Πόλης και μινιατούρας συνέχεια

Συνεχίζουμε την περιήγηση, λίγο πραγματική, λίγο εικονική, 

στα αξιοθέατα της Πόλης και της Τουρκίας γενικότερα.

Η θέα από το ύψωμα P.Lotti όπου ανεβαίνει κανείς με τελεφερίκ.

Απέναντι το Πέραν.

 Κεράτιος: Κάποτε ήταν τόσο βρώμικος που δεν μπορούσες να πλησιάσεις 

από τη βόχα των νερών και τα άθλια παραθαλάσσια παραπήγματα. 

Τώρα είναι ένα απέραντο πάρκο...

 Στο βάθος οι ουρανοξύστες του νέου υπερσύγχρονου οικονομικού κέντρου της Πόλης.

Σε πρώτο πλάνο παρτέρια, θάμνοι, δέντρα, γαλάζια νερά συμπλέκονται
και φτιάχνουν έναν όμορφο πίνακα.

 Οι μιναρέδες τρυπούν τον ουρανό της Πόλης.

 Αυτοί που μόλις διακρίνονται αριστερά πρέπει να είναι της Αγια-Σοφιάς.

Ulu Τζαμί της Προύσσας του 14ου αιώνα-πρώιμη οθωμανική τέχνη
(βρισκόμαστε στο πάρκο miniaturk)

Ξύλινο yali: χαρακτηριστικής αρχιτεκτονικής παραθαλάσσιο αρχοντικό στο Βόσπορο

Μπλε Τζαμί: το μεγαλύτερο, ίσως και ωραιότερο τζαμί της Πόλης με τους έξι μιναρέδες. 

Λέγεται και Sultan Ahmet από το όνομα του Σουλτάνου που το χρηματοδότησε. 

Αντιγράφει αρχιτεκτονικά την Αγια-Σοφιά -όπως άλλωστε και τα περισσότερα 

μεγάλα τζαμιά που χτίστηκαν μετά την Άλωση.

Το Υδραγωγείο του Ουάλεντος που διασχίζει σήμερα την Πόλη, 

διασταυρώνεται μάλιστα με την μεγάλη λεωφόρο Κεμάλ Αττατούρκ.

Η κατασκευή του ξεκίνησε από τον Μέγα Κωνσταντίνο. 

Η υδροδότηση της Πόλης ήταν και είναι μεγάλος πονοκέφαλος.

Σπίτια κολλημένα πάνω στα τείχη, μάλλον τα παραθαλάσσια, γιατί είναι αρκετά χαμηλά.

Τοπ Καπί, το πρώτο παλάτι των Σουλτάνων στην Πόλη. 

Κατασκευάστηκε από τον Μωάμεθ Β΄ 

στην πιο φανταστική θέση του ιστορικού κέρατος της Πόλης. 

Η θέα από τους εξώστες του είναι ανεπανάληπτη.

Σταθμός τρένων Χαϊντάρ-Πασά στην ασιατική πλευρά της Πόλης, 

στο Kadikoy, την αρχαία Χαλκηδόνα

Το Επταπύργιο, με τους στρογγυλούς και οκταγωνικούς πύργους. 

Αξίζει ο επισκέπτης της Πόλης να βρεθεί στο πραγματικό Επταπύργιο, 

ν' ανεβεί στις πολεμίστρες και τους πύργους 

και να αναλογιστεί τις φοβερές ώρες της πολιορκίας και της Αλώσεως...

Προκόπι, η καρδιά της Καππαδοκίας. 

Υπόσκαφα και χτισμένα  σπίτια, σύγχρονα και παλιά, στη σκιά του χαρακτηριστικού βράχου. 

Μια πολιτεία ονείρου...Αν την επισκεφθείς μια φορά, κερδίζει για πάντα μια θέση στην καρδιά σου.
Και φυσικά αισθάνεσαι ζωντανή την παρουσία του χαριτωμένου Αγίου Ιωάννη του Ρώσου
που έζησε και εκοιμήθη εδώ.

Σαφράμπολη, μια "εργατούπολη" στον δυτικό Πόντο. 

Τα σπιτάκια της θυμίζουν πολύ τα δικά μας πηλιορείτικα.

Αποχαιρετάμε την Πόλη από τη δεύτερη κρεμαστή γέφυρα του Βοσπόρου. 

Δεξιά το Ρούμελη Χισάρ, το κάστρο που έχτισε ο Μωάμεθ Β΄ο Πορθητής 

μέσα σε τρεις μόνο μήνες για να περισφίξει τον κλοιό πολιορκίας της Πόλης.

Ούτε τα μάτια μας, ούτε η καρδιά μας χορταίνουν το θέαμα και τις ιστορικές μνήμες.

Κι όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε,

 Έλληνες και Τούρκοι είμαστε "καταδικασμένοι" να αγαπάμε πολύ το ίδιο μέρος.

Η ιστορία μας έχει αδιάσπαστα συμπλακεί...