Σήμερα, ένας χρόνος....

      

     Δεν μπορώ να μην κάνω μια ελάχιστη αναφορά στον πατέρα μας σήμερα που συμπληρώνεται ακριβώς ένας χρόνος από την εκδημία του. Ένας χρόνος που μας πόνεσε η φυσική του απουσία, αλλά μας παρηγόρησε η αίσθηση της "λειτουργικής" παρουσίας του. (Να σας εξηγήσω αυτόν τον δικής μου επινόησης όρο; Κάθε φορά που μπαίνω στο ναό, αισθάνομαι πως βρίσκεται εκεί. Είναι στο ιερό και συμμετέχει, λειτουργεί ή λειτουργείται. Κάθε φορά που ανοίγω ένα λειτουργικό βιβλίο τον ακούω να διαβάζει ή να ψάλλει. Κι όταν κοινωνώ, ε!, τότε είμαι σίγουρη πως έχουμε ανταμώσει).
     Χθες Μεγάλη Τρίτη πρωί ακούσαμε στο Ευαγγέλιο του Εσπερινού την παραβολή των ταλάντων:
"Πορευθείς ο τα πέντε τάλαντα λαβών ειργάσατο εν αυτοίς και εποίησεν άλλα πέντε τάλαντα. Ωσαύτως και ο τα δύο λαβών εκέρδησε και αυτός άλλα δύο...Και προσελθών ο τα πέντε τάλαντα λαβών προσήνεγκεν άλλα πέντε τάλαντα λέγων. Κύριε, πέντε τάλαντα μοι παρέδωκας. Ίδε άλλα πέντε τάλαντα εκέρδησα επ' αυτοίς. Έφη αυτώ ο κύριος αυτού. Εύ δούλε αγαθέ και πιστέ! επί ολίγα ής πιστός, επί πολλών σε καταστήσω. Είσελθε εις την χαράν του κυρίου σου..."
     Αυτή η παραβολή αποδίδει την βιοτή και το έργο του πατέρα μας. Ευεργετήθηκε με πολλά χαρίσματα από τον δωρεοδότη Κύριό μας. Αλλά τον πλούτο των χαρισμάτων τον κατέθεσε στην Εκκλησία. Ολόκληρο! Δεν κράτησε τίποτα για την προσωπική του δόξα ή τον προσωπικό του πλουτισμό. Την απίστευτη μνήμη που του χάρισε ο Θεός, την ευφυΐα, την επιμέλεια, τη λογική και οργανωμένη σκέψη, την αξιοθαύμαστη υπομονή, την δεξιοτεχνία των χειρών, την ευφράδεια, την καλλιφωνία, όλα τα κατέθεσε στην Εκκλησία. Εργάστηκε ακούραστα ως εφημέριος, ως πνευματικός, ως κήρυκας του Θείου Λόγου, ως συγγραφέας, με άπειρο πλήθος εργασιών επιστημονικών και χρηστικών, κυρίως λειτουργικών και μουσικών. (Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να βρει κατάλογο των έργων του εδώ: τα έργα του. Και από περιέργεια αξίζει να ρίξει κανείς μια ματιά). Απλά, ταπεινά κι αθόρυβα  -σαν να μην ήξερε την αξία του έργου του- εργαζόταν μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του. Καταδεκτικός, πρόθυμος να εξηγήσει το κάθε τι και στον πιο αδαή  Πολύ ικανός δάσκαλος. Είχε διαυγέστατη σκέψη και δεν άφηνε σκοτεινά κι αδιευκρίνιστα σημεία στον ερωτώντα. ("Θα ρωτήσω τον πατέρα", έλεγα μόλις συναντούσα κάτι άγνωστο ή δυσνόητο σε κείμενα λειτουργικά ή αγιογραφικά ή αγιοπατερικά. Την ίδια στιγμή έκανα το τηλεφώνημα κι η απάντηση μου δινόταν τεκμηριωμένη, ξεκάθαρη, αξιόπιστη κατά πάντα. Τις τέτοιου είδους απορίες μου δεν ξέρω πλέον σε ποιον να τις απευθύνω). Κι αυτή η παροιμιώδης ηρεμία  και αυτοκυριαρχία, η πραότητα, η γλυκύτητά του! Συνήθως οι ηλικιωμένοι εμφανίζουν παραξενιές και ιδιοτροπίες.  Η υπομονή λιγοστεύει. Όλο και κάποιος γογγυσμός ή αναστεναγμός θα ξεφύγει για να φανερώσει τον πόνο του σώματος ή τη θλίψη της ψυχής του γερασμένου ανθρώπου. Δεν θυμάμαι ούτε έναν αναστεναγμό από τα χείλη του πατέρα μας, ούτε μια κουβέντα που να προδίδει βάρος ψυχής, θυμό, παράπονο, πίκρα!!! (Και ξέρω πολύ καλά τουλάχιστον την σωματική του ταλαιπωρία και τους πόνους).
       Τα θυμάμαι όλα αυτά απόψε και δοξάζω τον Θεό. Θυμάμαι τον πατέρα μας κι ευχαριστώ τον Θεό. Ο καυχώμενος εν Κυρίω καυχάσθω. Κάθε καλό είναι από τον Θεό. Οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι γίνονται ολοπρόθυμοι "δούλοι Κυρίου" και κατά τον λόγο Εκείνου εισέρχονται στη χαρά Του". Θα είναι το δεύτερο Πάσχα που θα κάνει κοντά Του! (Ευχόμαστε κι ελπίζουμε).