"Του ασώτου" ή "Ποιος απ' τους τρεις είμαι εγώ;"

Τρία πρόσωπα επί σκηνής:
ο πατέρας, ο γιος ο μικρός και ο γιος ο πρεσβύτερος!
Ο γιος ο μικρός, ζωηρός μα και άμυαλος,
την ουσίαν όλην κακώς, μετά πορνών, διεσκόρπισεν.
Μα η ανάγκη, η έσχατη ένδεια,
αφού πρώτα στων χοίρων τη θέση τον έσπρωξε,
τον οδήγησε πίσω στου πατέρα το πλούσιον έλεος!
Ο πατέρας, μι' ανοιχτή αγκαλιά,
προσμονή ολοζώντανη αγάπης κι ελπίδας,
χωρίς επιπλήξεις, χωρίς αίτηση απολογίας,
του φορά την στολή την καλύτερη, τα υποδήματα,
το δαχτυλίδι στο χέρι...
και ως γιο του ακριβό τον αποκαθιστά στην καρδιά και στο βιος του.
Το πανηγύρι σε γη, σ' ουρανό, ήδη στήνεται,
το μοσχάρι το πρώτο το καλοθρεμμένο σφαγιάζεται,
Κι όλοι, φίλοι και γείτονες, στη χαρά του πατέρα καλούνται να σμίξουν.
Ένα βήμα ο γιος κι ο πατέρας του δέκα σ' αυτήν τη συνάντηση!!!!
Και ο γιος ο πρεσβύτερος, συνετός αλλά μίζερος,
σκυθρωπός, απαράκλητος.
Στη χαρά του πατέρα του αμέτοχος,
στου αδελφού τη μεταστροφή ασυγκίνητος,
στο δικό του παράπονο -ίσως και λίγο δικαιολογημένο-
τόσο αμετακίνητα προσκολλημένος!
Τρία πρόσωπα επί σκηνής!
Στ' αλήθεια, ποιος απ' τους τρεις είμαι εγώ; (Σ.Κ.)