Οσία Μελάνη και τέλος του ενιαυτού

Όχι μέλαινα

ως η κλήσις φανεροί,

αλλ' ολόφωτος, 

λαμπρά και λευκή!

Όταν έρχεται του θανάτου η θλίψη

άλλος πέφτει σε βαρύ μαρασμό

κι άλλος παίρνει θάρρος απίστευτο

κι ατενίζει μ' ελπίδα τον ουρανό.

Δυο παιδιά και τον άντρα της

εστερήθηκε η Οσία Μελάνη

κι ως να ήταν αυτό λιγοστό 

σύντομα εκήδευσε

και τους δύο γονείς.

Το πολύβουο, το πλούσιο αρχοντικό 

μένει τώρα νεκρό και βουβό.

Της αγάπης της οι καρποί και οι ρίζες

ανεχώρησαν όλοι για αιώνιες πατρίδες!

Μα εκείνη 

"τη ελπίδι τη κρείττονι έχαιρε,

και την θλίψιν υπέμενε,

τη προσευχή προσεκαρτέρει"!

Στη θέση των χαμένων παιδιών της

αγαπά και φροντίζει

τα ορφανά και φτωχά

της πρωτεύουσας Ρώμης.

Τους αρρώστους φροντίζει,

και τους ξένους ξενίζει.

Σε φριχτές φυλακές

των απόκληρων τούτης της γης

το μαρτύριο κουφίζει.

Μάνα ήτανε δύο παιδιών 

και γίνεται όλων η ΜΑΝΑ,

μι' ανοιχτή αγκαλιά

μια πηγή της αγάπης ακένωτη.

Και στη δύση του βίου της

σε κελί πενιχρό

στην Ιερουσαλήμ την επίγεια

μετανοούσα η οσία στενάζει

και μικρόν ασθενήσασα

στην Ιερουσαλήμ την ουράνια

ολόφωτεινη, λαμπρή,

πεντακάθαρη 

τον Νυμφίο Χριστό

συναντάει!

Η μνήμη της οσίας μητρός Μελάνης

τον κύκλο του ενιαυτού κατακλείει

και υπόδειγμα άριστο

βιοτής μας αφήνει. (Σ.Κ.)

*Κάπως έτσι, μεταξύ ουράνιας βιοτής των Αγίων μας 

και οδυνηρής πραγματικότητας, απληστίας και συγκρούσεων,

ανθρώπινου πόνου και ουράνιας παρηγορίας

διανύσαμε το 2015!

Μακάρι στο 2016 να υπερισχύσει μέσα μας το κομμάτι του ουρανού!!!