Σωκράτης και ελληνική πραγματικότητα

 Μου έρχεται στο νου αυτές τις ημέρες ο Σωκράτης και θα σας εξηγήσω γιατί. 

Λίγο-πολύ γνωστή η ιστορία του. Καταδικάστηκε για ασέβεια εναντίον των θεών και διαφθορά των νέων. Η μήνυση εναντίον του ήταν προϊόν λαϊκισμού και φθόνου. Η δίκη του στην Ηλιαία ήταν μια παρωδία και η καταδικαστική απόφαση ένα χυδαίο ατόπημα. Ενώ περίμενε την εκτέλεση της ποινής του που ήταν η θανάτωση με το κώνειο, οι μαθητές του  του προτείνουν να αποδράσει, του εξασφαλίζουν τόπο διαμονής κτλ. Ωστόσο ο Σωκράτης παρόλο που έχει επίγνωση της αδικίας που έχει υποστεί, διακηρύσσει πως εφόσον επωφελήθηκε από την αθηναϊκή πολιτεία και τους νόμους της για εβδομήντα χρόνια-όσα ήταν τα χρόνια της ζωής του- θα ήταν πολύ συμφεροντολόγος, αν τώρα που έδρασαν εις βάρος του, θα τους παραβίαζε. Δέχεται αδιαμαρτύρητα την θανατική του ποινή για να μην προσβάλει τους Νόμους της Πολιτείας του, τους οποίους μάλιστα προσωποποιεί και τους φαντάζεται σε διάλογο μαζί του, σ' εκείνο το εξαιρετικό έργο του Πλάτωνα τον "Κρίτωνα". Σ΄αυτό το βιβλίο διαβάζουμε εκείνα τα υπέροχα λόγια:  "...από τη μητέρα και από τον πατέρα κι απ᾽ όλους τους άλλους προγόνους το πιο πολύτιμο, το πιο σεβαστό, το πιο ιερό, το ανώτερο αγαθό είναι η Πατρίδα,  σύμφωνα με την κρίση των θεών και των γνωστικών ανθρώπων. Δεν έχεις ακόμη καταλάβει πως έχουμε χρέος να σεβόμαστε και να υποτασσόμαστε και να καλοπιάνουμε, όταν οργίζεται, περισσότερο την Πατρίδα παρά τον πατέρα, και αν τυχόν δεν βρίσκουμε σωστές τις εντολές της ή να προσπαθούμε να την πείθουμε ή να εκτελούμε όσα προστάζει; Ξεχνάς ακόμη πως πρέπει να υποφέρουμε χωρίς διαμαρτυρίες αν μας υποχρεώνει να πάθουμε κάτι, είτε προστάζει να μας δέρνουν, είτε να μας ρίχνουν δεμένους στη φυλακή, είτε να μας στέλνουν στον πόλεμο για να πληγωθούμε ή και να σκοτωθούμε; Δεν έχεις λοιπόν καταλάβει ότι οφείλουμε όλα αυτά να τα κάνουμε, και το δίκαιο έτσι είναι, και όχι να αποφεύγουμε τη στράτευση ούτε να οπισθοχωρούμε από δειλία την ώρα της μάχης ούτε να λιποτακτούμε, αλλά και στον πόλεμο και στο δικαστήριο και παντού έχουμε χρέος να εκτελούμε όσα προστάζει η Πολιτεία και η Πατρίδα, ή, αν έχουμε άλλη γνώμη, να την πείθουμε ποιό είναι πραγματικά το δίκαιο;" 

Και ήπιε το κώνειο! Και έμεινε αθάνατος στην ιστορία!!!!

Αυτός ήταν ο Σωκράτης!

Εμείς σήμερα: Ψήφισε η εκλεγμένη με δημοκρατικές διαδικασίες Βουλή των Ελλήνων ακολουθώντας την προβλεπόμενη διαδικασία έναν νόμο για τα Πανεπιστημία (για την εφαρμογή επιτέλους και στην Ελλάδα όλων των αυτονόητων συνθηκών που ισχύουν σε όλο τον κόσμο). Την άλλη κιόλας μέρα η Αντιπολίτευση δηλώνει ότι θα καταργήσει αυτόν το νόμο στην πράξη, δηλαδή με πορείες, καταλήψεις και συγκρούσεις! και δεν το δηλώνει απλώς, αλλά το πραγματοποιεί!

Αυτός είναι ο σεβασμός μας στη Δημοκρατία! Αυτή είναι η σημερινή ελληνική πραγματικότητα!

* Κι επειδή η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι απαράμιλλη και για να θυμηθούμε τα μαθητικά μας χρόνια:

"Μητρός τε καὶ πατρὸς καὶ τῶν ἄλλων προγόνων ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν πατρὶς καὶ σεμνότερον καὶ ἁγιώτερον  καὶ ἐν μείζονι μοίρᾳ καὶ παρὰ θεοῖς καὶ παρ᾽ ἀνθρώποις τοῖς νοῦν ἔχουσι, καὶ σέβεσθαι δεῖ καὶ μᾶλλον ὑπείκειν καὶ θωπεύειν πατρίδα χαλεπαίνουσαν ἢ πατέρα, καὶ ἢ πείθειν ἢ ποιεῖν ἃ ἂν κελεύῃ, καὶ πάσχειν ἐάν τι προστάττῃ παθεῖν ἡσυχίαν ἄγοντα, ἐάντε τύπτεσθαι ἐάντε δεῖσθαι, ἐάντε εἰς πόλεμον ἄγῃ τρωθησόμενον ἢ ἀποθανούμενον, ποιητέον ταῦτα, καὶ τὸ δίκαιον οὕτως ἔχει, καὶ οὐχὶ ὑπεικτέον οὐδὲ ἀναχωρητέον οὐδὲ λειπτέον τὴν τάξιν, ἀλλὰ καὶ ἐν πολέμῳ καὶ ἐν δικαστηρίῳ καὶ πανταχοῦ ποιητέον ἃ ἂν κελεύῃ ἡ πόλις καὶ ἡ πατρίς, ἢ πείθειν αὐτὴν ᾗ τὸ δίκαιον πέφυκε· βιάζεσθαι δὲ οὐχ ὅσιον οὔτε μητέρα οὔτε πατέρα, πολὺ δὲ τούτων ἔτι ἧττον τὴν πατρίδα;» (Πλάτωνος Κρίτων)