθερία:
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΦΥΓΕΤΕ.
'Αν δεν είστε ευτυχείς εδώ τότε ΦΥΓΕΤΕ. Δεν σας υποχρεώσαμε να έλθετε. Εσείς ΕΠΙΛΕΞΑΤΕ να έλθετε εδώ. Επομένως ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ την χώρα που ΕΣΕΙΣ επιλέξατε."
Οι περισσότεροι Μουσουλμάνοι δεν είναι ευτυχισμένοι...
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Γάζα
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Αίγυπτο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Λιβύη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Μαρόκο
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Ιράκ
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Υεμένη
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Αφγανιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στο Πακιστάν
Δεν είναι ευτυχισμένοι στην Συρία
Δεν είναι ευτυχισμένοι στον Λίβανο
Που είναι λοιπόν ευτυχισμένοι;
Είναι ευτυχισμένοι στην Αυστραλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Αγγλία
Είναι ευτυχισμένοι στον Καναδά
Είναι ευτυχισμένοι στις ΗΠΑ
Είναι ευτυχισμένοι στην Γαλλία
Είναι ευτυχισμένοι στην Γερμανία
Είναι ευτυχισμένοι στην Σουηδία
Είναι ευτυχισμένοι στην Νορβηγία
Είναι ευτυχισμένοι στην Δανία
Είναι ευτυχισμένοι σε κάθε χώρα που δεν είναι μουσουλμανική
Και ποιον κατηγορούν;
Όχι το Ισλάμ!
Όχι τους ηγέτες τους!
Όχι τους εαυτούς τους!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΝ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΖΟΥΝ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ
Και θέλουν να τις αλλάξουν, ώστε να μοιάζουν με τις χώρες στις οποίες ήταν δυστυχείς.

Σάββατο 14 Ιουνίου 2014

Έκθεση Αγιογραφίας


         Είμαστε πολύ ευλογημένοι και ευνοημένοι εμείς οι Ορθόδοξοι για άπειρους λόγους, αλλά και γιατί μπορούμε να προσεγγίζουμε και να τιμούμε τον Θεό και τους Αγίους του Θεού,  μέσω των εικόνων. Η τιμή της εικόνας διαβαίνει στο πρωτότυπο. Είναι όμως πολύ μεγάλη βοήθεια για τον πεπερασμένο και αδύναμο νου μας να μπορεί να στρέφεται προς μια μορφή σεβάσμια κι αγαπημένη και όχι σε κάτι απροσδιόριστο.
         Εξάλλου πολλές φορές ο Χριστός και η Παναγία μας και οι Άγιοι ενεργούν θαυμάσια προς τους πιστούς διαμέσου κάποιας εικόνας η οποία έτσι γίνεται φορέας της Θείας Χάριτος, διαμεσολαβητής μεταξύ ανθρώπων και Θεού, εγγυητής της πίστης του Χριστιανού αφενός και της θεϊκής Αγάπης αφετέρου.
          Όλοι μας είμαστε κατ' εικόνα Θεού πλασμένοι και καλούμαστε να ζήσουμε εν Θεώ ώστε να γίνουμε εικόνες Του, όπως διαλεχτές εικόνες Του είναι όλοι οι Άγιοί μας,  με πρώτη βεβαίως την Παναγία μας.
           Είναι πράγματι ευλογία να υπάρχει σε μια ενορία φυτώριο αγιογράφων, οι οποίοι αν ασκήσουν την εξαιρετική αυτή τέχνη με προσοχή και προσευχή γίνονται διάκονοι και βοηθοί στον πνευματικό αγώνα των Χριστιανών.



 
Εγκαίνια της Έκθεσης Αγιογραφίας  στο Ενοριακό Κέντρο 
του Αγίου Αθανασίου Παλαιοκάστρου, από τον σεβαστό π.Εμμανουήλ.


Οι μαθήτριες-αγιογράφοι πλαισιώνουν τη δασκάλα τους κ.Παναγιώτα (με το ριγέ φόρεμα), 
η οποία με γνώση και πειθαρχική δουλειά πέτυχε εξαιρετικό αποτέλεσμα.
 
 "Την σπουδήν σου τη κλήσει κατάλληλον εργασαμένη, φερώνυμε..."
Αγία Παρασκευή, η ηγαπημένη

 Γλυκύτατη η μορφή της Παναγίας εμπνέει βαθύτατο σεβασμό 
και καλεί σε προσωπική σχέση αγάπης τον πιστό που την πλησιάζει.

"Μάθετε απ' εμού, ότι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία ..." 
Ο Κύριός μας διδάσκων και ευλογών και πραΰνων 
τις ταλαίπωρες καρδίες των ανθρώπων


Ο Ευαγγελιστής Λουκάς, ο πρώτος αγιογράφος, 
η Παναγία Βρεφοκρατούσα, ο Άγιος Ελευθέριος,


Η Παναγία η Οδηγήτρια, ο Άγιος Νεκτάριος, 
η Αγία Παρασκευή εις διπλούν, 
ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, η Αγία Φωτεινή η Ισαπόστολος,
δείγματα επιμελημένης εργασίας.

Τρίτη 10 Ιουνίου 2014

Συγχωρούμε, αλλά δεν ξεχνούμε


 

-Φεγγάρι μου ασημόφωτο και κοσμογυρισμένο,
πες μου γιατί εχλώμιασες και έχασες το φως σου,
γιατί η όψη σου αιμάτινη και σκοτεινή εγίνη;
-Τι να σου πω, αστέρι μου, τι να σου ομολογήσω;
Απόψε πόνεσα πολύ, ξεσχίστηκε η ψυχή μου.
Θέλω να φύγω, να χαθώ μες στ' ουρανού τα χάη, 
τη Γη που τόσο αγάπησα πλέον να μη φωτίσω.
Του ανθρώπου είδα φοβερό κι αδίστακτο το χέρι
μαρτυρικό κι αδιάκριτο θάνατο να μοιράζει.
Σφάξαν λεχούδια και παιδιά, μάνες που βύζαιναν μωρά,
γέρους ανήμπορους που κείτονταν στο στρώμα.
Στο Δίστομο σφαγή απ' τους ναζί και χαλασμός εγίνη... (Σ.Κ)

 

Οι "Άριοι" επιθεωρούν τα αποκαΐδια του εγκλήματός τους

Παντού σταυροί και μνήματα, το σκηνικό του Διστόμου για δεκαετίες





 Πόνος, φτώχια, ερημιά, εγκατάλειψη για πολλά χρόνια μετά τη σφαγή


Τα ορφανά του Διστόμου 

Στον παρακάτω Σύνδεσμο μπορείτε να δείτε πολύ ενδιαφέρον σχετικό video
 https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=Fo_V3E6AOMg#t=0

Κυριακή 8 Ιουνίου 2014

Οι εκλεκτοί του Θεού

     Στην Ογκολογική Κλινική του Ιπποκρατείου πλήθος ασθενών βαδίζουν τον Γολογοθά του πόνου και της ταλαιπωρίας τους. Ο π.Ονούφριος κάνοντας πράξη την εντολή αγάπης του Θεανθρώπου κάθε κυριακάτικο απόγευμα είναι εκεί για να διακονήσει όποιον ασθενή βρει μοναχικό ή εγκαταλειμμένο. Λέει δυο θερμά λόγια συμπαράστασης, βοηθάει στο φαγητό, στην καθαριότητα των ασθενών. Οι νοσηλευτές τον γνωρίζουν και τον εμπιστεύονται.
     Μεταξύ των ασθενών και μια συμπαθής μεσήλικη κυρία που υποφέρει από καρκίνο του παχέος εντέρου. Έχει εγχειριστεί ήδη δυο φορές και της έχουν κάνει παρά φύσιν έδρα για να εξυπηρετείται η λειτουργία του εντέρου. Στον πόνο της έχει προστεθεί η ταλαιπωρία και η κακοσμία αυτής της διαδικασίας. Ωστόσο είναι "τυχερή" γιατί έχει πάντα δίπλα της έναν άγγελο, μια πρόθυμη και γλυκότροπη κυρία που την περιποιείται με πολλή αγάπη και στοργή. Ο π.Ονούφριος την βρίσκει πάντοτε εκεί και στ' αλήθεια την καμαρώνει και τη χαίρεται. "Σίγουρα θα είναι η αδελφή της" σκέφτεται.
    Αυτή τη φορά η κυρία-άγγελος δεν έχει έρθει κι ο π.Ονούφριος προθυμοποιείται να εξυπηρετήσει την πάσχουσα κυρία. "Δεν ήρθε σήμερα η αδελφή σας;" την ρωτάει. "Μπορώ, αν θέλετε, να σας εξυπηρετήσω σε ό,τι χρειάζεστε". Η κυρία τον κοιτάζει και τα μάτια της βουρκώνουν. "Δεν είναι αδελφή μου, πάτερ. Είναι μια ξένη γυναίκα την οποία εγώ προκαταβολικά "πλήρωσα" με τον χειρότερο τρόπο. Της πήρα τον άντρα, της διέλυσα το σπιτικό της. Κι αυτή αγόγγυστα και πρόθυμα με υπηρετεί χωρίς ούτε μια στιγμή να αναφερθεί σε ό,τι πέρασε εξαιτίας μου. Κάθε βράδυ κλαίγοντας παρακαλώ το Θεό εμένα να συγχωρέσει και σε κείνη να χαρίσει όλα τα αγαθά Του".
    Ο πατήρ Ονούφριος σταυροκοπιέται: "Μέγας είσαι, Κύριε, και θαυμαστά τα έργα Σου. 
Σ' όλες τις γενιές υπάρχουν οι εκλεκτοί Σου!"


*Ωφέλιμα βιώματα του σήμερα

Παρασκευή 6 Ιουνίου 2014

Ψυχοσάββατο

"Αληθώς ματαιότης τα σύμπαντα,
ο δε βίος σκιά και ενύπνιον.
Και γαρ μάτην ταράττεται πας γηγενής,
ως είπεν η Γραφή,
ότε τον κόσμον κερδήσωμεν,
τότε τω τάφω οικήσωμεν,
όπου ομού βασιλείς και πτωχοί.
Διό, Χριστέ ο Θεός, 
τους μεταστάντας ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος".


Κορυφαία "ατάκα" από την Παννυχίδα του αυριανού Ψυχοσάββατου.
"Ότε τον κόσμον κερδήσωμεν, τότε τω τάφω οικήσωμεν".
Καθώς το ακούω μου έρχονται στο νου όλοι αυτοί οι οικονομικοί "παντοκράτορες" 
που μας φαίνεται πως έχουν δέσει χειροπόδαρα και ελέγχουν ανθρώπους και λαούς, 
που συστήνουν Λέσχες και Κομιτάτα για να αλληλοενισχύονται, 
που μετρούν με δισεκατομμύρια τις περιουσίες τους. 
Αλήθεια δεν περνά από το νου τους αυτή η αδιαφιλονίκητη αλήθεια,
η μόνη σίγουρη κατάληξη της ζωής μας;
Αλλά ας μην εξαιρέσουμε και τους εαυτούς μας. 
Συχνά λησμονούμε το κοινό τέλος όλων 
και πολιτευόμαστε ως αθάνατοι και πλεονεκτούμε 
και ταραττόμαστε και πασχίζουμε για "σκιές και όνειρα".

Πολύ ωφέλιμα τα Ψυχοσάββατα, από πολλές απόψεις...


Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Στο δάσκαλό μου με αγάπη


"Αν ένας γιατρός, δικηγόρος ή οδοντίατρος είχε στο γραφείο του 40 άτομα ταυτόχρονα, κάθε ένα από τα οποία είχαν διαφορετικές ανάγκες και κάποια από αυτά τα άτομα δεν θα ήθελαν να βρίσκονται εκεί και προκαλούσαν φασαρίες και ο γιατρός, δικηγόρος ή οδοντίατρος χωρίς κανένα βοηθό έπρεπε να φροντίσει όλα αυτά τα άτομα με άρτιο επαγγελματισμό για 9 μήνες τότε θα μπορούσε να πάρει μια ιδέα για τη δουλειά ενός καθηγητή στη τάξη του..."
"https://www.facebook.com/xenesglosses.eu

 

Μη μου πείτε ότι δεν είναι τέλειος ο παραλληλισμός!
Και να προσθέσουμε στα 40 παιδιά (ας τα μειώσουμε και στα 30 και στα 28, αν θέλετε)  κι άλλους τόσυυς, τους γονείς των μαθητών οι οποίοι παρεμβαίνουν, επιμένουν, κρίνουν, σχολιάζουν, ζητούν το λόγο, κάνουν αναφορές κτλ.
Να πρέπει ο καθηγητής ή ο δάσκαλος να είναι άρτιος στην επιστημονική του κατάρτιση, αλλά να έχει και μεταδοτικότητα. Να επιβάλλεται στην τάξη, αλλά να είναι δίπλα και στον κάθε μαθητή προσωπικά. Να προχωράει στην ύλη, όπως θέλει το Υπουργείο, αλλά να σέβεται και τα όρια του κάθε υπερκινητικού ή δυσλεξικού ή αδιάφορου μαθητή. Να πρέπει να κάνει μάθημα σε παιδιά ερωτευμένα ή κακοποιημένα ή εξαθλιωμένα ή ξεσηκωμένα ενόψει καλοκαιριού ή διακοπών. Να κινδυνεύει να εκτεθεί στα ΜΜΕ αν προσπαθήσει να "συμμαζέψει" κάποιο παιδί που ολοφάνερα έχει παρεκτραπεί. Να ονομάζεται παιδαγωγός, αλλά να μην μπορεί να ασκήσει καμιά παιδαγωγική μέθοδο. 
Πόση αγάπη πρέπει να έχει ο δάσκαλος ή ο καθηγητής για να φέρει εις πέρας τη δυσκολότατη διακονία* του!
 

*Δεν υπάρχει άλλος κατάλληλος χαρακτηρισμός, ούτε καν η λέξη λειτούργημα.