Άγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες

"Μη γαρ ιμάτιον αποδυόμεθα, αλλά τον παλαιόν άνθρωπον αποτιθέμεθα,

τον φθειρόμενον κατά τας επιθυμίας της απάτης...

Δριμύς ο χειμών, αλλά γλυκύς ο παράδεισος.

Αλγεινή η πήξις, αλλ' ηδεία η ανάπαυσις...

Μιας νυκτός όλον αιώνα ανταλλαξώμεθα.

Καυθήτω ο πους, ίνα διηνεκώς μετ' αγγέλων χορεύη,

απορρυήτω η χειρ, ίνα έχη παρρησίαν

προς τον Δεσπότην επαίρεσθαι.

Μη εκκλίνωμεν, ω συστρατιώται,

μη δώμεν νώτα τω διαβόλω.

Σάρκες εισίν μη φεισώμεθα.

Επειδή δει πάντως αποθανείν, αποθανώμεν, ίνα ζήσωμεν..."

(Από τον Λόγο του Μεγάλου Βασιλείου "εις τους σαράντα Μάρτυρας")

"Θανόντες έζησαν" και μας δείχνουν το δρόμο του θάρρους, της αγάπης στον Χριστό και της πίστης.

Το μήνυμά τους διαχρονικό: Ας μη λυπόμαστε τόσο τη σάρκα.

Ας μη καμπτόμαστε από τις δυσκολίες και τους "χειμώνες". Υπάρχει η αιωνιότητα, όχι σαν μια αόριστη παρηγοριά,

αλλά σαν μια απόλυτη βεβαιότητα, μια ζωντανή πραγματικότητα που επισκιάζει και ξεθωριάζει

όλες τις δυχέρειες και τα βάσανα του παρόντος αιώνος.