Δύσκολη ημέρα! Όλες είναι δύσκολες, αλλά η σημερινή στάζει δάκρυ...
Δάκρυα για το Κύριο που εν μνήματι κατετέθη...
Αλλά ο Κύριος δεν θέλει να κλάψουμε για Εκείνον. Θελει να κλάψουμε για εμάς. Δεν θέλει τον οίκτο μας για το Πάθος Του, θέλει την μετάνοια για τα πάθη μας και την επιστροφή μας κοντά Του.
Η αγωνία Του δεν ήταν για το μαρτύριο που Τον περίμενε και ως Θεός πολύ καλά το εγνώριζε, αλλά για το πώς ο άνθρωπος, το αγαπημένο πλάσμα Του, θα προσλάμβανε αυτό το μαρτύριο για να το κάνει μαρτυρία ζωής και αθανασίας στην δική του χωμάτινη ύπαρξη!
Δάκρυα για τις δύσκολες συγκυρίες, για τους κλειστούς ναούς, για τους μοναχικούς επιτάφιους, για τα σιωπηλά εγκώμια, για τις βουβές καμπάνες. Όλα αυτά μας πονούν, αλλά κι αυτά εξωτερικά σχήματα είναι. Στην καρδιά μας όλα μπορούν ζωντανά κι ανεμπόδιστα να ιερουργούνται!
Δάκρυα για μια ανθρωπότητα που ζει σκιαγμένη από τον φόβο ενός ύπουλου ιού που φαίνεται πως την κρατά παροπλισμένη, φοβισμένη, παραζαλισμένη. Μήπως όμως αυτός είναι ο τρόπος και ο δρόμος της λύτρωσης! Ένα δυνατό φρένο σε μια παράλογη και καταστροφική πορεία!
Μεγάλη Παρασκευή! Ο θάνατος του Αθανάτου χαρίζει την αθανασία στους θνητούς! Πάσχα, το πέρασμα απ' τον θάνατο στη Ζωή, απ' τα ψεύτικα στ' αληθινά, απ' τα ελάχιστα στα αμέτρητα, απ' τον πόνο και τα δάκρυα, στην παραδεισένια χαρά! Ανατροπές και αντιθέσεις..., η υπέροχη πίστη μας!!
Κοντάκιον
Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνῃ καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.
Αυτός που
Ὁ Οἶκος
Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῷ φόβῳ συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεῴχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. ᾍδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.
Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.
Στίχοι
Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.
Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.
Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Φοβερὸν καὶ παράδοξον Μυστήριον, σήμερον ἐνεργούμενον καθορᾶται. Ὁ ἀναφὴς κρατεῖται, δεσμεῖται, ὁ λύων τὸν Ἀδὰμ τῆς κατάρας. Ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς, ἀδίκως ἐτάζεται, εἱρκτῇ κατακλείεται, ὁ τὴν ἄβυσσον κλείσας, πιλάτῳ παρίσταται, ᾧ τρόμῳ παρίστανται οὐρανῶν αἱ Δυνάμεις, ῥαπίζεται χειρὶ τοῦ πλάσματος, ὁ Πλάστης, ξύλῳ κατακρίνεται, ὁ κρίνων ζῶντας καὶ νεκρούς, τάφῳ κατακλείεται, ὁ καθαιρέτης τοῦ ᾍδου. Ὁ πάντα φέρων συμπαθῶς, καὶ πάντας σώσας τῆς ἀρᾶς, ἀνεξίκακε Κύριε δόξα σοι.
Φοβερό και παράδοξο μυστήριο βλέπουμε σήμερα να ξετυλίγεται μπροστά μας. Ο ανέγγιχτος φυλακίζεται, κρατείται δέσμιος αυτός που έλυσε την κατάρα του Αδάμ. Αυτός που εξετάζει τις καρδιές και τα σπλάχνα των ανθρώπων, άδικα εξετάζεται, κλείνεται σε φριχτή φυλακή αυτός που έκλεισε την άβυσσο, παρουσιάζεται μπροστά στον Πιλάτο, Αυτός στον οποίο μπροστά με τρόμο παρίστανται οι ουράνιες Δυνάμεις, ραπίζεται από το χέρι του πλάσματος ο Πλάστης, καταδικάζεται σε σταυρικό θάνατο, Αυτός που κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, σε τάφο σφραγίζεται, ο νικητής του Άδη. Εσύ που όλα με συμπάθεια τα υπέφερες και μας έσωσες όλους από την κατάρα της αμαρτίας, ανεξίκακε Κύριε, ας είσαι δοξασμένος!
Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον, τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου, σὺν Νικοδήμῳ, καὶ θεωρήσας νεκρὸν γυμνὸν ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν· Οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ! ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλλετο, καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο, καὶ διερρήγνυτο ναοῦ τὸ καταπέτασμα· ἀλλ' ἰδοὺ νῦν βλέπω σε, δι' ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον· πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω, τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω, τῇ σῇ ἐξόδῳ Οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου, σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι.
Αυτά λέγει ο Κύριος: Θα ανοίξω τα μνήματά σας, θα σας σηκώσω από τα μνήματα και θα σας βάλω στη γη του Ισραήλ (Επαγγελίας) και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν θα ανοίξω τους τάφους σας και θα σηκώσω τον λαό μου από τους τάφους. Και θα δώσω το πνεύμα μου σε σας και θα ζήσετε και θα σας βάλω στην γη σας και θα ξέρετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος και ελάλησα και θα κάμω όσα είπα, λέγει ο Κύριος.
Πολλάκις μας βεβαιώνει ο Προφήτης γιατί πολλάκις τον εβεβαίωσε ο Θεός ότι η ανάσταση των νεκρών θα γίνει!!!
Δάκρυα για το Κύριο που εν μνήματι κατετέθη...
Αλλά ο Κύριος δεν θέλει να κλάψουμε για Εκείνον. Θελει να κλάψουμε για εμάς. Δεν θέλει τον οίκτο μας για το Πάθος Του, θέλει την μετάνοια για τα πάθη μας και την επιστροφή μας κοντά Του.
Η αγωνία Του δεν ήταν για το μαρτύριο που Τον περίμενε και ως Θεός πολύ καλά το εγνώριζε, αλλά για το πώς ο άνθρωπος, το αγαπημένο πλάσμα Του, θα προσλάμβανε αυτό το μαρτύριο για να το κάνει μαρτυρία ζωής και αθανασίας στην δική του χωμάτινη ύπαρξη!
Δάκρυα για τις δύσκολες συγκυρίες, για τους κλειστούς ναούς, για τους μοναχικούς επιτάφιους, για τα σιωπηλά εγκώμια, για τις βουβές καμπάνες. Όλα αυτά μας πονούν, αλλά κι αυτά εξωτερικά σχήματα είναι. Στην καρδιά μας όλα μπορούν ζωντανά κι ανεμπόδιστα να ιερουργούνται!
Δάκρυα για μια ανθρωπότητα που ζει σκιαγμένη από τον φόβο ενός ύπουλου ιού που φαίνεται πως την κρατά παροπλισμένη, φοβισμένη, παραζαλισμένη. Μήπως όμως αυτός είναι ο τρόπος και ο δρόμος της λύτρωσης! Ένα δυνατό φρένο σε μια παράλογη και καταστροφική πορεία!
Μεγάλη Παρασκευή! Ο θάνατος του Αθανάτου χαρίζει την αθανασία στους θνητούς! Πάσχα, το πέρασμα απ' τον θάνατο στη Ζωή, απ' τα ψεύτικα στ' αληθινά, απ' τα ελάχιστα στα αμέτρητα, απ' τον πόνο και τα δάκρυα, στην παραδεισένια χαρά! Ανατροπές και αντιθέσεις..., η υπέροχη πίστη μας!!
Κοντάκιον
Τὴν ἄβυσσον ὁ κλείσας, νεκρὸς ὁρᾶται, καὶ σμύρνῃ καὶ σινδόνι ἐνειλημμένος, ἐν μνημείῳ κατατίθεται, ὡς θνητὸς ὁ ἀθάνατος. Γυναῖκες δὲ αὐτὸν ἦλθον μυρίσαι, κλαίουσαι πικρῶς καὶ ἐκβοῶσαι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ, Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.
