Σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο την περικοπή που εξιστορεί την θεραπεία των δέκα λεπρών από τον Κύριό μας. Το κύριο δίδαγμα βέβαια είναι το χρέος της ευγνωμοσύνης μας στον ευεργέτη μας Κύριο.
Ωστόσο μας δίνονται κι άλλες αφορμές σκέψης.
Η λέπρα θεωρούνταν βαρύτατη λοιμώδης νόσος -μέχρι το 1957, αν δεν απατώμαι που ανακαλύφθηκε το εναντίον της φάρμακο. Ο φόβος της μετάδοσής της ώθησε όλους τους λαούς σε σκληρά μέτρα κατά των πασχόντων. Έχουμε μια εικόνα των μέτρων από την εβραϊκή ιστορία την οποία μας διασώζει η Παλαιά Διαθήκη. Στο Δευτερονόμιο και στο Λευϊτικό, δηλαδή στον Μωσαϊκό Νόμο -τον από Θεού δοσμένο- ορίζεται ο εκτοπισμός των επιβεβαιωμένων από τους ιερείς κρουσμάτων σε τόπο μακριά από κατοικημένες περιοχές, η υποχρέωσή τους να μην πλησιάζουν άλλους ανθρώπους, να έχουν δε κρεμασμένα κουδουνάκια ώστε αν κάποιος κατά τύχην τους πλησιάσει να ειδοποιηθεί από το κουδούνισμα και να απομακρυνθεί και επίσης να φορούν κάτι που θα κλείνει στόμα και μύτη (πώς το λέμε αυτό σήμερα;).
Απόσταση και μάσκα! Αυτή ήταν ανέκαθεν η αντιμετώπιση των λοιμωδών νοσημάτων. Εμείς οι άνθρωποι του 21ου αιώνα με τόσο φορτίο γνώσης και ενημέρωσης και εμπειρίας χιλιετιών αυτά τα δύο απλά πραγματάκια δεν μπορούμε να τα αποδεχθούμε και να τα εφαρμόσουμε; Πρέπει να στήσουμε συνωμοσιολογικά και ευσεβιστικά σενάρια;
Ο Χριστός θεραπεύει τους λεπρούς. Εκείνος μπορεί. Εκείνος μπορεί τα πάντα. Εκείνος τον ουρανόν και την γην εθεμελίωσε. Μπορεί και να τα ξεθεμελιώσει. Μπορεί να ξεθεμελιώσει και ιούς και βακτήρια και μικρόβια και όγκους κι εμάς ολόκληρους. Δεν αμφιβάλλουμε γι' αυτό. Όπως δεν αμφιβάλλουμε ότι ο Κύριος έχει δώσει στον άνθρωπο νου και λογική. Χάρη στο δώρο του Θεού ο άνθρωπος έχει κάνει μέσα στον χρόνο τεράστια πρόοδο κι έχει βελτιώσει πολύ τις συνθήκες της ζωής του. Μεταξύ των άλλων επιτευγμάτων -πάντα με την φώτιση και την "άδεια" του Θεού- έχει κάνει τεράστια πρόοδο και στην ιατρική επιστήμη.
Και ρωτώ: Σήμερα αν σε κάποιον από μας παρουσιαζόταν λέπρα, δεν θα πηγαίναμε στον γιατρό να μας δώσει το κατάλληλο φάρμακο; Θα αγνοούσαμε την επιστήμη και θα λέγαμε μόνο "Κύριε, ελέησόν με"! Θα λέγαμε και το Κύριε ελέησον, αλλά θα παίρναμε και το φάρμακο. Το ίδιο θα κάνουμε σε όλες τις περιπτώσεις ασθενείας αν υπάρχει σήμερα θεραπεία. Πάντα ευγνώμονες βαθύτατα στον Κύριο πρώτα και ύστερα και στους θεράποντες ιατρούς μας και σ' αυτούς που ανακάλυψαν φάρμακα, εμβόλια κτλ και στους νοσηλευτές που μας περιποιούνται και στο κράτος που διαθέτει νοσοκομεία, ασφαλιστική κάλυψη κτλ. και για τα μέτρα που παίρνει για την δημόσια υγεία. (Ξέρω εδώ μερικοί θα γελάσουν, αλλά εγώ επιμένω. Αν δεν υπήρχε η κρατική ασφάλιση και περίθαλψη με όλες της τις ελλείψεις, θα ήμασταν όλοι για κλάματα).
Και τώρα στην περίπτωση του κορωνοϊού έτσι βλέπω όλο το σκηνικό. Κι ευχαριστώ τον Θεό για όλα! Για να μην είμαι υπόλογη κι εγώ σ' εκείνο το θεϊκό παράπονο "Οι δε εννέα πού;"
Ίσως θεωρηθώ αφελής. Προτιμώ να αποδειχθώ αφελής απ' το να είμαι αγνώμων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου