Παναγία Φανερωμένη, η Μηχανιώτισσα

Από καιρό ήθελα να επισκεφθώ την  Παναγιά της Μηχανιώνας.
Για κάποιο λόγο ιδιαίτερα την αγαπώ. Ίσως είναι κάποιες παιδικές μνήμες  -που όσο μεγαλώνουμε γίνονται πιο ζωντανές. Παραθερίζαμε στη Μηχανιώνα όταν ήμασταν μικρά παιδιά και θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκανε το ξενύχτι των πιστών μέσα στον μικρό παλιό ναό το βράδυ της παραμονής της μνήμης της. Σαν να ξενυχτούσαν έναν δικό τους νεκρό, έμεναν όλη τη νύχτα στο ναό οικογένειες με τα μωρά τους και τα παιδιά τους εκπληρώνοντας ίσως κάποιο τάμα ή επιζητώντας μια θαυματουργική επέμβαση της Παναγιάς της Φανερωμένης. Κι ήταν τότε ο κόσμος φτωχός κι οι μετακινήσεις δύσκολες, αλλά η πίστη κι η ευλάβεια, που ήταν ολοφάνερες, ζωντανές, ξεπερνούσαν όλα τα εμπόδια..

.
Ο πρώτος ναός της Παναγίας στη Μηχανιώνα

Με σύμμαχο τον σημερινό υπέροχο καιρό εκπλήρωσα το μύχιο τάμα μου. Με την αστική συγκοινωνία για να βάλω έναν τόσο λίγο-λιγουλάκι κόπο στο προσκύνημά μου, έφθασα στον λαμπρό ναό της Παναγίας. Ό,τι και να γράψω είναι λίγο και φτωχό.



(Ο μεγαλοπρεπής ναός θεμελιώθηκε το 1975 και εγκαινιάσθηκε το 1984
Οι αγιογραφίες ολοκληρώθηκαν βέβαια αργότερα)



Όσοι τον έχετε επισκεφθεί πιστεύω πως θα συμμεριστείτε τον θαυμασμό μου και την εκτίμησή μου πως πρόκειται για ένα αριστούργημα, κυρίως ο εσωτερικός του διάκοσμος.

Στο παρεκκλήσι δυτικά του κυρίως ναού βρίσκεται η ιστορική εικόνα της Παναγίας της Φανερωμένης φερμένη από τους πρόσφυγες το '23 από τη Μηχανιώνα της Κυζίκου. 

Μάλιστα πρέπει να κάνουμε αυτή τη διευκρίνιση: Λίγο πιο κάτω από τη Μηχανιώνα στην Κύζικο υπήρχε το μοναστήρι της Φανερωμένης, το οποίο φιλοξενούσε άλλη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας με την ίδια προσωνυμία, η οποία βρίσκεται σήμερα στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Φανάρι. (Στα ερείπια αυτού του μοναστηριού λειτούργησε φέτος ο Οικουμενικός Πατριάρχης). 

Οι δύο εικόνες αποκαλούνταν "αδελφές".

Δεύτερη λοιπόν Φανερωμένη είναι αυτή της Μηχανιώνας, την οποία μετέφερε προστατευμένη μέσα σ΄ένα πάπλωμα η χήρα καντηλανάφτισσα του ναού Κατίγκω Μαουτσίδου με τη βοήθεια δύο δεκαπεντάχρονων. 

Κι οι Μηχανιώτες πρόσφυγες μόλις εγκαταστάθηκαν στη νέα πατρίδα μαζί με τα φτωχά σπιτάκια τους ανήγειραν κι έναν μικρό ναό για να στεγάσουν την αγαπημένη Παναγία τους, τη Μάνα τους, με την ελπίδα και την έγνοια να φτιάξουν έναν ναό αντάξιό της. Και τα κατάφεραν! Κι έχουν σήμερα στο κέντρο της πόλης τους έναν υπέροχο ναό, ένα αληθινό κόσμημα!

Σ΄ένα από τα τέσσερα κυρτά τρίγωνα που στηρίζουν τον τρούλο απεικονίζεται η Γέννηση του Χριστού

Η  εικόνα της Παναγίας Φανερωμένης χωρίς το αργυρόχρυσο πουκάμισό της.

Η ευλάβεια των πιστών ντύνει τις εικόνες με ό,τι πολυτιμότερο, το χρυσό και το ασήμι!



Στα Εννιάμερα της Παναγίας στις 23 Αυγούστου τιμάται με ιδιαίτερη λαμπρότητα και πολλή αγάπη και ευλάβεια η μνήμη της


Στέκομαι αρκετή ώρα μπροστά στην Παναγία και της ακουμπώ τον πόνο μου κι εκείνη, όπως ξέρει και μπορεί, τον αίρει, τον ελαφρύνει και μου χαρίζει τη γλυκύτατη παρηγοριά της.
Αναχωρώ για το δίωρο (και βάλε...) ταξίδι μου πολύ αναπαυμένη.
Ακούω τις στάσεις "Πευκάκια" αριστερά μου η παραλία όπως τη θυμάμαι από τότε που κατεβαίναμε μικρά για μπάνιο το πρωί και το απόγευμα για λουκουμάδες και μετά "Παγοποιείο"...Για φαντάσου υπάρχει ακόμα ως όνομα... ερχόμασταν και παίρναμε τον πάγο για την παγωνιέρα μας...ή μας τον έφερναν γιατί δεν είχαμε ΙΧ εν έτει 1966 και 1967 και πιο κάτω οι καλαμιές... ναι,θυμάμαι πως στις βόλτες μας βγαίναμε δυτικά σε μια περιοχή με πολλές καλαμιές...

Τι όμορφο προσκύνημα στην Παναγιά και στις παιδικές μου μνήμες....!!!