Ας ευχαριστήσουμε επιτέλους τον Θεό!

 Πόσες δοξολογίες και ευχαριστίες πρέπει κάθε στιγμή να αναπέμπουμε στο Θεό για τα αγαθά που μας δίνει. 
Ας σταματήσουμε να μετράμε τα ευρώ που μας κόβουν ή που μας ζητούν να πληρώσουμε. 
Ας χαρούμε για τα χέρια και τα πόδια που έχουμε κι ας ζηλέψουμε τη δύναμη και το πείσμα της Qian Hongyan για ν΄αλλάξουμε ή να υπομείνουμε τα αρνητικά της ζωής μας!


Το κοριτσάκι που αντί για πόδια έχει μία μπάλα του μπάσκετ!



Συμμετείχε στους Παραολυμπιακούς κολύμβησης και θέλει να γίνει πρωταθλήτρια

Η 12χρονη σήμερα Qian Hongyan από την Κίνα, τραυματίστηκε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα όταν ήταν μόλις 3 ετών και προκειμένου να ζήσει οι γιατροί αναγκάστηκαν να της ακρωτηριάσουν τα δύο της πόδια.

Το ανάπηρο κοριτσάκι θέλοντας να κινηθεί, έφτιαξε μόνη της ένα … ‘σύστημα’ που απαρτίζεται από δύο βοηθήματα στα χέρια για να μην τραυματίζεται και μία μπάλα μπάσκετ η οποία αντικαθιστά τα δύο της πόδια. Η μικρή πάει και έρχεται μόνη της καθημερινά από το σχολείο στο σπίτι και αντίστροφα.

Η ιστορία της Qian Hongyan έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο. Η κοινή γνώμη συγκινήθηκε και βρέθηκαν τα χρήματα να βοηθηθεί και τώρα έχει προσθετικά πόδια, όμως τις περισσότερες στιγμές χρησιμοποιεί την μπάλα του μπάσκετ καθώς όπως λέει την διευκολύνει καλύτερα. Η μικρή Qian , που χρησιμοποιούσε μία μπάλα μπάσκετ την μισή της ζωή ως προσθετικό σώμα, συμμετείχε στους Παρολυμπιακούς Αγώνες στην κολύμβηση.

Ο προπονητής της λέει: «Η Qian εργάζεται και προπονείται πολύ σκληρά καθημερινά αν και έχει συναντήσει άπειρες δυσκολίες». Στόχος της είναι να γίνει πρωταθλήτρια!

Η ίδια λέει: «Ξύπνησα ένα πρωί και τα πόδια μου ήταν παγωμένα. Δεν είχα πολλές δυνάμεις. Θέλησα να σηκωθώ. Είπα στην μητέρα μου ότι κρυώνω και θέλω τα παπουτσάκια μου. Ξέσπασε αυτόματα σε κλάματα. Μήνες με θυμάμαι σε σοκ, καθηλωμένη στο κρεβάτι. Μια μέρα ο παππούς μου βρήκε μια μπάλα του μπάσκετ, παλιά και σκασμένη. Την έκοψε και με έβαλε μέσα. Ήταν η πρώτη φορά μετά από καιρό που δεν ήμουν οριζόντια. Ένιωσα πολύ ευχάριστα. Με έβαζε μέσα και με στήριζε δίπλα του που και που. Όταν μεγάλωσα, πήρα δύο παλιά κινέζικα ξύλινα τσόκαρα και τα προσάρμοσα στα χέρια μου. Αυτά ήταν τα πόδια μου τώρα. Έσφιξα τη μπάλα και την προσάρμοσα πάνω μου. Έγινε ο κορμός μου. Μου αγόρασαν προσθετικά μέλη. Με πονούν. Δεν έχει γίνει σωστά ο ακρωτηριασμός μου.

Πάντα ζήλευα τους συμμαθητές μου που επέστρεφαν από το σχολείο τρέχοντας και χοροπηδώντας.



Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μέσα στο νερό νιώθω ελεύθερη. Σαν κι αυτούς. Γι αυτό μου αρέσει τόσο. Βέβαια χωρίς πόδια δεν έχω καλή ισορροπία και ο κορμός μου στριφογυρνάει. Αυτό το δουλεύω σκληρά. Όσο για έξω από το νερό;



Αν μεγαλώσω τόσο που πάψω να χωράω στη μπάλα, θα καθίσω σε αναπηρικό καροτσάκι. Είναι δύσχρηστο όμως.



Εδώ δεν έχει ράμπες και δεν μπορώ να ανεβαίνω σκάλες με αυτό. Δεν θέλω να δυσκολεύω τη ζωή και άλλων ανθρώπων. Πρέπει όμως να αντιμετωπίζουμε τη ζωή με ευγνωμοσύνη και δύναμη. Είναι όμορφη και ακόμη κι από τις ατυχίες μαθαίνουμε.»

Πόση έμπνευση μπορεί να δώσει ένα μικρό κορίτσι με τόση δύναμη ψυχής;

Καλώς ήρθες!

Καλώς ήρθες, μικρούλη,
στον τεράστιο κόσμο μας!
Καλώς ήρθες, αχτίδα!
Καλώς ήρθες, χαρά!
Καλώς ήρθες, ελπίδα!

Καλώς ήρθες, ψυχούλα,
στη σκληράδα του κόσμου.
Γύρω σου ανθοί
κι αστεριών φεγγοβόλημα
και αγάπης αγγίγματα,
τρυφεράδας σκιρτήματα,
θε να στήσουν χορό,
για να κρύψουν τα κρίματα,
μην τα δεις και τρομάξεις.

Καλώς ήρθες, μικρούλη,
του Θεού μας υπόσχεση
και περίσσεια ευλογία!
Τη ζωής μας το χάδι
κι η πρωτόφαντη άνοιξη,
και πανίερη δοξολογία!

*Καλωσόρισμα στο εγγονάκι μας
που γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου.
Ο παππούς Κώστας
και η γιαγιά Σταυρούλα

Ας καθαρίσουμε πρώτα τα τζάμια μας...

"Ένα ζευγάρι μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.
Παίρνοντας το πρώτο τους πρωινό στην κουζίνα η γυναίκα είδε την απέναντι γειτόνισσα να απλώνει τη μπουγάδα της.
-Α! Τα ρούχα της δεν πλύθηκαν καλά. Φαίνονται γαριασμένα! Δεν θα είναι καλή νοικοκυρά!
Για κάμποσες μέρες γίνονταν παρόμοια περιφρονητικά σχόλια από την νεοφερμένη "κυρία" για την νοικοκυροσύνη της γειτόνισσας.
Ένα πρωινό που η γειτόνισσα άπλωνε πάλι την μπουγάδα της, τα ρούχα τής φάνηκαν πεντακάθαρα.
-Επιτέλους! Έμαθε να πλένει καλά, σχολίασε πικρόχολα.
-Χρυσή μου, επιτέλους καθάρισα τα τζάμια μας, απάντησε ήρεμα αλλά με νόημα ο σύζυγός της..."
( Δ.Φιλίππου - Π.Καραντάνα
«Ιστορίες για να ονειρεύεσαι … παιχνίδια για να μεγαλώνεις»)

Πόσες φορές είναι το "βλέμμα" μας προκατειλημμένο, θολό, γαριασμένο και όχι τα έργα και οι ημέρες των συνανθρώπων μας!
"Ας βγάλουμε  πρώτα το δοκάρι από το μάτι μας για να δούμε τις αγκίδες στον διπλανό μας!"
"Ας καθαρίσουμε πρώτα τα τζάμια μας..."

Τρεις εικόνες με νόημα

Ο έρωτας μοιάζει με το δυνατό κύμα που ξεκολλάει τη βάρκα από την άμμο και την τραβάει στη θάλασσα. Με το χτύπημα των κυμάτων για λίγο η βάρκα φαίνεται πως αρχίζει το ταξίδι της.
Αν όμως δεν πιάσει κάποιος τα κουπιά με στιβαρά χέρια  κι αν δεν παλέψει με ψυχή με κύματα και μπόρες, η βάρκα θα τσακιστεί σε κάποια απόκρημνη ακτή ή θα πλέει ακυβέρνητη χωρίς προορισμό, χωρίς να βρει ποτέ λιμάνι...

 

Η προσωπικότητα που έχει ο κάθε άνθρωπος μοιάζει μ΄ έναν χάρτη. Πάνω στο χάρτη σημειώνουμε- συνειδητά ή ασυνείδητα- στοιχεία που τα συγκεντρώνουμε με βιώματα, γνώσεις, κληρονομημένες δυνατότητες, επίκτητες συνήθειες και επιδόσεις.
Κάποιοι συνεχίζουν να πλουτίζουν το χάρτη τους, να τον βελτιώνουν, να τον διορθώνουν, να τον ενημερώνουν μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους σ' αυτόν τον κόσμο. Κάποιοι άλλοι αρκούνται σε λιγοστά στοιχεία με αδρές πληροφορίες, ίσως παρωχημένες, ίσως πιθανόν και λανθασμένες.
Ο χάρτης της ζωής μας είναι η προσωπική μας επιλογή και το κατόρθωμά μας.

Κάθε άνθρωπος ζει μέσα σε όρια που τα έστησε ο ίδιος ή και το περιβάλλον του με τη δική του ανοχή ή ενίοτε και παρά τη θέλησή του. Άλλος σε στενά, ασφυκτικά, ψηλά ίσως κι αδιαπέραστα όρια. Άλλος σε διάτρητα, ελαστικά, εύκολα προσπελάσιμα από τον οποιοδήποτε.
Ας έχουμε στο νου μας τη λειτουργία των τειχών μιας πόλης. Τα τείχη την προστατεύουν. Αλλά έχουν και μεγάλες εισόδους για να διευκολύνουν τη λειτουργία της. Σκεφτείτε μια πόλη δίχως τείχη -όχι στη σημερινή εποχή, βέβαια. Πόσο απροστάτευτη θα ήταν! Εύκολη λεία σε κάθε επίδοξο κατακτητή! Σκεφτείτε όμως και μια πόλη που τα τείχη της δεν είχαν πύλες. Πώς θα εισέρχονταν οι κάτοικοι και τα αγαθά; Πώς θα επικοινωνούσε με τον έξω κόσμο;
Και οι δυο καταστάσεις είναι απόλυτα προβληματικές. Ας ερευνήσουμε μ' αυτή την εικόνα κατά νουν τα όρια που έχουμε βάλει στον εαυτό μας. Ίσως ξαφνιαστούμε πολύ από αυτή την έρευνα...

Πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής...

Ένα μικρό απόσπασμα από μία επιστολή που διαβαζόταν κάθε φορά που συνεδρίαζαν οι εκπαιδευτικοί της ειδικής αγωγής σ' ένα συνέδριο στην Ουαλία. Ήταν μία επιστολή ενός κρατουμένου στο στρατόπεδο Νταχάου.
Καλό θα ήταν να την έχουμε κατά νουν όλοι οι εκπαιδευτικοί, διότι ... "Πάσα επιστήμη χωριζομένη αρετής πανουργία, ου σοφία, φαίνεται".



''Αγαπητοί εκπαιδευτικοί,
 Βγήκα ζωντανός από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,
Τα μάτια μου είδαν πράγματα, που δεν θα έπρεπε να τα δει ανθρώπου μάτι,
 Είδα θαλάμους αερίων που κατασκευάστηκαν από καλά εκπαιδευμένους μηχανικούς,
 Είδα παιδιά να φαρμακώνονται από άριστα εκπαιδευμένους γιατρούς,
 Ειδα βρέφη να θανατώνονται από καλά καταρτισμένες νοσοκόμες,
 Είδα γυναίκες και μωρά να δολοφονούνται και να ρίχνονται στην πυρά από απόφοιτους πανεπιστημίου.
Αυτά είδα και γι' αυτό είμαι δύσπιστος απέναντι στην εκπαίδευση.

Τώρα πια ένα ζητώ από τους εκπαιδευτικούς: Να βοηθούν τους μαθητές τους να γίνουν άνθρωποι. Οι προσπάθειες των εκπαιδευτικών δεν επιτρέπεται να έχουν ποτέ ως αποτέλεσμα εκπαιδευμένα τέρατα, ψυχοπαθείς με διπλώματα, σπουδασμένους Άιχμαν.