Αυτός που
Ὁ Οἶκος
Ὁ συνέχων τὰ πάντα ἐπὶ σταυροῦ ἀνυψώθη, καὶ θρηνεῖ πᾶσα ἡ Κτίσις, τοῦτον βλέπουσα κρεμάμενον γυμνὸν ἐπὶ τοῦ ξύλου, ὁ ἥλιος τὰς ἀκτῖνας ἀπέκρυψε, καὶ τὸ φέγγος οἱ ἀστέρες ἀπεβάλλοντο, ἡ γῆ δὲ σὺν πολλῷ τῷ φόβῳ συνεκλονεῖτο, ἡ θάλασσα ἔφυγε, καὶ αἱ πέτραι διερρήγνυντο, μνημεῖα δὲ πολλὰ ἠνεῴχθησαν, καὶ σώματα ἡγέρθησαν ἁγίων Ἀνδρῶν. ᾍδης κάτω στενάζει, καὶ Ἰουδαῖοι σκέπτονται συκοφαντῆσαι Χριστοῦ τὴν Ἀνάστασιν, τὰ δὲ Γύναια κράζουσι· Τοῦτο Σάββατόν ἐστι τὸ ὑπερευλογημένον, ἐν ᾧ Χριστὸς ἀφυπνώσας, ἀναστήσεται τριήμερος.
Τῷ ἁγίῳ καὶ μεγάλῳ Σαββάτῳ, τὴν θεόσωμον Ταφήν, καὶ τὴν εἰς ᾍδου Κάθοδον τοῦ Κυρίου καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἑορτάζομεν δι' ὧν τῆς φθορᾶς τὸ ἡμέτερον γένος ἀνακληθέν, πρὸς αἰωνίαν ζωὴν μεταβέβηκε.
Στίχοι
Μάτην φυλάττεις τὸν τάφον, κουστωδία.
Οὐ γὰρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.
Τῇ ἀνεκφράστῳ σου συγκαταβάσει, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Φοβερὸν καὶ παράδοξον Μυστήριον, σήμερον ἐνεργούμενον καθορᾶται. Ὁ ἀναφὴς κρατεῖται, δεσμεῖται, ὁ λύων τὸν Ἀδὰμ τῆς κατάρας. Ὁ ἐτάζων καρδίας καὶ νεφρούς, ἀδίκως ἐτάζεται, εἱρκτῇ κατακλείεται, ὁ τὴν ἄβυσσον κλείσας, πιλάτῳ παρίσταται, ᾧ τρόμῳ παρίστανται οὐρανῶν αἱ Δυνάμεις, ῥαπίζεται χειρὶ τοῦ πλάσματος, ὁ Πλάστης, ξύλῳ κατακρίνεται, ὁ κρίνων ζῶντας καὶ νεκρούς, τάφῳ κατακλείεται, ὁ καθαιρέτης τοῦ ᾍδου. Ὁ πάντα φέρων συμπαθῶς, καὶ πάντας σώσας τῆς ἀρᾶς, ἀνεξίκακε Κύριε δόξα σοι.
Φοβερό και παράδοξο μυστήριο βλέπουμε σήμερα να ξετυλίγεται μπροστά μας. Ο ανέγγιχτος φυλακίζεται, κρατείται δέσμιος αυτός που έλυσε την κατάρα του Αδάμ. Αυτός που εξετάζει τις καρδιές και τα σπλάχνα των ανθρώπων, άδικα εξετάζεται, κλείνεται σε φριχτή φυλακή αυτός που έκλεισε την άβυσσο, παρουσιάζεται μπροστά στον Πιλάτο, Αυτός στον οποίο μπροστά με τρόμο παρίστανται οι ουράνιες Δυνάμεις, ραπίζεται από το χέρι του πλάσματος ο Πλάστης, καταδικάζεται σε σταυρικό θάνατο, Αυτός που κρίνει ζωντανούς και νεκρούς, σε τάφο σφραγίζεται, ο νικητής του Άδη. Εσύ που όλα με συμπάθεια τα υπέφερες και μας έσωσες όλους από την κατάρα της αμαρτίας, ανεξίκακε Κύριε, ας είσαι δοξασμένος!
