Όρια... μήπως να τα ξαναθυμηθούμε;

 Με πολλά δυσάρεστα περιστατικά αποχαιρετούμε το 2022. Θα εστιάσω σε μερικά τα οποία νομίζω πως συνδέονται, αν και εκ πρώτης όψεως μπορεί να θεωρηθούν άσχετα μεταξύ τους.

Κατάρ-Καϊλή, ο θάνατος του δεκαεξάχρονου Ρομά, φριχτοί βιασμοί ανηλίκων, συμμορίες ανηλίκων, γυναικοκτονίες, παραβίαση αντικαπνιστικού νόμου, πάρα πολλά τροχαία δυστυχήματα!

Τι κοινό υπάρχει σε όλα αυτά και ίσως και σε άλλα που δεν αναφέρονται;

Ο μη σεβασμός των ορίων! Η προκλητική παραβίαση των ορίων, ή μάλλον η περιφρόνηση των ορίων.

Ποιος βάζει τα όρια; Τα όρια τα βάζει η λογική μας, η ηθική μας και ο νόμος, ακριβώς με τη σειρά που καταγράφονται. 

Πρώτος οριοθέτης, η λογική μας! Η λογική μας μας οριοθετεί για να μας προφυλάξει από περιπέτειες, κινδύνους και ανοησίες. Το να διασχίσω πεζός έναν δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, όπως ο περιφερειακός, είναι προφανώς πάρα πολύ επικίνδυνο. Η λογική μου σίγουρα φωνάζει ΚΙΝΔΥΝΟΣ SOS!! Εγώ την περιφρονώ και... σκοτώνομαι!  Το να οδηγώ μεθυσμένος ξεπερνάει επίσης κάθε λογική, αλλά δεν μ' ενδιαφέρει και σκοτώνω και σκοτώνομαι! Το να καπνίζω σε κλειστούς χώρους ενώ τα αποτελέσματα του ενεργητικού και παθητικού καπνίσματος είναι αποδεδειγμένα φονικά, σίγουρα κάποια στιγμή μου το έχει υποδείξει ως απαράδεκτο η λογική μου, αλλά εγώ κλείνω τα αυτιά μου σε κάτι τέτοιες διακριτικές φωνές! Το να χρηματίζομαι με μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ή ευρώ για να υποστηρίξω τα παράνομα συμφέροντα των δωρητών μου, ενώ η ζωή μού έχει φανεί τόσο ανοιχτοχέρα και κυριολεκτικά μου τα έχει δώσει όλα, ξεπερνάει τη λογική κι ενός μικρού κοριτσιού. Κι όμως δεν διαθέτω ούτε αυτή την ποσότητα λογικής...!

Δεύτερος οριοθέτης πάρα πολύ σημαντικός για γενεές γενεών είναι η ηθική, δηλαδή ένας αξιακός κώδικας παραδεκτός από την υγιή κοινωνία και εφαρμοστέος από τα μέλη της που σέβονται και την κοινωνία και τον εαυτό τους. Η ηθική λοιπόν -περιττό να πω ότι σήμερα την έχουμε κουρελιάσει, τη θεωρούμε αναχρονισμό, περιορισμό, ανελευθερία κτλ- θα έλεγε στους ανηλίκους να τιμούν τα σώματά τους και να μην εκτίθενται σε πορνικές σχέσεις. Θα έλεγε και στους ενηλίκους να μην γίνονται πόρνοι και μοιχοί και φυσικά να μη γίνονται δολοφόνοι. Θα έλεγε και στην κ.Καϊλή να μην χρηματίζεται. Η Ηθική -και μάλιστα για μας τους τάχα Χριστιανούς η χριστιανική ηθική- είναι ένα manual, ένας ασφαλής οδηγός χρήσης του σώματος και της ζωής μας. Από πάρα πολλές κακοτοπιές θα είχαμε γλιτώσει αν την σεβόμασταν. Η σύμφωνη με την ηθική ζωή μας δεν ικανοποιεί τον Θεό. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη δική μας ηθική ζωή! Μας έχει υποδειχθεί για τη δική μας ευτυχή διαβίωση. Πίσω από τα περισσότερα δράματα που βλέπουμε στις μέρες μας να εκτυλίσσονται υπάρχει μια απίστευτη ανηθικότητα που οδηγεί τις ανθρώπινες σχέσεις σε δηλητηριώδη αδιέξοδα!

Τρίτος οριοθέτης, ο νόμος, η πολιτεία με τα νομοθετικά και εκτελεστικά της όργανα. Όταν δεν σέβομαι ούτε το φρένο της λογικής μου, ούτε τα όρια της ηθικής μου, πρέπει κάποιος τρίτος να με σταματήσει. Έρχεται ο νομοθέτης. Θεσπίζει, ελέγχει, προσπαθεί άλλοτε με επιτυχία, άλλοτε πλημμελώς. Δυστυχώς για πολλούς ούτε ο νόμος ως έσχατος οριοθέτης είναι αποδεκτός. Πάση θυσία να ξεφύγουν από τα όρια! 

Ο αντικαπνιστικός νόμος είναι η τρανότερη απόδειξη ότι για εμάς δυστυχώς τους Έλληνες δεν υπάρχουν όρια. Όλες οι κυβερνήσεις τάχα προσπαθούν. Κάτι γίνεται στην αρχή και σε λίγο πάλι όλα καταρρέουν. Και αντί για τη συμμόρφωση έρχεται η λοιδορία για όσους τον επικαλούνται! Κι όλοι μιλούν για πλημμελείς ελέγχους εκ μέρους της αστυνομίας. Μα αυτή είναι η λύση; Ένας αστυνόμος πίσω από τον καθένα μας! Αυτό θα μας τρέλαινε, θα ήταν φυσικά κάτι σαν φυλακή! 

Η λύση; Δεν ξέρω αν υπάρχουν περιθώρια λύσης ή βρισκόμαστε ήδη μέσα στην κόλαση. 

Μόνη λύση η βιωματική διδασκαλία των ορίων στα μικρά παιδιά. Να μάθουν ότι  " Η ελευθερία μου σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία του άλλου". Δεν κάνω ό,τι κατέβει στο ανόητο κεφάλι μου. Ρωτάω, συμβουλεύομαι όχι τον τυχόντα, αλλά κάποιον που σέβομαι, τον γονιό, τον δάσκαλο, τον ιερέα της ενορίας μου. Πειθαρχία και εγκράτεια, ας ξαναμπούν στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών μας. 

Και οι γονείς να καταλάβουν πως έχουν ευθύνη αγωγής, άρα για κάθε στραβοπάτημα των παιδιών τους θα είναι κι αυτοί υπόλογοι. Δυστυχώς πολλοί γονείς όχι μόνο είναι οι ίδιοι ανίκανοι να βάλουν όρια στα παιδιά τους, αλλά θεωρούν ότι δεν πρέπει και κανείς τρίτος να ελέγξει το παιδί τους. Αλίμονο στον δάσκαλο ή και στον γείτονα που θα κάνει παρατήρηση στο παιδί τους. Λες και το παιδί ξέρει πάντα να φέρεται σωστά. Έτσι γεννήθηκε, διαμορφωμένο και τέλειο!!! 

Και οι εκπαιδευτικοί να αναλάβουν, μάλλον  να τους ανατεθεί με την υποστήριξη του Υπουργείου ρόλος παιδαγωγού. Πολλά  σχολεία μας κατήντησαν άντρα συμμοριών και εκπόρνευσης των παιδιών μας. Ο εκπαιδευτικός δεν τολμά να κάνει παρατήρηση για το ντύσιμο, για τη βωμολοχία, για το ξύλο που πέφτει, για το ασύστολο bulling. Θα βρει τον μπελά του από το Υπουργείο πρώτα-πρώτα, από τους γονείς των ανυπότακτων μαθητών, από ενδοσχολικές συμμορίες. Μόνο ξερές γνώσεις και χάιδεμα των παιδιών. Λαϊκισμός από κορυφής μέχρις ονύχων!

Με την αλλαγή του χρόνου θα ξεστομίζουμε ωραίες ευχές για "Καλή χρονιά"! Λες και κάπως μαγικά, όλα τα στραβά θα διορθωθούν από μόνα τους, έτσι επειδή θα λέμε 2023 αντί για 2022! Τίποτα δεν θα αλλάξει, τίποτα δεν θα γίνει καλύτερο, αν εμείς δεν αλλάξουμε προς το καλύτερο. Η κάθε αλλαγή θέλει προσπάθεια και πόνο! Αλλά σίγουρα λιγότερο και ωφελιμότερο πόνο από αυτόν που βιώνουμε μέσα στην ανεξέλεγκτη, αιματοβαμμένη κοινωνία μας!

Κι όμως θα ευχηθώ... "Καλή χρονιά" με προσπάθεια για αλλαγή!