"Αληθώς Θεού Υιός ην ούτος!"

Τη 16η του αυτού μηνός μνήμη του Αγίου Λογγίνου του Εκατοντάρχου...

Στα πόδια του Ιησού που μόλις σταύρωσες

στέκεσαι έντρομος κι ομολογείς:

"Αληθώς Θεού Υιός ήν ούτος".

Εσύ γνωρίζεις πως πάνω στο Σταυρό

τούτος ο Ναζωραίος το πνεύμα Του παρέδωκε

ειρηνικός, αγάπης έμπλεως.

Τον άκουσες  να δίνει σ΄όλους τη συγχώρηση,

επεί ουκ οίδασι τι εποίησαν.

Τη γη να τρέμει σύγκορμη 

και να εξαπολύει τους δεσμίους 

κάτω απ' τα πόδια σου την ένιωσες.

Και τ' ουρανού τα μήκη και τα πλάτια

που αστραποσκίζονται και σκοτεινιάζουν

σε ομολογία σ' οδηγούν:

"Αληθώς Θεού Υιός ην Ούτος". 

Αξιώματα και τίτλους 

και βαθμούς εγκαταλείπεις. 

Τι χρείαν τούτων έχεις πλέον;

Εσύ γνωρίζεις, είδες, ομολόγησες:

"Αληθώς Θεού Υιός ην Ούτος".

Μόνο μια πράξη ακόμη:

το  τέλος το δικό σου το μαρτυρικό,

η ματωμένη σου σφραγίδα

σε κείνη την ξεκάθαρη, την πρώτη ομολογία:

"Αληθώς Θεού Υιός ην Ούτος".

 Λογγίνε Εκατόνταρχε,

ποιος το περίμενε,

να αλιεύσει ο Χριστός

εσέ, τον σταυρωτή Του!