Αθάνατος!!!

4 Φεβρουαρίου 1843: Πεθαίνει ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης! Τον έντυσαν με την στολή του Αντιστρατήγου, του έζωσαν το σπαθί, του φόρεσαν τσαρούχια, τον απίθωσαν στο φέρετρο και έβαλαν κάτω από τα πόδια του μια τουρκική σημαία!

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης δεν πέθανε από εχθρικό βόλι 

σε κάποια άπ' τις τόσες μάχες που έδωσε. 

Ούτε στην λαιμητόμο όπου τον είχαν καταδικάσει 

οι δικαστές της κυβερνήσεως του Κωλέττη, 

ούτε στο υγρό και σκοτεινό κελί του φρουρίου του Ναυπλίου, 

όπου πέρασε 6 μήνες φυλακισμένος.

Πέθανε στο σπίτι του στην Αθήνα, ανώδυνα, ειρηνικά και ανεπαίσχυντα, 

όπως εύχεται ή Εκκλησία μας, από εγκεφαλική συμφόρηση!

Την βραδιά του θανάτου του ήταν προσκεκλημένος 

στον βασιλικό χορό του Παλατιού. Εκεί χόρεψε, έφαγε και ήπιε 

περισσότερο άπ' ό,τι συνήθιζε, ευτυχής καθώς ήταν, 

αφού προ δύο ήμερων είχε παντρέψει το μικρότερο παιδί του, τον Κωνσταντίνο (Κολίνο). 

Μετά τον χορό γύρισε σπίτι του, το όποιο βρισκόταν πολύ κοντά στα Παλάτι, 

την σημερινή Βουλή των Ελλήνων.

"Έπαθε αποπληξία (τον βρήκε κόλπος όπως λέγανε) κατά τον ύπνο, 

"κατά την 4η ώρα της νύκτας". 

Δεν μπορούσε να κουνηθεί ούτε να μιλήσει, και μετά βίας ανέπνεε.

 Αν και ήρθαν οι καλύτεροι γιατροί της εποχής, δεν μπόρεσαν να κάνουν 

τίποτε περισσότερο απ' το να παρατείνουν τις στιγμές του. 

Τον φλεβοτόμησαν και του έβαλαν βδέλλες (αφαίμαξη), χιόνι στην κεφαλή, 

καταπλάσματα από σιναπόσπορο στα πόδια.

Η τελευταία του κουβέντα ήταν αυτή προς το παιδί του τον Γενναίο: 

"Σου αφήνω τόσους φίλους, όσα φύλλα έχουν τα κλαριά, 

και φρόντισε να τους φυλάξεις".

Πέθανε σε ηλικία 73 ετών, στις 04/02/1843 και "ώρα 11η" πρωινή".

Όλα τα μαγαζιά και τα εργαστήρια της Αθήνας έκλεισαν και πλήθος κόσμου 

συνέρεε στο σπίτι του. Οι παλαιοί συναγωνιστές του τον καταφιλούσαν 

και έκλαιγαν με αναφιλητά. Κηρύχθηκε τριήμερο δημόσιο πένθος.

Τον νεκρό τον έντυσαν με την στολή του Αντιστράτηγου, 

του έζωσαν τα σπαθί, του φόρεσαν τσαρούχια, 

τον απίθωσαν στο φέρετρο και έβαλαν κάτω από τα πόδια του μια τουρκική σημαία. 

Στο ένα του πλάι έβαλαν τον ασημένιο του θώρακα, ενώ στο άλλο την περικεφαλαία του 

και τις παλέτες. Η πολεμική αυτή εξάρτυση του Κολοκοτρώνη 

βρίσκεται σήμερα στα Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών, 

όπου και μεταφέρθηκε, ασφαλώς μετά την εκταφή των οστών με σκοπό 

την ανακομιδή τους στην Τρίπολη.

Η πομπή της κηδείας του κατέβηκε από την οδό Ερμού 

και μπαίνοντας στην οδό Αιόλου έφτασε στον ναό της Αγ. Ειρήνης,

 όπου εψάλη η νεκρώσιμη ακολουθία. 

Γύρω από την νεκροφόρα κατά την πορεία της προς την Αγία Ειρήνη ήταν: 

Ο πρόεδρος του Συμβουλίου Επικρατείας Κουντουριώτης, 

ο Αντιστράτηγος Τσώρτς, ο Υποστράτηγος Τζαβέλλας,

 ο Υποστράτηγος Γιατράκος, οι Συνταγματάρχες Πλαπούτας και Μακρυγιάννης, 

οι σύμβουλοι επικρατείας Δεληγιάννης και Παλαμήδης. 

Ακολουθούσαν οι επώνυμοι της εποχής και πλήθος κόσμου. 

Ήταν τόσος ο λαός πού όταν η αρχή της πομπής έμπαινε στην Εκκλησία, 

η ουρά της πομπής δεν είχε μπει ακόμα στην αρχή της Έρμου.

Τον επικήδειο λόγο εκφώνησε μία μεγάλη μορφή των γραμμάτων της εποχής, 

ο εκκλησιαστικός ρήτορας και συγγραφέας Κων. Οικονόμου των έξ Οικονόμων. 

Έπειτα ή πομπή, περνώντας ξανά από το παλάτι, έφτασε στο Α' νεκροταφείο.

Τα οστά του Κολοκοτρώνη σήμερα βρίσκονται στην Τρίπολη 

όπου μεταφέρθηκαν στις αρχές του αιώνα μας από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών 

με προσωπική φροντίδα και συνοδεία του Ελευθέριου Βενιζέλου  

-κατόπιν αιτήματος των Αρκάδων- ο οποίος απέδωσε έτσι την οφειλόμενη τιμή 

στον ελευθερωτή του Γένους μας. 

Το 1971 στην πλατεία του Άρεως Τριπόλεως στήθηκε ανδριάντας του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. 

Και από το 1993 τα οστά ευρίσκονται στην βάση του μνημείου αυτού, σε ειδική κρύπτη.

Το μνημείο απεικονίζει τον Γέρο του Μοριά καβάλα πάνω σε άλογο 

γιατί η γενιά των Κολοκοτρωναίων, όπως λέει και το δημοτικό άσμα:

"...καβάλα παν' στην Εκκλησιά, καβάλα προσκυνάνε,

καβάλα παίρν' αντίδωρο απ' του παπά το χέρι,

και δεν εκαταδέχονται τη γης να την πατήσουν..."

*Από το ιστολόγιο ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ

Κάποτε πρέπει να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε αυτούς που μας χάρισαν 

την λευθεριά θυσιάζοντας τη βολή, τα συμφέροντα, τη σωματική τους ακεραιότητα, 

τη ζωή τους.