Μεγάλη Τετάρτη εσπέρας

Από τα ωραιότατα τροπάρια που ψάλλονται το απόγευμα της Μεγάλης Τετάρτης -όρθρος της Μεγάλης Πέμπτης- διαλέγω το τελευταίο των Αποστίχων που ψάλλεται και πολύ γλυκά, σε πλάγιο Α΄.

"Μυσταγωγών σου, Κύριε, τους μαθητάς εδίδασκες λέγων: 

Ω φίλοι, οράτε, μηδείς υμάς χωρίσει μου φόβος. 

Ει γαρ πάσχω, αλλ' υπέρ του κόσμου.

 Μη ουν σκανδαλίζεσθε εν εμοί, 

ου γαρ ήλθον διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και 

δούναι την ψυχήν μου λύτρον υπέρ του κόσμου. 

Ει ουν υμείς, φίλοι μου εστέ, εμέ μιμείσθε. 

Ο θέλων πρώτος είναι, έστω έσχατος, 

ο δεσπότης, ως ο διάκονος. 

Μείνατε εν εμοί, ίνα βότρυν φέρητε, 

εγώ γαρ ειμί της ζωής η άμπελος".

 

Καθώς εισήγαγες, Κύριε, τους μαθητές σου 

στο μυστήριο της θείας οικονομίας, τους έλεγες: 

"Αγαπημένοι μου, προσέξτε, κανένας φόβος 

να μη σας χωρίσει από εμένα. 

Θα με δείτε να υποφέρω, αλλά να ξέρετε 

ότι υποφέρω για να σωθεί ο κόσμος. 

Μη σκανδαλισθείτε με όσα θα μου συμβούν, 

γιατί δεν ήρθα στον κόσμο για να με προσκυνούν 

και να με υπηρετούν, 

αλλά για να προσφέρω τη διακονία μου 

και να δώσω τη ζωή μου ως αντάλλαγμα 

για τη σωτηρία όλου του κόσμου. 

Αν είστε λοιπόν φίλοι μου, να με μιμηθείτε. 

Όποιος θέλει να είναι πρώτος δίπλα μου, 

ας είναι τελευταίος εδώ σ' αυτόν τον κόσμο. 

Ο κύριος ας είναι όπως ο υπηρέτης. 

Μείνετε ενωμένοι μαζί μου, 

για να φέρετε πλούσιο καρπό, πολλά σταφύλια, 

γιατί εγώ είμαι το αμπέλι της αληθινής ζωής.