Από τον 70ό Ψαλμό:

"...Ότι σύ εί η υπομονή μου, Κύριε. Κύριε, η ελπίς μου εκ νεότητός μου.

Επί σε επεστηρίχθην από γαστρός, 

εκ κοιλίας μητρός μου σύ  μου εί σκεπαστής.

Εν σοί η ύμνησίς μου διαπαντός... 

Μη απορρίψης με εις καιρόν γήρως, 

εν τω εκλείπειν την ισχύν μου μη εγκαταλίπης με...

Ο Θεός μου μη μακρύνης απ΄εμού,

ο Θεός μου, εις την βοήθειάν μου πρόσχες...

Ο Θεός μου, ά εδίδαξάς με εκ νεότητός μου και μέχρι του νυν 

απαγγελώ τα θαυμάσιά σου...

Και έως γήρως και πρεσβείου, ο Θεός μου, μη εγκαταλίπης με, 

έως αν απαγγελώ τον βραχίονά σου τη γενεά πάση τη ερχομένη..."

*Έρχεται η στιγμή που οι ψαλμικοί στίχοι μας αγγίζουν ιδιαίτερα και μιλούν στην ψυχή μας...