Αξία έχουν η ανάγνωση, η γραφή και η αριθμητική, μόνο όταν συμβάλλουν στο να γίνουν τα παιδιά μας άνθρωποι''.                                                            

Αγάπη

"Όπως η φυσική μας καρδιά δέχεται το αίμα και το ωθεί στη συνέχεια για να κυκλοφορήσει μέσα στο σώμα, έτσι και η "ψυχική" μας καρδιά χρειάζεται να δέχεται και να δίνει αγάπη. Κι όπως η σωματική μας καρδιά είναι ένας μυς, ας πούμε πως και η αγάπη είναι ένας "μυς" εμπιστοσύνης για την ψυχή μας κι όπως όλοι οι μύες πρέπει να γυμνάζεται με τη χρήση. Αν κάποιος μυς τραυματιστεί, η λειτουργία του θα είναι πιο αργή και πιο αδύνατη. Όταν απορρίπτουμε την αγάπη ή δεν την εκδηλώνουμε ποτέ, η καρδιά μας η "ψυχική" θα νεκρωθεί...

Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να παραδεχθούν ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που αντιστέκονται στην αγάπη. Γύρω τους υπάρχει πολλή αγάπη, αλλά δεν μπορούν να το καταλάβουν, δεν είναι οι ίδιοι δεκτικοί και παραμένουν στη μοναξιά τους. Ταυτόχρονα παραπονούνται ότι η αγάπη των άλλων είναι ασθενική, ότι δεν μπορεί να τους φτάσει, ότι δεν περισσεύει γι' αυτούς. Η τακτική των παραπόνων και της πίκρας για την έλλειψη αγάπης από την πλευρά των άλλων, είναι πάντα η μέθοδος που όλοι υποσυνείδητα χρησιμοποιούμε για να παρακάμψουμε τη δική μας λιγοστή, αναιμική αγάπη, τη δική μας ευθύνη απέναντι στην αγάπη".(από το βιβλίο ΟΡΙΑ ΖΩΗΣ)

Γι' αυτό η απάντηση στο αίτημα αγάπης είναι: Αγάπησε λοιπόν εσύ, χωρίς να μετράς τι κάνει ο άλλος. Δυνάμωσε την ψυχή σου με την αγάπη. Μη την αφήνεις να νεκρωθεί...

Τη 1η του μηνός Ιανουαρίου μνήμη του εν αγίοις πατρός ημών Βασιλείου του Μεγάλου

Μικρό δείγμα γραφής του Αγίου Πατρός,
που υπήρξε συγχρόνως και δείγμα της άγιας ζωής του.

"Εξέτασον σεαυτόν τις ει, 
γνώθι σαυτού την φύσιν, 
ότι θνητόν μεν σου το σώμα, 
αθάνατος δε η ψυχή 
και ότι διπλή τις εστίν ημών η ζωή. 
Η μεν οικεία τη σαρκί ταχύ παρερχομένη, 
η δε συγγενής τη ψυχή, μη δεχομένη περιγραφήν. 
Πρόσεχε ουν σεαυτώ, 
μήτε τοις θνητοίς ως αϊδίοις εναπομείνης, 
μήτε των αϊδίων ως παρερχομένων καταφρονήσης. 
Υπερόρα σαρκός, παρέρχεται γαρ, 
επιμελού δε ψυχής πράγματος αθανάτου.
Επίστηθι μετά πάσης ακριβείας σεαυτώ,
ίνα ειδής διανέμειν εκατέρω το πρόσφορον,
σαρκί μεν διατροφάς και σκεπάσματα,
ψυχή δε δόγματα ευσεβείας,
αγωγήν αστείαν (λεπτήν), αρετής άσκησιν,
παθών επανόρθωσιν. 
Μήτε υπερπιαίνειν το σώμα,
μήτε περί τον όχλον των σαρκών εσπουδακέναι.
(Μήτε να παραπαχαίνεις το σώμα, 
μήτε να φροντίζεις συνεχώς για τις σαρκικές οχλήσεις).
Η σάρξ επιθυμεί κατά του πνεύματος, 
το δε πνεύμα κατά της σαρκός... ".