Κωνσταντίνου Πόλεως επισκέψεως χρονικόν (2)

 Κυριακή 18 Αυγούστου 2024

Εγερτήριο στις 7.30 και αναχώρηση στις 8. Το πρωινό το παίρνουμε μαζί μας σε πακέτο. Κατηφορίζουμε προς Besiktas. Περνάμε μπροστά από το γήπεδο της ομώνυμης ομάδας και πίσω από τα περίφημα ανάκτορα του Dolma Bachce. Προορισμός μας είναι ο Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο Pasa Bachce στην ασιατική ακτή. Θα περάσουμε από τη δεύτερη γέφυρα του Βοσπόρου. Οι δρόμοι είναι άδειοι. Δεν έχει καθόλου κίνηση Κυριακή πρωί. Απολαμβάνουμε τη θέα της Πόλης καθώς τρέχουμε με άνεση και ακούμε την πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Μεγάλου και  Αγίου Κωνσταντίνου. (Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να την βρει ΕΔΩ). Μπαίνουμε στη γέφυρα Fatih Sultan Mehmet. Όλοι τεντώνουμε τα μάτια του σώματος και της ψυχής μας για να ρουφήξουμε το υπερθέαμα του Βοσπόρου. "Δεν υπάρχει" αυτή η ομορφιά και δεν χορταίνεται!!! Δεξιά μας στην ευρωπαϊκή ακτή το Rumeli Hisari, το κάστρο που έκτισε ο Πορθητής μέσα σε ένα μήνα για να αποκλείσει κάθε δυνατότητα βοήθειας στην πολιορκούμενη Πόλη από τη Μαύρη Θάλασσα και απέναντι στην ασιατική ακτή το Anadolu Hisar που είχε χτίσει ο πατέρας του.

Rumeli Hisari και γέφυρα του Fatih Sultan

Anadolu Hisari

Σ΄ όλη τη διαδρομή βλέπουμε περιποιημένα πάρκα και παρτέρια και τα παραθαλάσσια Yalia από την πίσω μεριά. Φθάνουμε στο Pasa Bachce. Το λεωφορείο μας αφήνει στην πλατειούλα του και ανηφορίζουμε προς την ρωμέικη εκκλησία.

Στην είσοδό της μας περιμένει ο κ.Θανάσης Αγγελίδης, ο μοναδικός Ρωμιός της περιοχής που φροντίζει το ναό, ξάδερφος του αρχηγού μας. Η συγκίνησή του δεν περιγράφεται. Ο αγαπημένος του ναός θα γεμίσει επιτέλους πιστούς, όπως τον παλιό καλό καιρό που στην Πόλη και στα περίχωρά της άνθιζε το ελληνικό στοιχείο. Η λειτουργία είναι πολύ συγκινητική. Ο ιερέας που εξυπηρετεί αυτόν και άλλους τρεις ναούς, ο π.Ιωάννης, θα μας πει μετά πόσο ιδιαίτερη ήταν και γι' αυτόν η σημερινή Θ. Λειτουργία. Στο αναλόγιο ο Γρηγόρης, ο Νίκος, ο Ευθύμης ψάλλουν με την καρδιά τους.

Μετά την απόλυση στο όμορφο προαύλιο του ναού μάς περιμένουν τραπέζια στρωμένα με άσπρα τραπεζομάντηλα. Καθόμαστε όλοι και παίρνουμε το πρωινό που ετοίμασε το ξενοδοχείο (σάντουιτς και χυμό) και τα κουλουράκια που μας κερνάει ο κ.Θανάσης, γλυκά και αλμυρά, από το Νηχώρι. Κάνουμε και τα γενέθλια του μικρού Κωνσταντίνου που κλείνει τα οχτώ σήμερα. 

Ο π. Ιωάννης συγκινημένος μας ευχαριστεί για την σημερινή Θεία Λειτουργία.

Λουλούδια και ζωάκια, όλα στη φροντίδα του κ.Θανάση, φτιάχνουν μια παραδεισένια γωνιά, που λίγοι υποψιάζονται ότι υπάρχει σ' αυτήν τη γειτονιά.

