Ωστόσο δεν θέλω να το δω πολιτικά το θέμα. Θέλω να το δω φιλοσοφικά, οντολογικά. Καμιά παράταξη και κανένας άνθρωπος δεν έχει a priori ηθικό πλεονέκτημα. Μάλιστα η λεγόμενη ηθική μας είναι πολύ συχνά ένα "φόρεμα" που αλλάζει εύκολα και προσαρμόζεται στις περιστάσεις και τις δυνατότητες του καθενός. Μια μεγάλη δοκιμασία του ήθους και της εντιμότητας είναι η εξουσία. Γι' αυτό ο σοφός Βίας ο Πριηνεύς είχε διατυπώσει το ρητό. "Αρχή άνδρα δείκνυσι". Η εξουσία φανερώνει το ποιόν του ανθρώπου. Όποιος δεν έχει πρόσβαση στην εξουσία δεν μπορεί και να την καταχρασθεί. Μπορεί εκ του ασφαλούς να παριστάνει τον ηθικό και τον τιμητή. Είναι όμως σε βάθος τίμιος, ηθικός, ενάρετος, έντιμος ή απλά εκ της θέσεώς του ανίσχυρος;
Στην ιστορία έχουμε άπειρα παραδείγματα ανήθικων αρχόντων κάθε αποχρώσεως.
Κι έχουμε και ελάχιστα παραδείγματα κρυστάλλινου ήθους.
Δεν μπορώ εδώ να μη θυμηθώ τον Καποδίστρια, ο οποίος δεν δέχθηκε ούτε οβολόν εκ του δημοσίου χρήματος. (Αλλά δεν τον αντέξαμε... στα τρία χρόνια τον δολοφονήσαμε! Και με την ευκαιρία του εορτασμού των 200χρόνων τον δολοφονούμε ξανά!!!)
«…Ελπίζω ότι όσοι εξ´ υμών συμμετάσχουν εις την Κυβέρνησιν θέλουν γνωρίσει μεθ´ εμού ότι εις τας παρούσας περιπτώσεις, όσοι ευρίσκονται εις δημόσια υπουργήματα δεν είναι δυνατόν να λαμβάνουν μισθούς αναλόγως με τον βαθμό του υψηλού υπουργήματός των και με τας εκδουλεύσεις των, αλλ´ ότι οι μισθοί ούτοι πρέπει να αναλογούν ακριβώς με τα χρηματικά μέσα, τα οποία έχει η Κυβέρνησις εις την εξουσίαν της…»
«…εφ´ όσον τα ιδιαίτερα εισοδήματά μου αρκούν διά να ζήσω, αρνούμαι να εγγίσω μέχρι και του οβολού τα δημόσια χρήματα, ενώ ευρισκόμεθα εις το μέσον ερειπίων και ανθρώπων βυθισμένων εις εσχάτην πενίαν».
Ωστόσο υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν ηθικό πλεονέκτημα!!! Φάσκω και αντιφάσκω; Όχι!
Ηθικό πλεονέκτημα έχουν οι άνθρωποι του Θεού. Οι άνθρωποι που έχουν το φόβο του Θεού! Οι Άγιοι! Αυτοί έχουν μόνιμη και διακαή έγνοια και προσπάθεια να εφαρμόζουν το θέλημα του Θεού είτε ελέγχονται από τους νόμους είτε όχι, είτε εξουσιάζουν είτε εξουσιάζονται, είτε τα έργα τους είναι φανερά, είτε είναι απλοί λογισμοί και αφανείς σκέψεις. Οι άνθρωποι του Θεού παίρνουν από τον Θεό χάρη και φωτισμό και αγιότητα. Γίνονται ένα κομμάτι του Θεού, έκφραση, πραγμάτωση της παναγαθότητάς Του. Δεν μπορούν να είναι ανήθικοι!!!! Γι' αυτό...:
Φοβάμαι τον φτωχό, γιατί η στέρηση τον κάνει παραβάτη...
Φοβάμαι και τον πλούσιο, γιατί αρρώστια φοβερή τον τρώει,η απληστία...
Φοβάμαι τον διάσημο, γιατί στης ύβρεως την παγίδα πέφτει...
Φοβάμαι και τον άσημο, γιατί τη χυδαιότητα πίσω από την ανωνυμία κρύβει...
Φοβάμαι το σοφό, που μοναχά στη γνώση και τη λογική στηρίζει τη ζωή του...
Φοβάμαι τον αγράμματο, γιατί ως ο τυφλός εις βόθυνον πεσείται...
Έναν μονάχα δεν φοβάμαι:
Αυτόν που μέσα στην ψυχή του "έχτισε" το φόβο του Θεού...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου