Εσπερινός της εορτής του Αγίου Πνεύματος, ("της γονατιστής"...επί το λαϊκόν)

Εσπερινός της εορτής του Αγίου Πνεύματος, ("της γονατιστής"...επί το λαϊκόν)

Οι ευχές, τις οποίες ακούμε γονατιστοί, είναι συγκλονιστικές, αλλά περνούν επί το πολύ αστόχαστες λόγω της γλώσσας και της κοπώσεως-ιδίως όταν τα γόνατα είναι τραυματισμένα. Ευγνώμων για το "Ανθολόγιον των Ιερών Ακολουθιών του όλου ενιαυτού" το οποίο έχω μπροστά μου, παρακολουθώ και από το κείμενο. Πολλά τα σημεία τα οποία θα ήθελα να συγκρατήσω. Μένω στα εξής:

" ...Ἀλλὰ θαρροῦντες τοῖς οἰκτιρμοῖς σου, κράζομεν· Ἁμαρτίας νεότητος ἡμῶν, καὶ ἀγνοίας μὴ μνησθῇς, καὶ ἐκ τῶν κρυφίων ἡμῶν καθάρισον ἡμᾶς. Μὴ ἀπορρίψῃς ἡμᾶς εἰς καιρὸν γήρως, ἐν τῷ ἐκλείπειν τὴν ἰσχὺν ἡμῶν, μὴ ἐγκαταλίπῃς ἡμᾶς, πρίν ἡμᾶς εἰς τὴν γῆν ἀποστρέψαι, ἀξίωσον πρὸς σὲ ἐπιστρέψαι, καὶ πρόσχες ἡμῖν ἐν εὐμενείᾳ καὶ χάριτι. Ἐπιμέτρησον τὰς ἀνομίας ἡμῶν τοῖς οἰκτιρμοῖς σου, ἀντίθες τὴν ἄβυσσον τῶν οἰκτιρμῶν σου, τῷ πλήθει τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν..."

Πώς να μιλήσουμε στον Θεό; Πού να βρούμε το θάρρος; Μπροστά σ' έναν επίγειο άρχοντα δένεται η γλώσσα μας και τρέμουν τα πόδια μας; Πώς να σταθούμε μπροστά στον Θεό και Δημιουργό του παντός και να αρθρώσουμε λόγο;

Στους οικτιρμούς Του βρίσκουμε το θάρρος. Στην απέραντη αγάπη, το έλεος, την άμετρη φιλανθρωπία Του. 

Και τι Του ζητάμε; Να μη θυμηθεί τις αμαρτίες της νιότης και της αγνοίας μας. Η απερισκεψία και το ακαταλόγιστο της νιότης και το άλλοθι της αγνοίας. Ας είναι αυτά τα ελαφρυντικά μας. 

Να μας καθαρίσει από τα κρύφια αμαρτήματά μας, αυτά που δεν τολμάμε ούτε να τα σκεφτούμε, αυτά που τα έχουμε καταχωνιάσει στα βάθη του υποσυνείδητου και δεν τα αγγίζουμε από πόνο ή από ντροπή.

Να μη μας εγκαταλείψη στον καιρό των γηρατειών μας τότε που χάνεται η ισχύς μας η σωματική αλλά και η ψυχική και οι πνευματικές μας δυνάμεις. Αυτό το αίτημα πολύ με συγκινεί γιατί βιώνω αυτόν τον καιρό την κατάπτωση των γηρατειών στην ηλικωμένη μητέρα μας. Πόσο καίριο αίτημα! Το γήρας περικράτησον, όπως λέει ο Μέγας Βασίλειος. Αγκάλιασε τα γηρατειά, Κύριε, και στήριξέ τα!

Μη μας εγκαταλείψεις, Κύριέ μας. Πριν επιστρέψουμε πάλι στη γη από την οποία μας έφτιαξες, αξίωσέ μας να επιστρέψουμε σε Σένα. Πριν μας σκεπάσει η χωμάτινη πατρίδα μας, ας μας δεχθεί η φιλάνθρωπη πατρική αγκαλιά Σου για να βρεθούμε εκεί ασφαλισμένοι, αλλοιωμένοι από την θεότητά Σου, ακριβά εξαγορασμένοι και ελευθερωμένοι από την δουλεία του θανάτου.

Σύγκρινε, Κύριε, τις ανομίες μας με τους οικτιρμούς Σου! Από τη μια η άβυσσος των οικτιρμών Σου, από την άλλη το πλήθος των δικών μας πλημμελημάτων. Η αντιδιαστολή είναι συντριπτική. Όλα τα πλημμελήματά μας είναι τίποτα μπροστά στην άβυσσο των θείων οικτιρμών, αρκεί να τα ρίξουμε σ' αυτήν. Μόνο αυτό ζητάει από μας ο Θεός: να Του χαρίσουμε τις αμαρτίες μας, δηλαδή τη ζωή μας!

Υπέροχες ευχές γραμμένες από φωτισμένους, δηλαδή αγιοπνευματικούς ανθρώπους, που αγκαλιάζουν όλη μας την ύπαρξη και την ασφαλίζουν στα χέρια του Θεού, αν δεν μείνουν μόνο όμορφα λόγια και ακούσματα, αλλά γίνουν το αδιαπραγμάτευτο βίωμά μας.