Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Λέοντος Τολστόι

   

    Από τον γίγαντα της ρωσικής λογοτεχνίας Τολστόι έχει γραφεί το εξής:
    "Τρία είναι τα χαρακτηριστικά του σοφού ανθρώπου: πρώτον, κάνει ο ίδιος αυτά που συμβουλεύει τους άλλους να κάνουν, δεύτερον, δεν κάνει κάτι που αντιβαίνει στην αλήθεια και τρίτον, είναι υπομονετικός με τις αδυναμίες των άλλων".
    Θεωρώ πως η ανωτέρω ρήση μπορεί να γίνει ένας αλάθευτος οδηγός ζωής για τον καθένα μας.
    Θα έβαζα πρώτο το δεύτερο.  Η αλήθεια! Για πολλούς είναι μια σχετική και αόριστη έννοια. Ο Πιλάτος, όταν ανέκρινε τον Χριστό, εκφράζοντας την απορία όλων των ανθρώπων όλων των γενεών, τον ρώτησε "Τι εστίν αλήθεια;". Ο ευαγγελιστής Ιωάννης δεν αναφέρει την απάντηση του Χριστού στο ερώτημα του Πιλάτου. Σε άλλη περίσταση όμως ο Χριστός είχε ξεκάθαρα πει: "Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή".  Η αλήθεια λοιπόν είναι μία και ξεκάθαρη και είναι συγχρόνως η οδός που αν την βαδίσουμε θα βρούμε την όντως ζωή. Η αλήθεια δεν είναι μια αόριστη έννοια, αλλά ένα πρόσωπο, ολοφώτεινο κι αγαπημένο, που μας καλεί συνεχώς κοντά του και μας αγαπά υπερβολικά. Ακολουθώντας, μάλλον ζώντας τον Χριστό και τη διδασκαλία του και τον τρόπο του, βρισκόμαστε μέσα στην αλήθεια.
    Το να κάνουμε οι ίδιοι αυτά που ως σωστά συμβουλεύουμε τους άλλους να κάνουν, θα μπορούσε να είναι κάτι αυτονόητο. Ωστόσο πολύ συχνά η ραθυμία και τα πάθη μας, μας τυφλώνουν όταν στρέφουμε το βλέμμα μας προς εμάς, όταν ασχολούμαστε με τον εαυτό μας. Πρέπει να γυρίσουμε ανάποδα τα "σακκούλια του Αισώπου" για να αναγνωρίσουμε τα δικά μας σφάλματα και να τα διορθώσουμε με οδηγό την Αλήθεια. Κι αυτή η διόρθωση είναι επίπονη σε αντίθεση με τα λόγια και τις συμβουλές που εύκολα απευθύνουμε στους άλλους.
    Όσο για το τρίτο χαρακτηριστικό ...αυτό κι αν είναι κρίσιμο και δυσκολοκατόρθωτο! Πόσο λίγο ανεχόμαστε τις αδυναμίες των άλλων! Τις κάθε είδους αδυναμίες. Μέτρο γίνεται ο εαυτός μας και κριτής και κατακρίνων. Κι όμως σύμφωνα με την Αλήθεια του Ευαγγελίου: Αν έχουμε κι εμείς ανάλογες αδυναμίες, εφαρμόζεται σε μας το "O αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω", αν θεωρούμε τους εαυτούς μας δυνατούς κι ανώτερους, εφαρμόζεται το "Οφείλομεν ημείς οι δυνατοί τα ασθενήματα των αδυνάτων βαστάζειν και μη εαυτοίς αρέσκειν". 'Οπως και να το δούμε, απέναντι στις αδυναμίες των άλλων, δεν έχουμε το δικαίωμα να είμαστε σκληροί και ανυπόμονοι.
    
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου