Η Παναγιά, η Μάνα μας...

" Πολλοῖς συνεχόμενος πειρασμοῖς, πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητῶν· Ὦ Μῆτερ τοῦ Λόγου καὶ Παρθένε, τῶν δυσχερῶν καὶ δεινῶν με διάσωσον". 

Με πολλή ευλάβεια κι ελπίδα προστρέχουμε στην Παναγία, τη Μάνα μας. 
Από αυτήν ζητούμε βοήθεια και σωτηρία. Γιατί...

"Πρὸς τίνα καταφύγω ἄλλην Ἁγνὴ; ποῦ προσδράμω λοιπὸν καὶ σωθήσομαι; ποῦ πορευθῶ; ποίαν δὲ ἐφεύρω καταφυγήν; ποίαν θερμὴν ἀντίληψιν; ποῖον ἐν ταῖς θλίψεσι βοηθόν; Εἰς σὲ μόνην ἐλπίζω, εἰς σὲ μόνην καυχῶμαι, καὶ ἐπὶ σὲ θαρρῶν κατέφυγον".

Κούφια και ψεύτικα τα λόγια των ανθρώπων. 

Είτε γιατί δεν θέλουν, είτε γιατί δεν μπορούν, όλο υπόσχονται, αλλά ποτέ ή σπανιότατα κι ελάχιστα πραγματοποιούν.

Η Μάνα μας όμως η Παναγιά και θέλει και μπορεί. Θέλει τη σωτηρία όλων μας κι αδιάκοπα μεσιτεύει για μας στον Παντοδύναμο Υιό και Θεό της, για τον καθένα μας, για την πνευματική μας τελείωση πρώτα, αλλά και για τις καθημερινές μας ανάγκες, για τον πόνο το σωματικό, για τη θλίψη μας, για τους πειρασμούς μας.

Γι' αυτό γεμίζουν οι εκκλησιές μέσα στη ζέστη του Δεκαπενταύγουστου, γι' αυτό λυγούν τα γόνατα ευχαριστιακά, γι' αυτό οι ψυχές αναψύχονται και παρηγορούνται μέσα στον καύσωνα των δοκιμασιών.

Δεν θα μας εξοντώσει κανείς, όσο προστρέχουμε ταπεινά στην Παναγιά μας...