Επισκέφθηκαν κάποια φορά έναν ερημίτη δυο φίλοι -κοσμικοί.
-Τι νόημα μπορεί να έχει η ζωή σου εδώ στην ερημιά, τον ρώτησαν.
Ο ερημίτης έβγαζε εκείνη τη στιγμή νερό από το πηγάδι.
-Σκύψτε να δείτε, τους λέει. Τι βλέπετε;
Έσκυψαν οι δυο φίλοι. Είδαν την επιφάνεια του νερού ταραγμένη από την ανέλκυση του κουβά με το νερό.
-Δεν βλέπουμε κάτι ιδιαίτερο, απάντησαν. Μοναχά το ταραγμένο νερό.
Πέρασε λίγη ώρα ησυχίας.
-Για κοιτάξτε ξανά τώρα τους λέει ο ερημίτης.
Έσκυψαν περίεργοι οι δυο φίλοι. Πάνω στην ήσυχη επιφάνεια του νερού καθρεφτίζονταν τώρα καθαρά τα πρόσωπά τους.
-Βλέπουμε τα πρόσωπά μας, απάντησαν και μάλιστα πολύ καθαρά...
Αυτή είναι η εμπειρία της ησυχίας τούς απάντησε ήρεμα ο ερημίτης. Να μπορείς να αντικρίζεις τον εαυτό σου. Αυτή την εμπειρία μας αφαιρεί η ταραχή του κόσμου.
(απόσπασμα από το "Γεροντικό")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου