Η "ενωτική" Μαρία

"Ίνα ώσιν έν".
Μ' αυτή την παρακαταθήκη μας αποχαιρέτησε η Μαρία Κ., η "ενωτική" Μαρία.  Αφού, όπως την γνωρίσαμε, βίωσε η ίδια την θερμή παράκληση-προσευχή του Ιησού προς τον Πατέρα Του, μας προτρέπει κι εμάς να συνεχίσουμε τον αγώνα μας στο σχολείο μας ενωμένοι με μια ψυχή κι ένα στόχο, τη δόξα του Θεού.
Ένα υπέροχο βραδινό στον αγαπημένο τόπο με τα αγαπημένα πρόσωπα ήταν η βραδιά αποχαιρετισμού της Μαρίας Κ. που συνταξιοδοτείται μετά από μια ευδόκιμη κοπιαστικότατη "επαγγελματική" θητεία. Για τη Μαρία δεν ήταν επάγγελμα. Ήταν η ζωή της. Και το αποδείκνυε αυτό κάθε μέρα με χίλιους τρόπους. Ποτέ δεν είδε το βόλεμά της, την ξεγνοιασιά της. Ήταν πάντα πιο πρόθυμη από ό,τι της εζητείτο πληρούσα την ευαγγελική ρήση: "Αν κάποιος σε αγγαρεύσει για ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο".
Δεν υπάρχει συνάδελφος που να έχει κάποιο παράπονο ή κρατούμενο για τη Μαρία. Ήταν ως συνάδελφος -και παραμένει ως άνθρωπος- ανιδιοτελής εις το έπακρον, ακαταπόνητη παρά τα προβλήματα της υγείας της -την οποία για χάρη του σχολείου συχνά παραμελούσε- με προσωπικό ενδιαφέρον για τον καθένα μας. Ως νηπιαγωγός εξαίρετη, εξασφάλισε για το Νηπιαγωγείο του Σχολείου μας τη λαμπρή του φήμη.
Της ευχόμαστε ολόψυχα να είναι γερή και να χαίρεται τα αγαπημένα -και σε όλους μας- παιδιά της. Παρακαλούμε να προσεύχεται για εμάς που αισθανόμαστε πολύ "λίγοι" μετά την αποχώρησή της.

 

 Η δεξίωση στην αυλή του σχολείου ήταν αξέχαστη. Ευχαριστούμε θερμά όσους κοπίασαν για την ετοιμασία της.

Είμαι σίγουρη πως ο π.Λεωνίδας κατά κάποιον τρόπο ήταν παρών. 

Να έχουμε την ευλογία του και τις πρεσβείες του.

Sung-Bong Choi

Έμεινα άφωνη όταν είδα το σχετικό video στο You Tube -αναζητήστε το με το όνομα αυτό. Ο Choi παρουσιάζεται στην εκπομπή "Κορέα έχεις ταλέντο" και αφήνει άφωνους τους κριτές και τους θεατές με την ιστορία του.

Βρέθηκε στα τρία του χρόνια σε ορφανοτροφείο κι έζησε εκεί ως τα πέντε του. Κάποια μέρα έφαγε πολύ ξύλο και το έσκασε. Από τα πέντε του ζούσε κυριολεκτικά στο δρόμο, κοιμόταν σε σκάλες και δημόσιες τουαλέτες και πουλούσε τσίχλες και αναψυκτικά για να ζήσει. Για δέκα χρόνια έζησε την πιο ελεεινή ζωή. Μόνος και πάμφτωχος, αποκαλεί ο ίδιος τον εαυτό του dayfly. Ένα βράδυ βρέθηκε πουλώντας αναψυκτικά σ' ένα night-club, όπου άκουσε κάποιον να τραγουδά συναρπαστικά. Από τότε ενθουσιάστηκε κι άρχισε κι εκείνος να τραγουδά. Είναι το μόνο πράγμα που του δίνει χαρά στην τόσο σκληρή ζωή του. "Δεν τραγουδάω καλά" λέει, "αλλά τραγουδάω επειδή το απολαμβάνω". Στην ερώτηση αν πήγε στο σχολείο, απαντά πώς μικρός δεν μπορούσε φυσικά να παρακολουθεί μαθήματα, αλλά αργότερα πέρασε κάποια τεστ και κατάφερε να μπει στο Λύκειο. Η αξιοπρέπειά του και η σεμνότητα εντυπωσιάζουν.
Όταν αρχίζει να τραγουδάει όλοι βουβαίνονται και δακρύζουν. Πρόκειται για ένα εκπληκτικό ταλέντο, ένα θεϊκό χάρισμα.
Ένα παιδί ξεγραμμένο για τα ανθρώπινα μέτρα, για τις δικές μας πιθανότητες, γίνεται διάσημος (το φιλμάκι έχει πάνω από 6.000.000 προβολές) και σίγουρα θα διαπρέψει. Αντί για ένα αξιοθρήνητο πλάσμα, είναι ένα πραγματικά αξιοθαύμαστο παλικάρι.
Μπορεί να είναι για όλους μας ένα εξαιρετικό παράδειγμα ζωής και μια απόδειξη ότι ο άνθρωπος δεν είναι έρμαιο των συνθηκών και της άδικης κοινωνίας, αλλά μπορεί να φτιάξει τη ζωή του ακόμα κι από το μηδέν, ακόμα και μέσα στις πιο αντίξοες συνθήκες.
"Choi, θα ήθελα να σου σφίξω το χέρι και να σου πω όχι μόνο  "συγχαρητήρια", αλλά κι ένα μεγάλο "ευχαριστώ".