Δεν θέλουμε να φύγουμε, αλλά το πρόγραμμά μας έχει πολλά ακόμη ενδιαφέροντα. Κατηφορίζουμε προς το λεωφορείο και διασχίζουμε το όμορφο Beykoz. Η κίνηση αισθητά αυξημένη. Οικογένειες χαίρονται τα πάρκα και  ετοιμάζουν το pic-nic τους. Ανηφορίζουμε σε καταπράσινα υψώματα που ανήκουν στο στρατό και βγαίνουμε στο βορειότερο άκρο της ασιατικής πλευράς του Βοσπόρου στο Anadolu kavagi, ένα ψαροχώρι που έχει αποκτήσει τουριστικό ενδιαφέρον χάρις κυρίως στο κάστρο που είναι λίγο πιο πάνω το Yoros kalesi, το Ιερό κάστρο του Ιουστινιανού που επιτηρούσε την είσοδο του Βοσπόρου από τη Μαύρη Θάλασσα. Μας αφήνει το λεωφορείο και φεύγει έξω από το χωριό. Παίρνουμε ταξί -πειρατικά- και ανεβαίνουμε στο λόφο του κάστρου με 100λίρες το αγώγι. Υπάρχουν και οι γενναίοι που ανεβαίνουν με τα πόδια!!! Ανηφόρα και ήλιος και ζέστη, δεν το λες και εύκολο. Μπράβο τους!!! Η θέα από το κάστρο δικαιώνει τον κόπο και τον χρόνο που διαθέσαμε. Από τη μια ο Εύξεινος Πόντος -εδώ ήταν και οι Συμπληγάδες πέτρες της Αργοναυτικής εκστρατείας κατά τον Ευριπίδη και τον Στράβωνα- και η τρίτη κρεμαστή γέφυρα κι από την άλλη η θέα των στενών, όσο παίρνει το μάτι. Η ατμόσφαιρα είναι διαυγέστατη. Πάνω στο ερειπωμένο κάστρο διαβάζουμε: τα 4Β, Βασιλεύ Βασιλευόντων Βοήθει Βασιλεί και Φως Χριστού φαίνει πάσιν.

Επιστρέφουμε στo χωριό Anadolu Kavagi και αναζητούμε δροσιά και φαγητό στα παραθαλάσσια εστιατόρια. Δοκιμάζουμε το σάντουιτς με σκουμπρί, μύδια, νοστιμότατα καλαμάρια, σαλάτα, παγωτά, ό,τι προαιρείται ο καθένας.

Η αναχώρηση από το Kavagi αποδεικνύεται άθλος για τον οδηγό μας και τον ξεναγό μας που τρέχει πάνω κάτω για να κόψει την κυκλοφορία και να μπορέσουμε να φύγουμε. Επιστρέφουμε προς το Beykoz. Οι στενές παραλίες είναι γεμάτες τώρα. Κάτω από τα μικρά πευκάκια οι οικογένειες περνούν την Κυριακή τους. Κάποιοι λίγοι βουτούν. Είναι επικίνδυνα τα νερά του Βοσπόρου, όλο ρεύματα και δίνες. Το κολύμπι απαγορεύεται, αλλά πάντα και παντού βρίσκονται κάποιοι θαρραλέοι και απερίσκεπτοι... Το ψάρεμα πάντως επιτρέπεται και είναι η αγαπημένη συνήθεια πολλών σ' ολες τις προσιτές ακτές του Βοσπόρου και του Κερατίου.

Η επόμενη επίσκεψή μας στο Μουσείου Γυαλιού και Κρυστάλλων στο Beykoz. Σε ένα τοπίο μαγευτικό, πολύ περιποιημένο, καταπράσινο έχει στηθεί το Μουσείο αυτό σε κτίρια που ήταν στάβλοι ενός Πασά. Η έκταση και τα κτίρια έχουν παραχωρηθεί στο τουρκικό δημόσιο για 45 χρόνια (μόνο!!!) κι έχει γίνει αυτό το καταπληκτικό Μουσείο. Περπατάμε προς το εκθετήριο κάτω από μια δενδροστοιχία πλατανιών πολύ ιδιαίτερα κλαδεμένων. Μια παιδική χαρά  με κάθε λογής παιχνίδια γεμάτη παιδιά, καφετέριες με πλήθος κόσμου. Παντού ζωντάνια και ομορφιά!!!!

 Μπαίνοντας φοράμε καλύμματα παπουτσιών. Βλέπουμε εκτεθειμένα εκατοντάδες αντικείμενα κατασκευασμένα από γυαλί και κρύσταλλο, από ποτήρια και φλιτζάνια μέχρι πολυελαίους, τεράστια βάζα, γυάλινο πιάνο και γυάλινη άμαξα. Πολλά από αυτά είναι κατασκευασμένα στην Τουρκία-Οθωμανική αυτοκρατορία και πολλά έχουν έρθει από την Ευρώπη. Εδώ στην περιοχή Pasa bachce - Beykoz υπήρχε περίφημο εργοστάσιο γυαλιού που παρήγε κάθε είδους γυάλινα προϊόντα. Και στην ελληνική αγορά τα βρίσκουμε. Τώρα το εργοστάσιο έχει μεταφερθεί αλλού, αλλά διαλέχθηκε ο τόπος ως συνδεόμενος ιστορικά για να φιλοξενήσει αυτό το πολύ ενδιαφέρον και καλοστημένο μουσείο. Παίρνουμε μια μικρή ιδέα από τις φωτογραφίες που ακολουθούν. Στο τέλος πίνουμε και τον καφέ μας.

Για το κλείσιμο της σημερινής μας περιήγησης διαλέξαμε την επιστροφή μας με το πλοίο της γραμμής. Φεύγει στις 6 παρά τέταρτο από το Beykoz. Αναχωρούμε με τις καλύτερες εντυπώσεις από το Μουσείο και περπατάμε λίγο για να βρούμε το λεωφορείο μας και τον οδηγό μας που μας περιμένει υπομονετικά. Μας μεταφέρει στο λιμανάκι του Beykoz. Ο ξεναγός μας κόβει για όλους εισιτήρια (μπιπ). Ανεβαίνουμε, άλλοι στο κατάστρωμα, άλλοι μέσα και απολαμβάνουμε το ταξίδι μας στα γαλήνια νερά του Βοσπόρου μη ξέροντας πού να πρωτοκοιτάξουμε, την ομορφιά του καταπράσινου τοπίου, τα πανέμορφα Yalia από μπροστά τώρα, κάθε ένα με την ιδιαίτερη ομορφιά του και τη βαρκούλα του, κτίρια στιβαρά που φιλοξενούν ναυτικές και στρατιωτικές σχολές.

Χορτασμένοι ομορφιά κατεβαίνουμε στο Uskudar το Σκούταρι των Βυζαντινών κι αμέσως επιβιβαζόμαστε σε άλλο καράβι για να περάσουμε πολύ σύντομα απέναντι στο Besiktas. Πέφτουμε πάνω σ' ένα "τρελοκομείο". Παίζει η ομώνυμη ομάδα στο στάδιό της και γίνεται ο χαμός. Ασπρόμαυρος χαμός σαν τον δικό μας ΠΑΟΚ. καταφέρνουμε να βρούμε το λεωφορείο μας και να επιβιβαστούμε για να μας ανεβάσει ως το ξενοδοχείο που είναι πολύ κοντά, αλλά με την κίνηση κάνουμε αρκετή ώρα, ικανή για να κάνουμε τη βραδινή μας προσευχή. Φθάνουμε γύρω στις 8 και βέβαια οι περισσότεροι μετά από ένα μπάνιο και λίγη ξεκούραση βγαίνουν πάλι στο Taksim  και την Istiklal. Εδώ που τα λέμε, πώς να ησυχάσεις, όταν βρίσκεσαι στην Πόλη!!! Βόλτα έξω μέχρι τελικής πτώσεως!!!! Περιμένει και το iskender kebab, και το kunefe και το mualebi και ο μπακλαβάς!!!! Καληνύχτα σας!!!

(Συνεχίζεται)