Χαρά

Αν η χαρά είναι στάση ζωής, όπως μας είπε ο κ. Δ. Καραγιάννης -βλέπε προηγούμενη ανάρτηση-, πρέπει να ενεργήσουμε για να την αποκτήσουμε, να την ζήσουμε, να την πετύχουμε. Να βρούμε επίσης τρόπους και πηγές να την τροφοδοτήσουμε.
Σκέφτομαι πως η χαρά μας μπορεί να τροφοδοτηθεί από τέσσερις πηγές τις οποίες αναφέρω με αύξουσα "τροφοδοτική ικανότητα":
Πρώτη πηγή είναι η δημιουργία, μάλιστα η χειροπιαστή δημιουργία, ας πούμε ενός εργοχείρου, ενός καλλιτεχνήματος, ενός φαγητού, ενός όμορφου κήπου, ενός συγγραφικού πονήματος κ.τ.λ. Κάτι που δημιουργούμε με λαχτάρα, μεράκι, αγάπη, προσωπικό κόπο και ενδιαφέρον.
Δεύτερη πηγή είναι η κοινωνία με ανθρώπους. Κοινωνία ειρηνική, βαθιά, αλληλοπεριχωρητική,στηρικτική και παρηγορητική. Κοινωνία μ' έναν δικό μας ή και μ' έναν ξένο, με μικρό παιδί ή ηλικιωμένο. Κοινωνία λόγων και σιωπής, κοινωνία ευφροσύνης ακόμη  και πένθους.
Τρίτη πηγή είναι η ανάληψη και επιτυχής διεκπεραίωση ενός επώδυνου έργου ή εγχειρήματος ή μιας διακονίας χάριν της αγάπης.
Τέταρτη πλουσιότερη πηγή είναι η έμπονη κατανυκτική προσευχή που προσκαλεί τη Θεία Χάρη. Κι αυτή έρχεται με όλα τα δώρα Της. Κι ανάμεσά τους είναι η Χαρά "ην ουδείς αίρει αφ' ημών".
Αν υπάρχουν κι άλλες πηγές χαράς, θα ήθελα να τις μάθω...