Θέλω να γίνω άγγελος...

     Το ΄λεγε ο μικρούλης Αντρέας: "Θέλω να γίνω άγγελος, να είμαι με τον παππού Αντρέα στον ουρανό!".
     Άκουσε ο Θεός την επιθυμία του - ίσως επειδή ήταν τόσο αγνή, από μια πεντακάθαρη ψυχούλα - και τον πήρε κοντά Του πολύ βιαστικά - ποιος ξέρει; ...ίσως για να μην το μετανιώσει...
     Κι έφυγε ο πεντάχρονος Αντρέας ...πέταξε να βρεθεί στην αιωνιότητα, να ξεφύγει απ' τους πόνους και τις λύπες αυτής της ματαιότητας - μόνο ο Κύριος ξέρει τι τον περίμενε στο διάβα της ζωής του...
     Έμεινε η μανούλα κι ο πατέρας  κι η αγαπημένη αδελφή με άδεια αγκαλιά, με τις χαρούμενες φωνές του να ηχούν στ' αυτιά τους, με το γλυκό του προσωπάκι να τους κάνει καμωματάκια παιδικά, με τα όνειρα και τις ελπίδες τους γι' αυτόν ματαιωμένες... Αλλά και με την ελπίδα, τη βεβαιότητα της Αναστάσεως, την αίσθηση της αιωνιότητας, την πίστη στην σοφή πρόνοια του Θεού για κάθε Του πλάσμα, στην αγάπη Του που είναι άπειρη, αν και συχνά οδυνηρή. Και είπαν παλικαρίσια:
    "Κύριος έδωκε, Κύριος αφείλετο. Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον από του νυν και έως του αιώνος!".
    Κι έχουν τώρα τον μικρό Αντρέα μεσίτη και άγγελο να πρεσβεύει γι' αυτούς, να ανταποδίδει "υπέρ εκ περισσού" τις δικές τους προσευχές, τις δικές τους δεήσεις...