Η "ενωτική" Μαρία

"Ίνα ώσιν έν".
Μ' αυτή την παρακαταθήκη μας αποχαιρέτησε η Μαρία Κ., η "ενωτική" Μαρία.  Αφού, όπως την γνωρίσαμε, βίωσε η ίδια την θερμή παράκληση-προσευχή του Ιησού προς τον Πατέρα Του, μας προτρέπει κι εμάς να συνεχίσουμε τον αγώνα μας στο σχολείο μας ενωμένοι με μια ψυχή κι ένα στόχο, τη δόξα του Θεού.
Ένα υπέροχο βραδινό στον αγαπημένο τόπο με τα αγαπημένα πρόσωπα ήταν η βραδιά αποχαιρετισμού της Μαρίας Κ. που συνταξιοδοτείται μετά από μια ευδόκιμη κοπιαστικότατη "επαγγελματική" θητεία. Για τη Μαρία δεν ήταν επάγγελμα. Ήταν η ζωή της. Και το αποδείκνυε αυτό κάθε μέρα με χίλιους τρόπους. Ποτέ δεν είδε το βόλεμά της, την ξεγνοιασιά της. Ήταν πάντα πιο πρόθυμη από ό,τι της εζητείτο πληρούσα την ευαγγελική ρήση: "Αν κάποιος σε αγγαρεύσει για ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο".
Δεν υπάρχει συνάδελφος που να έχει κάποιο παράπονο ή κρατούμενο για τη Μαρία. Ήταν ως συνάδελφος -και παραμένει ως άνθρωπος- ανιδιοτελής εις το έπακρον, ακαταπόνητη παρά τα προβλήματα της υγείας της -την οποία για χάρη του σχολείου συχνά παραμελούσε- με προσωπικό ενδιαφέρον για τον καθένα μας. Ως νηπιαγωγός εξαίρετη, εξασφάλισε για το Νηπιαγωγείο του Σχολείου μας τη λαμπρή του φήμη.
Της ευχόμαστε ολόψυχα να είναι γερή και να χαίρεται τα αγαπημένα -και σε όλους μας- παιδιά της. Παρακαλούμε να προσεύχεται για εμάς που αισθανόμαστε πολύ "λίγοι" μετά την αποχώρησή της.

 

 Η δεξίωση στην αυλή του σχολείου ήταν αξέχαστη. Ευχαριστούμε θερμά όσους κοπίασαν για την ετοιμασία της.

Είμαι σίγουρη πως ο π.Λεωνίδας κατά κάποιον τρόπο ήταν παρών. 

Να έχουμε την ευλογία του και τις πρεσβείες του.