Προσήλθεν αυτώ γονυπετών...

Ευαγγέλιον Κυριακής Ι΄Ματθαίου (Ματθ.ιζ΄14-23)

«Προσῆλθεν αὐτῷ ἄνθρωπος γονυπετῶν αὐτὸν καὶ λέγων· Κύριε, ἐλέησόν μου τὸν υἱόν, ὅτι σεληνιάζεται καὶ κακῶς πάσχει· πολλάκις γὰρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ. Καὶ προσήνεγκα αὐτὸν τοῖς μαθηταῖς σου, καὶ οὐκ ἠδυνήθησαν αὐτὸν θεραπεῦσαι. Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη! ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾿ ὑμῶν; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετέ μοι αὐτὸν ὧδε. Καὶ ἐπετίμησεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐξῆλθεν ἀπ᾿ αὐτοῦ τὸ δαιμόνιον καὶ ἐθεραπεύθη ὁ παῖς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης. Τότε προσελθόντες οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν. ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν. Τοῦτο δὲ τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Ἀναστρεφομένων δὲ αὐτῶν εἰς τὴν Γαλιλαίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· μέλλει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοσθαι εἰς χεῖρας ἀνθρώπων καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθήσεται. Καὶ ἐλυπήθησαν σφόδρα».

Πίστη λίγη, ελάχιστη,

όση ο κόκκος του σιναπιού,

για να μετακινήσω ένα βουνό!

Και δεν την έχω....

Προσευχή, που νάχει πόνο,

νάχει κεντήματα ψυχής,

και να ψηλοπετά!

Και δεν την έχω...

Νηστεία, που νάχει στέρηση,

και λίγη πείνα

και οδύνη!

Κι όσο μπορώ την αποφεύγω...

Σ' αυτή την άπιστη τη γενεά, τη διεστραμμένη,

όπου ανήκω χρονικά και οντολογικά,

έχω μια μόνη τελευταία ελπίδα!

Να βρω τον Κύριο, γονυπετούσα

και της ψυχής μου να ζητήσω ίαση!

"Κύριε, ελέησέ με,

εμέ που πίπτω στο ύδωρ και στο πυρ

και κακώς πάσχω!

Ότι ουδείς άλλος θεραπεύσαι με ηδυνήθη..." (Σ.Κ.)