Σὲ τὸν ἀναβαλλόμενον, τὸ φῶς ὥσπερ ἱμάτιον, καθελὼν Ἰωσὴφ ἀπὸ τοῦ ξύλου, σὺν Νικοδήμῳ, καὶ θεωρήσας νεκρὸν γυμνὸν ἄταφον, εὐσυμπάθητον θρῆνον ἀναλαβών, ὀδυρόμενος ἔλεγεν· Οἴμοι, γλυκύτατε Ἰησοῦ! ὃν πρὸ μικροῦ ὁ ἥλιος ἐν Σταυρῷ κρεμάμενον θεασάμενος, ζόφον περιεβάλλετο, καὶ ἡ γῆ τῷ φόβῳ ἐκυμαίνετο, καὶ διερρήγνυτο ναοῦ τὸ καταπέτασμα· ἀλλ' ἰδοὺ νῦν βλέπω σε, δι' ἐμὲ ἑκουσίως ὑπελθόντα θάνατον· πῶς σε κηδεύσω Θεέ μου; ἢ πῶς σινδόσιν εἱλήσω; ποίαις χερσὶ δὲ προσψαύσω, τὸ σὸν ἀκήρατον σῶμα; ἢ ποῖα ᾄσματα μέλψω, τῇ σῇ ἐξόδῳ Οἰκτίρμον; Μεγαλύνω τὰ Πάθη σου, ὑμνολογῶ καὶ τὴν Ταφήν σου, σὺν τῇ Ἀναστάσει, κραυγάζων· Κύριε δόξα σοι.
"Καθώς ο Ιωσήφ μαζί με τον Νικόδημο κατέβαζε από το ξύλο του Σταυρού Εσένα, που ντύθηκες σαν ρούχο το άκτιστο Φως, και βλέποντάς Σε νεκρό, γυμνό, άταφο, άρχισε θρήνο ευσυμπάθητο και συγκλονισμένος έλεγε: Αλίμονο, γλυκύτατε Ιησού! Πριν από λίγο σε αντίκρισε ο ήλιος κρεμασμένο πάνω στο σταυρό και σκεπάστηκε με ζοφερό σκοτάδι και η γη από το φόβο της εσείσθηκε και του ναού το καταπέτασμα χωρίστηκε στα δύο! Και τώρα Σε αντικρίζω εγώ και συναισθάνομαι ότι για μένα καταδέχτηκες ακόμα και τον θάνατο. Πώς να Σε κηδεύσω, Θεέ μου; Πώς να Σε τυλίξω στο σάβανο; Με ποια χέρια να ακουμπήσω το πανάγιο σώμα Σου; ποια θρηνητικά άσματα να ψάλω στην εξόδιο ακολουθία Σου; Δοξολογώ με μεγαλοπρέπεια τα πάθη Σου και ψάλλω ύμνους στην ταφή και την ανάστασή Σου και δυνατά φωνάζω: Κύριε, ας είσαι δοξασμένος!"
Η σημερινή προφητεία από τον Ιεζεκιήλ προάγγελος της αναστάσεως των νεκρών:
"...Τάδε λέγει Κύριος Κύριος· Ἰδοὺ ἐγὼ ἀνοίγω τὰ μνήματα ὑμῶν, καὶ ἀνάξω ὑμᾶς ἐκ τῶν μνημάτων ὑμῶν, καὶ εἰσάξω ὑμᾶς εἰς τὴν γῆν τοῦ Ἰσραήλ, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγώ εἰμι Κύριος, ἐν τῷ ἀνοῖξαί με τοὺς τάφους ὑμῶν, τοῦ ἀναγαγεῖν με ἐκ τῶν τάφων τὸν λαόν μου. Καὶ δώσω πνεῦμά μου εἰς ὑμᾶς, καὶ ζήσεσθε, καὶ θήσομαι ὑμᾶς ἐπὶ τὴν γῆν ὑμῶν, καὶ γνώσεσθε, ὅτι ἐγὼ Κύριος, ἐλάλησα, καὶ ποιήσω, λέγει Κύριος Κύριος".Αυτά λέγει ο Κύριος: Θα ανοίξω τα μνήματά σας, θα σας σηκώσω από τα μνήματα και θα σας βάλω στη γη του Ισραήλ (Επαγγελίας) και θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν θα ανοίξω τους τάφους σας και θα σηκώσω τον λαό μου από τους τάφους. Και θα δώσω το πνεύμα μου σε σας και θα ζήσετε και θα σας βάλω στην γη σας και θα ξέρετε ότι εγώ είμαι ο Κύριος και ελάλησα και θα κάμω όσα είπα, λέγει ο Κύριος.
Πολλάκις μας βεβαιώνει ο Προφήτης γιατί πολλάκις τον εβεβαίωσε ο Θεός ότι η ανάσταση των νεκρών θα γίνει!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου