Ας καθαρίσουμε πρώτα τα τζάμια μας...

"Ένα ζευγάρι μετακόμισε σε καινούργια γειτονιά.
Παίρνοντας το πρώτο τους πρωινό στην κουζίνα η γυναίκα είδε την απέναντι γειτόνισσα να απλώνει τη μπουγάδα της.
-Α! Τα ρούχα της δεν πλύθηκαν καλά. Φαίνονται γαριασμένα! Δεν θα είναι καλή νοικοκυρά!
Για κάμποσες μέρες γίνονταν παρόμοια περιφρονητικά σχόλια από την νεοφερμένη "κυρία" για την νοικοκυροσύνη της γειτόνισσας.
Ένα πρωινό που η γειτόνισσα άπλωνε πάλι την μπουγάδα της, τα ρούχα τής φάνηκαν πεντακάθαρα.
-Επιτέλους! Έμαθε να πλένει καλά, σχολίασε πικρόχολα.
-Χρυσή μου, επιτέλους καθάρισα τα τζάμια μας, απάντησε ήρεμα αλλά με νόημα ο σύζυγός της..."
( Δ.Φιλίππου - Π.Καραντάνα
«Ιστορίες για να ονειρεύεσαι … παιχνίδια για να μεγαλώνεις»)

Πόσες φορές είναι το "βλέμμα" μας προκατειλημμένο, θολό, γαριασμένο και όχι τα έργα και οι ημέρες των συνανθρώπων μας!
"Ας βγάλουμε  πρώτα το δοκάρι από το μάτι μας για να δούμε τις αγκίδες στον διπλανό μας!"
"Ας καθαρίσουμε πρώτα τα τζάμια μας..."