Η σημερινή ανάρτηση έρχεται με λίγη καθυστέρηση -για την οποία ζητώ συγνώμην- να αποτίσει φόρο τιμής στον πιο αγνό και άξιο πολιτικό της Ελλάδας που είχε το τέλος των μαρτύρων: τον Ιωάννη Καποδίστρια που δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου του 1831 έξω από τον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνος στο Ναύπλιο, στον οποίον κατέφευγε όπως κάθε Κυριακή από τον όρθρο το βαθύ, -χωρίς φρουρά- για να αποθέσει στο Θεό το αβάσταχτο από ανθρώπινους ώμους φορτίο της διακυβέρνησης της ξεσχισμένης και καθημαγμένης Ελλάδας την οποία ως πρώτος Κυβερνήτης προσπαθούσε να "αναστήσει".
Εκείνο το πρωινό δολοφονήθηκε η Ελλάδα κι αυτό επιβεβαιώνεται από τη σημερινή κατάντια της.
Μεταφέρω δυο-τρία αποσπάσματα δικών του επιστολών για να συλλάβουμε, αν είναι δυνατόν, την αγάπη και την αφοσίωση του ανδρός στην πατρίδα:
""...είδα πολλά εις την ζωήν μου, αλλά σαν το θέαμα όταν έφθασα εδώ εις την Αίγιναν, δεν είδα τι παρόμοιον ποτέ και άλλος να μην το ιδεί..."Ζήτω ο Κυβερνήτης, ο σωτήρας μας, ο ελευθερωτής μας" εφώναζαν γυναίκες αναμαλλιάρες, άνδρες με λαβωματιές πολέμου, ορφανά γδυτά, κατεβασμένα από τες σπηλιές. Δεν ήτο το συναπάντημά μου φωνή χαράς, αλλά θρήνος, η γη εβρέχετο από δάκρυα, ανατρίχιαζα, μου έτρεμαν τα γόνατα, η φωνή του λαού έσχιζε την καρδιά μου. Μαυροφορεμένες, γέροντες μου εζητούσαν να αναστήσω τους αποθαμένους τους, μανάδες μου έδειχναν εις το βυζί τα παιδιά τους και μου έλεγαν να τα ζήσω, ότι δεν τους απέμειναν παρά εκείνα κι εγώ...".
Αυτή την Ελλάδα παρέλαβε ο Κυβερνήτης. Αγωνίστηκε καταθέτων όλη την δική του περιουσία, μη δεχθείς ούτε έναν οβολόν από το δημόσιο ταμείο ποτέ και παρακινών κάθε γνωστό και φίλο του σ΄όλη την Ευρώπη να συντρέξουν την αγωνιώδη προσπάθειά του να διαθρέψει τον πεινασμένο λαό της χώρας του. "...κατά το παρόν δεν παρακινώ ουδένα να έλθει εις την Ελλάδα προς τέρψιν, διότι ο μεν ουρανός της είναι πάγκαλος, αλλ' η γη στενάζει άγονος, αχθοφόρος σμήνους προσφύγων και επαιτών. Και εν Αιγίνη, και εν Πόρω και εν Ναυπλίω και παντού όπου υπήγα ηυλίσθην χειρότερα παρά εις στρατόπεδον, μόλις ευρών κλίνην εξ αποσκευής και τράπεζαν εις γραφήν".
"Οποία ζωή, αγαπητέ μου η εμή -γράφει στον φίλο του Μουστοξύδη- και οποίαι δυσκολίαι αι πανταχόθεν περιβάλλουσαι και πιέζουσαί με! Μακράν όμως, πολλά μακράν είμαι του αθυμήσαι. Ο Θεός είναι μετά της Ελλάδος και υπέρ της Ελλάδος και αύτη σωθήσεται. Εκ ταύτης της πεποιθήσεως αντλώ πάσας τας δυνάμεις μου και πάσας τας ελπίδας μου".
Τις παραμονές του θανάτου του τον οποίον περίμενε γιατί ήξερε την εχθρότητα των συγκεκριμένων προσώπων, οι οποίοι και τον εφόνευσαν, έγραφε: "Θα έλθει κάποτε η ημέρα, κατά την οποίαν οι Έλληνες θα εννοήσουν την σημασίαν της θυσίας μου!..".
"Εύρεν Ελλάδα ανάπηρον και πειναλέαν και με απαράμιλλον δεξιότητα συνέλεξε τα διεσπαρμένα μέλη της, επούλωσε τας πληγάς της...Εις την Ελλάδα αφιέρωσε τας σκέψεις και τον χρόνο του, την περιουσίαν και την αγάπην του. Μοναδική του ευτυχία ήτο η ευτυχία του λαού του χάριν του οποίου εθυσίασε την ζωή του. Ο άρχων ας εμπνευσθεί από την σοφία του, ο απλούς πολίτης από την αγάπη του προς την πατρίδα και την καλοσύνη του, οι κληρικοί ας ενισχυθούν από την πίστη και την ευσέβειά του, οι δυνατοί από την μετριοφροσύνη του, οι πλούσιοι ας μιμηθούν την φιλανθρωπία του, οι ευτυχείς την ταπεινότητα της ψυχής του, οι πονεμένοι την παρηγορίαν του" έγραψε ο νεανικός του φίλος και βιογράφος Αρλιώτης Δημήτριος.
Οι αγώνες του για την ειρήνη και τη συνεργασία μεταξύ των λαών, για την ελευθερία και την αναγέννηση της Ελλάδας ειδικότερα, η αφιλοκερδής άσκηση της ιατρικής επιστήμης την οποία είχε σπουδάσει, η Πίστη του στον Θεό, η πεποίθησή του πως η παιδεία θα αναστήσει το γένος μας και η έμπρακτη συμπαράσταση στις σπουδές δεκάδων νέων -και του δολοφόνου του-με δικά του προσωπικά έξοδα, η εκούσια πτωχεία την οποία αναδέχθηκε για να μην προκαλέσει και να μην επιβαρύνει τον λιμώττοντα λαό του είναι ελάχιστα από τα σημεία της ζωής του στα οποία θα μπορούσε κανείς να εντρυφήσει και να παραδειγματισθεί.
Η Ελλάδα έπρεπε κατ' έτος να τον τιμά και να τον ευγνωμονεί, αλλά ανέκαθεν πάσχει από αμνησία και αγνωμοσύνη ...
Ένα είναι σίγουρο: πως ο Θεός τον έχει στα δεξιά Του.
Ας είναι αιωνία η μνήμη του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου