Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Η ακύρωση του δασκάλου




Εδώ και έξι χρόνια έχω συνταξιοδοτηθεί, αλλά ομολογώ πως με τρώει πάντα η έγνοια της σχολικής ζωής, και της καθημερινής πραγματικότητας μέσα στα σχολεία. Ρωτώ με πολύ ενδιαφέρον και συζητώ με εν ενεργεία συναδέλφους. Από πολλούς μου μεταφέρεται μια απογοητευτική εικόνα. Ελάχιστοι οι μαθητές με ζωντανό πνευμα και όρεξη για μάθηση, πολλή καζούρα και bulling, συνεχείς παρεμβάσεις των γονέων με παράλογες απαιτήσεις υπέρ των παιδιών τους και μεγάλη δόση περιφρόνησης προς το έργο των δασκάλων και των καθηγητών. Αν σ' αυτά προστεθεί η γενικότερη καταβαράθρωση των αξιών, της αριστείας κτλ, που τα παιδιά την εισπράττουν και την ζουν μέσα στις οικογένειές τους και στον κοινωνικό τους περίγυρο, άρα και στο σχολείο, δημιουργείται μια ζοφερή εικόνα για το νυν και μια απελπιστική για το αύριο.

Ανακαλώ ένα περιστατικό που μου είχε συμβεί -πριν δέκα περίπου χρόνια. Τότε είχα διατυπώσει κάποια ερωτήματα τα οποία νομίζω πως σήμερα είναι κάτι περισσότερο από επίκαιρα.
"Φοιτά στην Α΄τάξη ένας μαθητής με κάποια προβλήματα δυσλεξίας αλλά και κοινωνικής προσαρμογής. Η δασκάλα του με πολλή υπομονή το χειρίζεται εδώ και έξι μήνες. Κάποια στιγμή μετά από αλλεπάλληλα περιστατικά βίαιης και επικίνδυνης συμπεριφοράς του προς άλλους μαθητές το παίρνει από το χέρι και το πηγαίνει στο γραφείο μιας πολύ έμπειρης δασκάλας που της έχει ανατεθεί να βοηθάει στα δύσκολα περιστατικά και να συμπαρίσταται στο έργο των άλλων δασκάλων. Εκείνη το συμβουλεύει και του μιλά κάπως αυστηρά για να το παιδαγωγήσει και να του καταστήσει ξεκάθαρο και σαφές ότι δεν μπορεί να συμπεριφέρεται χωρίς όρια και κανόνες. Το παιδί που παρά τα προβλήματά του είναι πανέξυπνο μεταφέρει το περιστατικό όπως θέλει στους γονείς του κι εκείνοι έρχονται την επομένη στο σχολείο μαινόμενοι και, χωρίς να ακούσουν την εκδοχή των δύο διδασκαλισσών, τις καταγγέλλουν για προσβολή της προσωπικότητας του παιδιού τους, απειλούν ότι θα κινήσουν πειθαρχικές και ποινικές διαδικασίες ότι θα πάνε στον προϊστάμενο, σε δικηγόρους κ.τ.λ. κι όλα αυτά ενώπιον και του παιδιού τους, το οποίο βέβαια την επομένη μπαίνει στην τάξη με ύφος στρατηγού-νικητή".
Ερωτήματα: Τι θα γίνει αυτό το παιδί που μεγαλώνει μ' αυτές τις παιδαγωγικές αντιλήψεις; Αν είναι προσβολή της προσωπικότητας να το πιάσεις από το χέρι και να το νουθετήσεις, τι άλλες προσβολές θα αντιμετωπίσει στη σκληρή κοινωνία μας και ποια μαμά θα το γλιτώσει;
Τι ρόλο παίζει ο δάσκαλος, αν δεν μπορεί ούτε να συμβουλέψει ένα παιδί; Είναι απλά ένας αναμεταδότης γνώσεων; (Ας βάλουμε έναν υπολογιστή μπροστά σε κάθε παιδί να γλιτώσουμε κι από τους μισθούς και το ΙΚΑ).
Αν ο γονιός δεν μπορεί να βάλει όρια στο παιδί του, αλλά και δεν επιτρέπει σε κανέναν άλλον να του βάλει όρια, πού θα οδηγηθεί αυτό το παιδί;
Ποιος θα συνετίσει αυτούς τους γονείς που δυστυχώς δεν είναι οι μόνοι.
Αυτό το παιδί και πολλά άλλα δυστυχώς που δέχονται  τέτοια αλλοπρόσαλλα και καταλυτικά  παιδαγωγικά μηνύματα, ποιος θα τα συγκρατήσει στην εφηβεία και στη νεαρή τους ηλικία από παραβατικές συμπεριφορές, ποιος θα τα κυβερνήσει μεθαύριο, τι είδους κοινωνία θα στήσουν;
Αυτό που μας πονάει ως εκπαιδευτικούς είναι η τραγική διαπίστωση ότι πια δεν μπορούμε να παιδαγωγούμε χωρίς το φόβο να βρεθούμε κατηγορούμενοι για απίθανα αδικήματα. Κι ότι η αγάπη και το ενδιαφέρον μας για τους μαθητές μας - τους οποίους θεωρούμε παιδιά μας - που μπορεί κάποια στιγμή να επιδειχθούν και με μια τιμωρία ή μια έντονη παρατήρηση, παρεξηγούνται από τους γονείς, οι οποίοι θέλουν μόνο χάδια και επαίνους για τα παιδιά τους.
Παλιά ο δάσκαλος ήταν για τους μαθητές, αλλά και για τους γονείς, πρόσωπο σεβαστό. Ήταν αδιανόητο να στραφεί ο γονιός κατά του δασκάλου και να ζητήσει το λόγο για κάποιο παιδαγωγικό του μέτρο. Όλοι έχουμε φάει και ξύλο και προσβολές από τους δασκάλους μας. Παρόλ' αυτά τους θυμόμαστε με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη. Οι δε γονείς μας, αν τους λέγαμε ότι μας μπάτσισε ο δάσκαλος έλεγαν "Ν' αγιάσει το χέρι του!". Στις μέρες μας βέβαια το ξύλο δια νόμου απαγορεύεται. Αλλά και η παρατήρηση;
Εύχομαι ολόψυχα να μην κλάψουν πικρά οι γονείς του συγκεκριμένου παιδιού ή και κάποιων άλλων που μεγαλώνουν με παρόμοιες αρχές. Το σχολείο είναι μια πολύ γλυκιά μικρογραφία της κοινωνίας. Είναι σκληρότατη και αδυσώπητη η πραγματικότητα της μεγάλης κοινωνίας και θα επιβιώσει όποιος έμαθε ότι υπάρχουν όρια που δεν καταργούνται ούτε με τη μεσολάβηση της μαμάς του".

Αυτά γράφτηκαν πριν δέκα χρόνια. Τώρα νομίζω πως περάσαμε σε πιο σκληρή φάση. Ήδη βιώνουμε τα αποτελέσματα μιας εκπαίδευσης χωρίς παιδαγωγία, της ανατροφής παιδιών χωρίς όρια και στόχους. Ήδη η κοινωνία μας ξεφτάει...!



Παλιότερα υπήρχε φτώχεια, έλλειψη βιβλίων, περιορισμένες παραστάσεις και ευκαιρίες. Κι όμως τα παιδιά ρουφούσαν, μάθαιναν, σέβονταν, προόδευαν. Κι ο δάσκαλος αντιμετωπιζόταν με σεβασμό, εκτίμηση, αγάπη κι ευγνωμοσύνη από μαθητές και γονείς.

Κυριακή 24 Φεβρουαρίου 2019

Του ασώτου σήμερα...




Πόσο λαχταρούμε όλοι αυτή την πατρική αγκαλιά, την στοργική, την προστατευτική, την απροϋπόθετη, τη συγχωρητική!
Κι όσο μεγαλύτερη η ταλαιπωρία μας μακριά της, όσο περισσότερος ο πόνος εκ της στέρησής της, τόσο πιο θερμή και παρήγορη και λυτρωτική η συνάντηση, η ανάπαυση στους κόλπους του Πατρός! Πόσων αγαθών στερούμεθα μακριά Του!
Ποιας βασιλικής στολής απογυμνωθήκαμε! 
Πόσον πλούτον διασκορπίσαμε!
Με πόσα "κτήνη" συνεβοσκήσαμε!
Λιμός! Λιμός!
 Εσύ φιλεύσπαλχνε Θεέ μας, που είσαι ο προαιώνιος γεωργός, κοσκίνισε και πέταξε μακριά το άχυρο των έργων μας και κράτησε μόνο τον σίτο της δικής Σου αγάπης και της συγχώρησης κι αυτόν αποθήκευσε στην ψυχή μας!



Τα εξαίρετα ιδιόμελα από τον Εσπερινό του Ασώτου

Εἰς ἀναμάρτητον χώραν, καὶ ζωηράν, ἐπιστεύθην, γεωσπορήσας τὴν ἁμαρτίαν, τῇ δρεπάνῃ ἐθέρισα, τοὺς στάχυας τῆς ἀμελείας, καὶ δραγμάτων ἐστοίβασα, πράξεών μου τὰς θημωνίας, ἃς καὶ κατέστρωσα οὐχ ἅλωνι τῆς μετανοίας. Ἀλλ' αἰτῶ σε, τὸν προαιώνιον γεωργὸν ἡμῶν Θεόν, τῷ ἀνέμῳ τῆς σῆς φιλευσπλαγχνίας ἀπολίκμισον τὸ ἄχυρον τῶν ἔργων μου καὶ σιτάρχησον τῇ ψυχῇ μου τὴν ἄφεσιν, εἰς τὴν οὐράνιόν σου συγκλείων με ἀποθήκην καὶ σῶσόν με.

Ὢ πόσων ἀγαθῶν, ὁ ἄθλιος ἐμαυτὸν ἐστέρησα! ὢ ποίας βασιλείας ἐξέπεσα ὁ ταλαίπωρος ἐγώ! τὸν πλοῦτον ἠνάλωσα, ὅν περ ἔλαβον, τὴν ἐντολὴν παρέβην. Οἴμοι τάλαινα ψυχὴ! τῷ πυρὶ τῷ αἰωνίῳ λοιπὸν καταδικάζεσαι· διὸ πρὸ τέλους βόησον Χριστῷ τῷ Θεῷ. Ὡς τὸν Ἄσωτον δέξαι με υἱόν, ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με.

Τῆς πατρικῆς δωρεὰς διασκορπίσας τὸν πλοῦτον, ἀλόγοις συνεβοσκόμην ὁ τάλας κτήνεσι, καὶ τῆς αὐτῶν ὀρεγόμενος τροφῆς ἐλίμωττον μὴ χορταζόμενος, ἀλλ' ὑποστρέψας πρὸς τὸν εὔσπλαγχνον Πατέρα, κραυγάζω σὺν δάκρυσι· Δέξαι με ὡς μίσθιον, προσπίπτοντα τῇ φιλανθρωπίᾳ σου, καὶ σῶσόν με.




Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2019

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!!!!


Σαν να μην έφθανε εκείνη η κατάπτυστη απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Λάρισας που καταδίκασε σε δεκαετή κάθειρξη μια καθαρίστρια που πλαστογράφησε απολυτήριο Δημοτικού σχολείου, ήρθε και η προχθεσινή απόφαση του Πενταμελούς Εφετείου Ιωαννίνων που καταδίκασε ερήμην την μητέρα δεκατριών παιδιών σε κάθειρξη οκτώ ετών γιατί πλαστογράφησε την χρονολογία του απολυτηρίου της για να προσληφθεί ως βοηθός θαλάμου σε νοσοκομείο.
Όλη η κακοδαιμονία του σύγχρονου ελληνικού κράτους οφείλεται στις πλαστογραφίες αυτών των καθαριστριών!!!! Και επιτέλους οι δικαστές μας καθαρίζουν την κόπρο του Αυγείου!!!!
ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!!!! Ντρέπομαι που ζω σ΄αυτή τη χώρα!!!
Στην ΚΥΡΙΑ Δήμητρα υποκλίνομαι! Έφερε στον κόσμο δεκατρία παιδιά!  Πόσες ελληνικές οικογένειες έχουν δεκατρία παιδιά; Πόσες έχουν πάνω από δύο να ρωτήσω καλύτερα; Πόσα παιδιά έχετε όλοι μαζί εσείς οι πέντε δικαστές που την καταδικάσατε; Πόσα χρήματα παίρνετε κάθε μήνα; Αναρωτηθήκατε πριν πάρετε την απόφασή σας, πώς τα φέρνουν βόλτα αυτοί οι ήρωες γονείς κάθε μέρα;
Υποκλίνομαι στην ΚΥΡΙΑ Δήμητρα και στον σύζυγό της. Είναι ήρωες! Παράσημο τους πρέπει! Αυτό το υποκράτος που λέγεται Ελλάδα έπρεπε να τους δίνει ένα σεβαστό ποσό κάθε μήνα για να αναθρέψουν τα παιδιά τους!! Αντ' αυτού  τιμωρεί σκληρά για μια τάχα πλαστογραφία χωρίς καμιά επιβλαβή συνέπεια για κανέναν. Εκτός αν υπάρχουν στοιχεία πως αν είχε γεννηθεί λίγο νωρίτερα θα καθάριζε καλύτερα, θα έστρωνε τα κρεβάτια καλύτερα, θα τάιζε καλύτερα τους ασθενείς!
Ωστόσο παρανόμησε!! Προσέβαλε βάναυσα την νομιμότητα που καθ΄όλα τα άλλα τηρείται απαρέγκλιτα σ' αυτήν την χώρα!!!
Ακούμε τόσα κάθε μέρα! Ζούμε απίστευτα πράγματα, παράνομα, παράλογα, διεφθαρμένα! Κυκλοφορούν ελεύθεροι ή απαλλάσσονται ή μπαινοβγαίνουν με άνεση στις φυλακές άνθρωποι που διέπραξαν βαρύτατα εγκλήματα, που έβλαψαν και τη χώρα ολόκληρη και άλλους συνανθρώπους μας! Και όλη η ανάγκη τήρησης της νομιμότητας εξαντλείται στις καθαρίστριες, στα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας!
Φριχτή υποκρισία!!! Αλήθεια οι δικαστές μας έχουν επαφή με την πραγματικότητα;

Σάββατο 2 Φεβρουαρίου 2019

Σου δε αυτής την ψυχήν διελεύσεται ρομφαία...

Η μέρα της Υπαπαντής, μέρα της μάνας, γιορτή της μάνας...
Δεν έχει πανηγυρισμούς και χρόνια πολλά και φιλιά και καρτούλες και λουλούδια... Αυτά τα έχει η εμπορική γιορτή της μάνας τον Μάιο.
Η σημερινή μέρα έχει την ρομφαία.
Την ψυχή σου θα την διαπεράσει ρομφαία...
Αυτή είναι η πρόγνωση για την μάνα, αυτή είναι η μοίρα της μάνας.
Μια ρομφαία, ένας πόνος ισχυρότατος, ένα ξέσχισμα των σπλάχνων, όχι μόνο για να έρθει το παιδί στον κόσμο, αλλά γιατί κάποια στιγμή η μάνα, η κάθε μάνα θα περάσει αφόρητη αγωνία και πόνο για άπειρους λόγους αληθινούς ή ίσως και αβάσιμους, θλίψη ασήκωτη από ασθένεια ή απώλεια παιδιού, από ξεστράτισμα και ασωτεία, από την οικονομική του δυσκολία ή καταστροφή, από την διάλυση της οικογένειας του παιδιού της, από τις ψυχικές του διαταραχές, από τις δικές του αγωνίες παράλογες ή λογικές, από..., από..., από... όλα όσα η ζωή επιφυλάσσει στον καθένα.
Η μάνα θα σηκώσει τον σταυρό του μαρτυρίου...
Μια ευχή ταιριάζει στην σημερινή ημέρα: Εύχομαι να είσαι δυνατή! Εύχομαι ν' αντέξεις! Εύχομαι να στηριχθείς στην μοναδική Πηγή της ζωής και της δύναμης και της ελπίδας!!!! Εύχομαι να κρατάς πάντα στην αγκαλιά σου, να έχεις πάντα στην καρδιά σου, εκτός από το παιδί σου, τον Χριστό!