Βονιφάτιος και Αγλαΐα

Ζητών Bονιφάτιος οστά Mαρτύρων,

εαυτόν εύρε Mάρτυρα τμηθείς ξίφει.

Eννεακαιδεκάτη Bονιφάτιος αυχένα κάρθη.

Βονιφάτιος, ο πόρνος και μέθυσος...

Τι είδε στην καρδιά του ο πανελεήμων Κύριος;

Τι θησαυρό ανακάλυψε κάτω απ' την πορνική ζωή του;

Η άγνοια και η ειδωλική κουλτούρα

είχαν καλύψει μια ελεήμονα καρδιά,

μια πάσχουσα φιλανθρωπία.

Μα ο ετάζων καρδίας και νεφρούς γνωρίζει

κάθε εκατοστό, κάθε χιλιοστό της ύπαρξής του. 

Βραβείο στου δούλου τη φιλανθρωπία

δίνει ο Θεός τη θεϊκή την κλήση!

Αναζητώντας λείψανα για φυλαχτό, για γούρι

φθάνει στης Κιλικίας τα αιματοβαμμένα μέρη.

Μάρτυρες, μάρτυρες, στρατιές μαρτύρων

ταράζουν τη συνείδηση,

τραβούν της αμαρτίας τον μανδύα

και μένει ο Βονιφάτιος γυμνός,

μόνος αυτός και η ευαίσθητη καρδιά του.

Κι εκεί του αποκαλύπτεται η αγάπη του Χριστού!

ΑΥΤΟΣ είναι η μόνη αλήθεια!

Όλη η ζωή του η αμαρτωλή, ψεύτικη και φθηνή

φαντάζει πια μπροστά του!

"Είμαι κι εγώ Χριστιανός", φωνάζει στους δημίους

και δέχεται ιλαρά του αίματος το βάπτισμα

με ανείπωτα, ανελέητα μαρτύρια...

.................................................................

Στη Ρώμη τον περιμένει η Αγλαΐα

η ερωμένη και κυρία.

Μ' αυτήν είχε για χρόνια ζήσει τις ηδονές τις πορνικές,

Αυτή τον είχε στείλει να φέρει λείψανα ιερά

να τάχουν λέει για φυλαχτά...

.............................................................

Κι έρχεται λείψανο ιερό!

Φθάνει στα χέρια της νεκρός, 

σκληρά βασανισμένος

και αποκεφαλισμένος,

ο σύντροφος ο αμαρτωλός...

Στην αγκαλιά της υποδέχεται

αυτόν που χρόνια είχε στην κλίνη της

ακόλαστο εραστή.

Μα τώρα πιά....!

Το άγγιγμά του γίνεται φωτιά καθαρτική.

Κι αντί για του θανάτου την οσμή

απλώνεται ολόγυρα απίστευτη ευωδιά!!

Με δάκρυα τον λούζει η Αγλαΐα

και τον νεκροστολίζει 

και γίνεται γι' αυτήν το λείψανό του

μετάνοιας και μεταστροφής η αφορμή.

Τον πλούτο της απλόχερα μοιράζει σε φτωχούς,

την πολυτέλεια του βίου απαρνιέται

και ζει με προσευχή, εν μετανοία, ασκητικά...

Τον κόσμο τούτο αφήνει αργότερα ειρηνικά

κι ανάλαφρη πετά κοντά στον μάρτυρά της!

Ω! Πόση ευσπλαχνία έχεις, Κύριε!

Πώς κυνηγάς την κάθε μια ψυχή!

Πώς χίλιους τρόπους μηχανεύεσαι

για να "συλλάβεις" το αγαπημένο θήραμα!

Πώς αλλοιώνεις τις καρδιές!

Πόσα βραβεία ξέρεις να χαρίζεις!

Μέχρι την τελευταία μας πνοή,

καιρός υπάρχει και ...κάποιος τρόπος μετανοίας! (Σ.Κ.)

Το Συναξάρι των Αγίων μπορείτε να το βρείτε εδώ