Ύβρις και Αλκυονίδες

Αν κάτι έτρεμαν και αποστρέφονταν οι αρχαίοι μας πρόγονοι, οι ειδωλολάτρες, ήταν η ύβρις, δηλαδή η αλαζονική στάση ζωής που κάνει τον άνθρωπο να αισθάνεται σχεδόν όμοιος με τους θεούς.

Αυτές τις πολύ γλυκιές χειμωνιάτικες ημέρες που ονομάζονται Αλκυονίδες έρχεται στο νού μου ο μύθος του Κύηκα και της Αλκυόνης. Ήταν ένα ζευγάρι πολύ αγαπημένο κι ευτυχισμένο! Τόση η ευτυχία τους ...ζούσαν στον έβδομο ουρανό!!! Μάλιστα έφθασαν να πιστεύουν πως είναι αθάνατοι, σαν τους αθάνατους θεούς, και φώναζαν ο ένας τον άλλον με τα ονόματα των πιο μεγάλων θεών!!!! Ο Κύηκας ήταν ο Δίας για την Αλκυόνη και η Αλκυόνη ήταν η Ήρα για τον Κύηκα!!!

Να όμως που η υβριστική τους στάση προκαλεί την θεϊκή οργή. Ο Κύηκας καραβοτσακίζεται και θαλασσοπνίγεται και η Αλκυόνη απελπισμένη τον θρηνεί απαρηγόρητα, ώσπου ο Δίας την λυπάται και την μεταμορφώνει σε θαλασσοπούλι, την Αλκυόνη, που γεννά τ' αβγά της στα βράχια της θάλασσας, και της χαρίζει και δεκαπέντε ήπιες ημέρες για να τα κλωσσήσει.
Σ΄ όλους τους αρχαιοελληνικούς μύθους και στα έργα των τραγικών μας ποιητών, που αντλούν  κυρίως από αυτούς τα θέματά τους, κυριαρχεί ο φόβος της ύβρεως και τονίζονται εμφαντικά οι αναπόφευκτες εξ αυτής τραγικές για τους ανθρώπους συνέπειες.
Η εποχή μας παρουσιάζει άπειρα φαινόμενα ύβρεως! Επειδή κρατούμε στα χέρια μας smartphones με εξαιρετικά λογισμικά, επειδή τα όπλα των ισχυρών είναι απίστευτα εξολοθρευτικά, επειδή τα κτίριά μας φθάνουν το χιλιόμετρο σε ύψος, επειδή η ιατρική κάνει στ' αλήθεια μικρά θαύματα, επειδή κάποιοι έχουν φτιάξει περιουσίες τρισεκατομμυρίων και κάνουν σχέδια για όλον τον πλανήτη αγνοώντας ή κανονίζοντας τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων, επειδή..., επειδή... άπειρα επειδή που μας εγγίζουν όλους..., γίναμε τάχατες θεοί;

Δόξα τω Θεώ που οι ασθένειες, ο θάνατος και οι ανατροπές του βίου μας προσγειώνουν οδυνηρά μεν, ωφέλιμα δε!
Και μια που είναι πρόσφατη η εορτή του Μεγάλου Βσιλείου ας θυμηθούμε ένα σχετικό με την ύβρι και την έπαρση απόσπασμα από μια εξαιρετική ομιλία του εις το "Πρόσεχε σεαυτώ".
"Πρόσεχε σεαυτῷ, ὅτι θνητὸς εἶ, ὅτι γῆ εἶ, καὶ εἰς γῆν ἀπελεύσῃ. Περίβλεψαι τοὺς πρὸ σοῦ ἐν ταῖς ὁμοίαις περιφανείαις ἐξετασθέντας. Ποῦ οἱ τὰς πολιτικὰς δυναστείας περιβεβλημένοι; ποῦ οἱ δυσμαχώτατοι ῥήτορες; ποῦ οἱ τὰς πανηγύρεις διατιθέντες, οἱ λαμπροὶ ἱπποτρόφοι, οἱ στρατηγοί, οἱ σατράπαι, οἱ τύραννοι; Οὐ πάντα κόνις; οὐ πάντα μῦθος; Οὐκ ἐν ὀλίγοις ὀστέοις τὰ μνημόσυνα τῆς ζωῆς αὐτῶν; Ἔγκυψον τοῖς τάφοις, εἰ δυνήσῃ διακρῖναι, τίς ὁ οἰκέτης καὶ τίς ὁ δεσπότης, τίς ὁ πτωχὸς καὶ τίς ὁ πλούσιος. Διάκρινον, εἴ τίς σοι δύναμις, τὸν δέσμιον ἀπὸ τοῦ βασιλέως, τὸν ἰσχυρὸν ἀπὸ τοῦ ἀσθενοῦς, τὸν εὐπρεπῆ ἀπὸ τοῦ δυσειδοῦς. Μεμνημένος οὖν τῆς φύσεως οὐκ ἐπαρθήσῃ ποτέ. Μεμνήσῃ δὲ σαυτοῦ, ἐὰν προσέχῃς σεαυτῷ".