Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Σαν τις σταγόνες της βροχούλας...

Σαν να ποτίστηκε η ψυχή μου με τις σταγόνες μιας ευεργετικής απαλής βροχής...
Έτσι αισθάνθηκα σήμερα το πρωί, όταν, μετά από αρκετές ημέρες αναγκαστικής αποχής, βρέθηκα πάλι στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασκευής στην πρωινή Θεία Λειτουργία και την Παράκληση της Αγίας.
Έτσι ενεργεί η λειτουργική ζωή στην ψυχή μας. Είναι το νεράκι που την ποτίζει, τη ζωντανεύει, την ανασταίνει. Όσα όμορφα λουλούδια κι αν φυτέψουμε στο κήπο μας, όσο περίτεχνα κι αν στήσουμε τα παρτέρια του, όσο κόπο κι αν κάνουμε σκαλίζοντας, κλαδεύοντας, ξεχορταριάζοντας, αν δεν έρθει η βροχούλα ή το τακτικό πότισμα, όλα αποβαίνουν μάταιος κόπος.
Καλή η μελέτη, άριστη η κατά μόνας προσευχή! Αλλά πώς να το κάνουμε, η συμμετοχή στην κοινή λατρεία είναι ιδιαίτερα ζωογόνα!
Ιδιαιτέρως ευεργετημένη από τον λατρευτικό μας πλούτο, ιδιαιτέρως ευεργετημένη από την προθυμία του ευλαβέστατου ιερέα μας να τελεί συχνότατα τη Θεία Λειτουργία, ιδιαιτέρως ευεργετημένη από την ύπαρξη δύο πολύ κατανυκτικών ναών στην ενορία μου, του Αγίου Αθανασίου και της Αγίας Παρασκευής, ιδιαιτέρως ευεργετημένη από την λειτουργική παιδεία που έλαβα από τον μακαριστό πατέρα μου, ιδιαιτέρως ευεργετημένη από την ζωντανή ενοριακή κοινότητα στο Παλαιόκαστρο...
ιδιαιτέρως ευγνώμων στον Δωρεοδότη και Ζωοδότη Κύριό μας!

 

Ο Ναός του Αγίου Αθανασίου στο Παλαιόκαστρο


Το εξωκλήσι της Αγίας Παρασκευής,
χάρμα οφθαλμών εξωτερικά...


...και εσωτερικά!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου