της Σταυρούλας

Σήμερα γιορτάζουν οι "ερωτευμένοι" κι εύχονται να κρατήσει ο έρωτάς τους για πάντα.
Πώς; Μαγικώ τω τρόπω;
Ελάχιστοι από τους νεαρούς ερωτευμένους υποψιάζονται πόσος κόπος και θυσίες και χτύπημα του εγωισμού χρειάζεται για να κρατηθεί ο έρωτας και προπαντός να μετεξελιχθεί σε αγάπη. Γιατί ο έρωτας δεν είναι ο στόχος. Είναι μια φάση. Είναι το πέρασμα που θα μας οδηγήσει - αν τα καταφέρουμε - στην αγάπη.
Και τι σημαίνει αγάπη;
Πολύ ταπεινά φρονώ ότι είναι:
Να νοιάζεσαι για την πνευματική προκοπή του αγαπημένου και τη δική σου.
Να διευρύνεις συνεχώς τα όριά σου.
Να απαρνιέσαι εκούσια αυτό που θα ήθελες, ακόμα κι αν είναι απολύτως θεμιτό και λογικό,
ακόμη κι αν πιστεύεις πως είναι η καλύτερη επιλογή.
Να προσπερνάς συνεχώς "μειώσεις" της προσωπικότητάς σου, χωρίς να κρατάς απωθημένα.
Να διεισδύεις πίσω από το θυμό και τα σκληρά λόγια του αγαπημένου σου και να ανακαλύπτεις την ξεχασμένη τρυφερότητα και γλυκύτητα του ανθρωπίνου προσώπου.
Να υπομένεις με χαρά ό,τι δεν μπορείς να διορθώσεις - κι αυτά θα είναι πάρα πολλά.
Αν υπάρχουν πιο εύκολες συνταγές θα ήθελα να τις μάθω.