Στο Αργυρόκαστρο

  Την περασμένη Πέμπτη είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε το Αργυρόκαστρο. Πανέμορφη, ιστορική, πετροκτισμένη πόλη τόσο κατηφορική που μπορεί τα θεμέλια ενός σπιτιού να βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο με την στέγη του μπροστινού του!!! 

   Η ιστορία του ακολουθούσε την ιστορία της Ηπείρου ως τους Βαλκανικούς πολέμους, οπότε ελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό, αλλά προσαρτήθηκε στο νεοϊδρυμένο κράτος της Αλβανίας (1913). Το 1914 οι κάτοικοί του απογοητευμένοι εξεγέρθηκαν και ανακήρυξαν την αυτόνομη αλλά πολύ βραχύβια Δημοκρατία της Βορείου Ηπείρου. Πάλι δόθηκε στην Αλβανία η περιοχή. Στον Α΄Παγκόσμιο Πόλεμο η Αλβανία διαλύθηκε. Το Αργυρόκαστρο, οι Άγιοι Σαράντα και η Κορυτσά πόλεις σχεδόν αμιγώς ελληνικές υποδέχθηκαν τον ελληνικό στρατό κι έζησαν τρία χρόνια ελληνικότητας. Το 1919 επανιδρύθηκε η Αλβανία και τα εδάφη της Βορείου Ηπείρου πέρασαν πάλι στην κατοχή της. Στις 8 Δεκεμβρίου του '40 ο ελληνικός στρατός μπήκε στο Αργυρόκαστρο όπου έγινε δεκτός με απίστευτο ενθουσιασμό. Μετά από πέντε μήνες, όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Ελλάδα, το Αργυρόκαστρο πέρασε στην ιταλική κατοχή και στη συνέχεια μετά την αποχώρηση των Ιταλών δόθηκε πάλι στην Αλβανία παρά την σφοδρή αντίδραση του ντόπιου πληθυσμού που ήταν ελληνικός στη συντριπτική του πλειοψηφία. Η κομμουνιστική περίοδος ήταν φρικτή, όπως για όλη την Αλβανία. 

    Το περίφημο κάστρο στο οποίο οφείλει το όνομά του, η ακρόπολη των τειχών του, είναι βυζαντινό, ανακατασκευασμένο από τον Αλή Πασά στου οποίου το πασαλίκι υπαγόταν η πόλη. Κατά μία παράδοση ονομάστηκε Αργυρόκαστρο από την Αργυρώ την κόρη του βυζαντινού άρχοντα της πόλης που γκρεμίστηκε από αυτό την ημέρα που οι Οθωμανοί κατέλαβαν την πατρίδα της.

Λίγες φωτογραφίες κάνουν τα πολλά λόγια για την ομορφιά του Αργυροκάστρου περιττά! 

 

   Το δικό μας ταξίδι  είχε έναν πολύ συγκεκριμένο προορισμό: την επίσκεψη στο ελληνικό σχολείο της Μητροπόλεως Αργυροκάστρου για κάποια εκδήλωση στην οποία είχαμε προσκληθεί. Ένα σχολείο αξιοζήλευτο και αξιοθαύμαστο στον αυλόγυρο του επιβλητικού νεοανεγερθέντος μητροπολιτικού ναού, αφιερωμένου στην Ανάσταση του Κυρίου.

Με την κ.Μέλπω, την διευθύντρια, την ψυχή του σχολείου,

 μπροστά στον καθεδρικό ναό της Αναστάσεως.

Ο ναός έχει αρχιτεκτονικά στοιχεία που θυμίζουν την Αγια-Σοφιά!

Στο εσωτερικό θα αρχίσει σύντομα η εικονογράφηση.

Το σχολείο μας υποδέχεται νοικοκυρεμένο, πεντακάθαρο, "ζεστό"!

Οι τάξεις ολοφώτεινες, στολισμένες με τις εργασίες των παιδιών.

Το αναγνωστήριο

Για τη Βιβλιοθήκη του Σχολείου πάσα προσφορά εκπαιδευτικών, 

λογοτεχνικών, εγκυκλοπαιδικών και λοιπών ωφέλιμων βιβλίων δεκτή!

Σ' αυτό το σχολείο θέλεις να είσαι μαθητής, 

θέλεις να είσαι δάσκαλος, 

θέλεις να είσαι έστω επισκέπτης!

Ο Μητροπολίτης Αργυροκάστρου, π. Δημήτριος, 

παλιός γνώριμος και πολύ σεβαστός κι αγαπητός φίλος, 

δεν έκρυβε τη χαρά του για τη συνάντησή μας. 

Πολλές οι δυσκολίες, πολλά τα προβλήματα,

τιτάνιος ο αγώνας,

αλλά και πλούσια η Χάρη του Θεού, πολλά τα θαύματα,

απίστευτη καρποφορία!

Μαζί μας και η κ.Χαρά, αφιερωμένη συνεργάτιδα με πολύ ενθουσιασμό και ζήλο!

Η πανσέληνος κάνει τη νύχτα μέρα και προσδίδει στο κάστρο ξεχωριστή μαγεία και ομορφιά!

   Η σύντομη επίσκεψή μας μας έδωσε πολλή χαρά, αλλά μας έθεσε και προ των ευθυνών μας. Έχουμε χρέος να βοηθήσουμε, κυρίως ηθικά, με τη φυσική μας παρουσία εδώ και τη συμπαράσταση στο έργο της Μητροπόλεως, κυρίως το εκπαιδευτικό και κατηχητικό. 

    Αν μας αξιώσει ο Θεός, θα επιστρέψουμε!