Χρυσός και μάρμαρο

Ρωτά ο χρυσός το μάρμαρο:

 

"Στα πέρατα του κόσμου ποιος ήλιος λάμπει ωσάν κι εμέ;
Ποιο φως έχει το φως μου;
Εγώ τον κόσμο κυβερνώ, την ευτυχία υφαίνω,
περιφρονώ την ομορφιά, άσχημους ομορφαίνω.
Εγώ ακονίζω του φονιά το δίκοπο μαχαίρι,
εγώ οδηγώ στα σκοτεινά του κλέφτη μου το χέρι.
Εγώ αγοράζω την τιμή και την πουλώ στο δρόμο,
ποδοπατώ την αρετή, καταπατώ το νόμο!
Περίσσιες είν' οι χάρες μου κι η δύναμή μου μόνη
γκρεμίζει θρόνους απ'εδώ, θρόνους εκεί στυλώνει.
Εσύ τι κάνεις μάρμαρο;"
Και παίρνει την απάντηση:

"Εγώ σε τάφου σκοτεινιά τη δύναμή σου κλείνω!".
(Ιωάννη Πολέμη)

Ευτυχώς που υπάρχει ο θάνατος που ανακόπτει και σβήνει
την πλεονεξία και την ύβρη των ανθρώπων
"΄Ινα μη το κακόν αθάνατον γένηται".