Σάββατο 27 Μαΐου 2023

Αγιά Σοφιά , μνήμη Αλώσεως


Αγία Σοφία 537μ.Χ.

Ο Ιουστινιανός λαμπροφορεμένος, με τη συνοδεία του, μπαίνει στο νεόκτιστο μεγαλειώδη ναό. Δεν υπάρχουν λόγια. "Νενίκηκά σε, Σολομών!" αναφωνεί.
"Τούτου του θεάματος ουδείς έλαβε πώποτε κόρον, αλλά παρόντες μεν άνθρωποι τοις ορωμένοις γεγήθασι, απιόντες δε τοις υπέρ αυτού διαλόγοις αποσεμνύνονται. Εν αυτώ ο νους προς τον Θεόν επαιρόμενος αεροβατεί, ου μακράν που ηγούμενος αυτόν είναι..." γράφει ο Προκόπιος.
Η Αγιά Σοφιά για εννιά αιώνες είναι η καρδιά της αυτοκρατορίας, είναι το καμάρι των Βυζαντινών, είναι η λαμπρή τους δόξα. 
Δεν είναι μόνο ένας ναός, ο πιο ξακουστός, ο πιο περίτεχνος, το άφθαστο κάλλος. 
Είναι  μια αγκαλιά και μια μάνα που χωράει όλη τη βυζαντινή αυτοκρατορία  κι όλη την πολιτική και εκκλησιαστική ιστορία της...!

Αγία Σοφία 1453 μ.Χ.

Κλειστή η Μεγάλη εκκλησιά! Την έχουν μολύνει οι ενωτικοί με τα συλλείτουργά τους με τους παπικούς.

Κλειστές και οι καρδιές των πολιορκημένων! Ελπίδα δεν απόμεινε καμιά. 

Τα τείχη τρέμουνε από τα φοβερά κανόνια κι όπου οι μπομπάρδες τα χτυπούν χάσκουνε τρύπες και γκρεμίδια.

Την πρόταση του Αμηρά για την παράδοση της πόλης την αντιγύρισε ο Κωνσταντίνος μ' εκείνο το περήφανο κι ηρωικό συνάμα: "Το την Πόλιν σοι δούναι ούτ' εμόν, ούτ΄άλλου τινός..."

Μα έκαμε και κάτι ακόμα ο Κωνσταντίνος. Μια τελευταία λειτουργία στην εκκλησιά του γένους την παραπονεμένη. Ζήτησε απ' όλους να ξεχάσουν έχθρες και φανατισμούς. Αυτή η ώρα η έσχατη, θέλει μια προσευχή κοινή, θέλει μία ψυχή και μια φωνή, θέλει ένα δάκρυ, ένα γονάτισμα και μια θερμή συγχώρηση.

Κι ανοίγει πάλι η πόρτα της Αγια Σοφιάς και δέχεται λαό και πατριάρχη, δέχεται μοναχούς που μέχρι χθες τον Πάπα  καταριούνταν και τους ενωτικούς, δέχεται αυλικούς και κουρελήδες, δέχεται και τον Κωνσταντίνο τον Δραγάση πού ΄χει του μελλοθάνατου αποδεχτεί την κολασμένη μοίρα...

Η τελευταία λειτουργία. Δεν έχει την πρωτινή την έπαρση, το μεγαλείο, τη φαντασμαγορία...

Μόλις που ακούγονται οι ψαλμουδιές και οι δεήσεις. Περνούνε στις καρδιές, θαρρείς, όχι απ΄ τα αυτιά, αλλά απ΄τα δακρυσμένα μάτια. Τώρα, στην ώρα τη στερνή, αναλογίζονται τις αμαρτίες και τα πάθη, τώρα που όλοι γεύονται τον θάνατο...! 

"Ελέησέ μας, Κύριε! κάμε το θαύμα Σου!"

Το 'καμε κιόλας, τους ένωσε, τους έδωσε το Σώμα και το Αίμα Του, τους ετοίμασε για το τέλος...!

..............................................................................................................................

Σε λίγες ώρες πάλι η Αγιά Σοφιά γίνεται το στερνό το καταφύγι! 

Χιλιάδες τρέχουνε σ' αυτήν, στην αγκαλιά,  στη μάνα, 

όταν ακούγεται η φριχτή κραυγή "Η Πόλις μας εάλω"! 

Για νά βρουνε κι εδώ θάνατο και σφαγή...!

Κι έγινε η Μεγάλη Εκκλησιά, εννιά αιώνων σύμβολο και δόξα των Βυζαντινών, 

έγινε θρύλος πονεμένος και ...τζαμί, το πιο αγαπημένο των Αγαρηνών.

.........................................................................................................................

Ayia Sofia 2023

Για πανηγύρι στην Ayia Sofia ετοιμάζονται  οι νικητές των εκλογών των τουρκικών.  

Απ΄ όλα τα τεράστια τζαμιά και τα πολυτελή παλάτια αυτήν διαλέγουν. Αυτήν τιμούν και σέβονται.

Δεν τους πειράζει να τη λεν Ayia Sofia!!!! Στη γλώσσα τους αυτές οι λέξεις δεν υπάρχουν!

Είναι η απόδειξη η τρανή πως τούτοι εδώ είναι κατακτητές, αλλόθρησκοι και βάρβαροι εχθροί,

πως με των οπλών την ισχύ και της σκληρής φυλής τους την ακμή εσάρωσαν τα πάντα...

Και γίνεται η Αγια Σοφιά πάλι και πάλι στους αιώνες, 

είτε για τους Ρωμιούς -πού ΄χουν το πρώτο το δικαίωμα-

είτε για τους κατακτητές -πού 'χουν τη δύναμη και την αλαζονία-

γίνεται τόπος λατρείας, δέησης θερμής κι ευχαριστίας, θρύλος και μάνα κι αγκαλιά!

Αλήθεια, πέστε μου, υπάρχει άλλος τέτοιος τόπος;