Στη Γαλιλαία θα συναντηθούμε!

Στη Γαλιλαία τα παιδιά γυρνούν ξυπόλητα,

στης λίμνης τα νερά τσαλαβουτούν,

κι οι άδολες καρδιές τους ξέγνοιαστες 

στο ηλιοχαϊδολόγημα στραφτοκοπούν.

Στη Γαλιλαία τη φτωχή μα κι όμορφη

πρωτάκουσα τα λόγια του Σωτήρα

πρωτόδα τη μορφή τη θεϊκή

και της αγάπης Του πρωτόνιωσα την πύρα.

Τη Γαλιλαία μου αργότερ' απαρνήθηκα.

Προτίμησα της Ιουδαίας το χρυσό περίβλημα.

Στου κόσμου την οχλοβοή, την παραζάλη,την επίδειξη,

τη βιοτή μου όλη καταβύθισα.

Τώρα η φίλη σου φωνή γλυκά μου ψιθυρίζει!

"Στη Γαλιλαία θα συναντηθούμε!

Εκεί θε νάρθω να σε βρω, Αναστημένος πια!

Εκεί που είν' όλα ήρεμα κι ακόμα φτωχικά.

Εκεί θα δεις τα χέρια τρυπημένα απ' τα καρφιά!"

Στη Γαλιλαία τρέχω πάλι, Κύριε!

Στα πόδια σου να πέσω ευλαβικά.

Τον κουρνιαχτό της άσκεφτης ζωής μου 

ν' αποτινάξω οριστικά!

Στη Γαλιλαία μου θα σε βρω!

Εκεί Εσύ με υπομονή, ξέρω, με περιμένεις!!!!