Φθινοπωρινή παλέτα

"Αν ήμουν πουλί θα πετούσα γύρω από τη γη 

αναζητώντας διαδοχικά φθινόπωρα..."

George Elliot 

Γλυκός Νοέμβρης!

Παρά τις καταιγίδες και τις πλημμύρες του 

μας χαρίζει και μέρες θαυμάσιες, όπως η σημερινή.

Πώς θα ήθελα να ήμουν σε κάποιο δάσος οξιάς 

να απολαύσω τους απίστευτους 

κιτρινοκοραλοπορτοκαλοκόκκινους χρωματισμούς των φυλλωμάτων! 

Πέφτουν λίγο μακριά! Κι έτσι αρκούμαι 

στη φθινοπωρινή παλέτα της γειτονιάς μου!

Οι κερασιές στη γειτονική αυλή: στα μισά κλαδιά τα φύλλα κιτρίνισαν, 

Σε άλλα κρατούν ακόμη πράσινο χρώμα.

Η αμπέλοψη παίρνει απίστευτα χρώματα

 και καθώς αναρριχάται πάνω στις αριζόνες 

κάνει εντυπωσιακό κοντράστ με το σταχτοπράσινό τους...

...ή με το πράσινο του κισσού

Με την "επεκτατική της ορμή"

 έχει σκεπάσει και τη σκεπή και χύνεται προς τα κάτω!

Η ροδιά του γείτονά μας, χρυσαφένια!
Θα μπορούσε να είναι και κάποιος ανθισμένος θάμνος -αν ήταν άνοιξη!



Οι κατηφέδες κρατούν ακόμη
και δίνουν χρώμα και ζωή στα παρτέρια μας.

΄

Το σβαρτς σκαρφαλώνει παντού και λειτουργεί 

ως άριστο θερμοπροστατευτικό.

Το καλοκαίρι είναι καταπράσινο,

τώρα χωρίς υπερβολή κάθε φυλλαράκι έχει πάρει κι άλλη απόχρωση, 

όλες στους γλυκούς φθινοπωρινούς τόνους!

Ας χαρούμε αυτή την ομορφιά 

εν αναμονή του άχρωμου χειμώνα!