Και πάλι προς Ανατολάς (5)

 Τετάρτη 20 Αυγούστου 

Έχει ενσκήψει μια ίωση (;) με εντερικές διαταραχές αλλά και πυρετό. Κάποιοι ταλαιπωρούνται, αλλά κάνουν κουράγιο και συμμετέχουν και στο σημερινό ταξίδι μας. 

Ξεκινάμε στις 8.30 μετά από γενναίο πρόγευμα. Μπαίνοντας στην τραπεζαρία διαπιστώνουμε αρκετά ευχαριστημένοι πως η χθεσινή σπατάλη τροφίμων ήταν αρκετά μειωμένη, αλλά δυστυχώς όχι αμελητέα. 

Πηγαίνουμε νοτιοανατολικά για να βρούμε το χωριό Φάρασα, πατρίδα των πολύ αγαπημένων Αγίων Αρσενίου του Καππαδόκου και Παϊσίου του Αγιορείτου. Στο αριστερό μας χέρι αφήνουμε τον Αργαίο και κατευθυνόμαστε προς τον Αντίταυρο. Αμπέλια που ευδοκιμούν σίγουρα στα ηφαιστειογενή εδάφη και κολοκυθοχώραφα και μποστάνια πρασινίζουν το τοπίο που αλλιώς θα είχε αυτό το ασπρουδερό χρώμα που επικρατεί και χαρακτηρίζει όλη την Καππαδοκία. Το νερό είναι λιγοστό γι΄αυτό και η παραγωγή δυσκολεμένη.  Ακούμε αποσπάσματα από βιβλίο με συμβουλές του Αγίου Παϊσίου και τον βίο και τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Τρέχουμε σε πολύ καλό δρόμο μέχρι την πόλη Yahyali. Σε βενζινάδικο αφήνουμε το λεωφορείο μας και επισκεπτόμαστε WC γιατί δεν θα ξαναβρούμε για λίγες ώρες. Στο market του βενζινάδικου κάνουμε και ουκ ολίγα ψώνια, από πατατάκια μέχρι κάλτσες!. Έχουμε συνεννοηθεί με τρία μικρότερα λεωφορειάκια στα οποία επιβιβαζόμαστε γιατί ο δρόμος πλέον θα είναι πολύ πιο στενός και πολύστροφος. (Πριν από οχτώ χρόνια, όταν ξαναήρθαμε ο δρόμος ήταν χωματόδρομος. Τώρα είναι ασφαλτοστρωμένος. Μεγάλη ανακούφιση!). Το τοπίο γύρω μας αλλάζει δραματικά. Δεν συναντάμε κανένα κατοικημένο μέρος για 50 λεπτά περίπου που διαρκεί η διαδρομή. Ανηφορίζουμε και στριφογυρίζουμε σε πλαγιές άλλοτε πιο απότομες, άλλοτε πιο ομαλές. Το κόκκινο χρώμα του εδάφους επιβεβαιώνει την ύπαρξη σιδηρομεταλλευμάτων. Τα μεταλλεία σιδήρου ήταν η μόνη αιτία κατοίκησης αυτού του απαρηγόρητου τόπου. Χώρος και έδαφος για καλλιέργειες δεν υπάρχουν. Σε μια στροφή βλέπουμε επιτέλους στην απέναντι κοιλάδα βυθισμένο το χωριό Φάρασα. Βγαίνουμε για φωτογραφίες.

Τα Φάρασα 

Κατακόρυφη ορθοπλαγιά

Κατηφορίζουμε προς το χωριό. Στην είσοδό του ένα κοπάδι αγελάδες ρεμβάζουν μακάριες και αμετακίνητες. 

Τα λεωφορεία μάς αφήνουν κοντά στο τζαμί που παλιότερα ήταν ο Ναός Αγίων Ιωνά και Βαραχησίου όπου λειτουργούσε ο Άγιος Αρσένιος. Μικρά παιδάκια έχουν ήδη βγει στο κατόπι μας. Τους δίνουμε κατραμέλες. Ζητούν money, money! Έρχεται και μας υποδέχεται ο μουχτάρης του χωριού (ο κοινοτάρχης). Μας πηγαίνει στην ανατολική πλευρά του ναού όπου στέκεται μισογκρεμισμένη η κόγχη του ιερού. Έρχονται αρκετά ελληνικά γκρουπς, ιδίως μετά την προβολή της σειράς Άγιος Παΐσιος. Μάλιστα κάποιοι ενδιαφέρονται για την αναστήλωση της κόγχης, μας λέει και μας δίνει κάποια τηλέφωνα*. Γι΄αυτό το χωριό το πάμφτωχο οι επισκέψεις των Χριστιανών ίσως γίνουν μια οικονομική παρηγοριά!  Μπαίνουμε στα χαλάσματα. Ανάβουμε κεράκια και θυμίαμα. Ψάλλουμε τα απολυτίκια των Αγίων. Μπαίνουμε και στο τζαμί, όσοι θέλουν. Αυτόν τον χώρο αγίασε με τις προσευχές και τους ασκητικούς του αγώνες ο Χατζηεφεντής, ο αγαπημένος Άγιος Αρσένιος.  

Η κόγχη του ιερού

Αφήνουμε λίγες εικονίτσες.

Μπροστά στην είσοδο του Ναού Αγίων Ιωνά και Βαραχησίου

Τα χελιδόνια των Φαράσων

Αφήνουμε το ναό, νυν τζαμί, περιτριγυρισμένοι από παιδάκια. Η όλη εικόνα του χωριού είναι πολύ καλύτερη από αυτήν που θυμόμαστε. Ανηφορίζουμε λίγο αναζητώντας τα απομεινάρια του σπιτιού του Αγίου Παϊσίου, ή τουλάχιστον αυτά που μας δείχνουν οι χωρικοί ως απομεινάρια της οικίας του. Κάποτε είχε έρθει εδώ ο ίδιος ο Άγιος και βρήκε το σπίτι του. Ο ανταλλάξιμος που είχε εγκατασταθεί σ' αυτό είχε βρει τέσσερα χρυσά νομίσματα τα οποία χρησιμοποίησε για τις ανάγκες της οικογένειάς του, αλλά το είχε βάρος στη συνείδησή του. Προθυμοποιήθηκε να τα επιστρέψει στον π.Παΐσιο, αλλά εκείνος του τα χάρισε! Απλές ιστορίες γνήσιων ανθρώπων! . 

Εδώ μας έδειξαν πως ήταν τα θεμέλια της οικίας του Αγίου Παϊσίου.

Τα δρομάκια του χωριού δεν είναι πια χωματόδρομοι!

Ψάλλουμε κι εδώ τροπάρια στον Άγιο της καρδιάς μας και κατηφορίζουμε προς τα λεωφορεία μας. Η επιστροφή πιο γρήγορη γιατί έχει πιο πολλή κατηφόρα. Αναλογιζόμαστε πόσο δύσκολη ήταν εδώ η ζωή των ανθρώπων. Πώς είχαν ανάγκη να ακουμπούν πάνω στον π. Αρσένιο όχι μόνο για τα πνευματικά, αλλά και για κάθε βιοτική τους ανάγκη, ασθένεια κτλι Χριστιανοί τε και μουσουλμάνοι! Επίσης φέρνουμε στο νου τη δυσκολότατη πορεία προς τα Άδανα και τη Μερσίνα όταν έπρεπε να εγκαταλείψουν το χωριό τους το 1924 μετά την Ανταλλαγή. Ασύλληπτος κόπος! απερίγραπτη ταλαιπωρία που τώρα απλά σαν παραμύθι τη διηγούμαστε ή την βλέπουμε σε ταινίες!...

Πίσω στο Yahyali και στο καλό μας το λεωφορείο και ταξίδι προς την Καισάρεια. Κατεπείγουσες στάσεις για τουαλέτα. Υπάρχει πρόβλημα σε αρκετούς.

Ακούμε τον βίο του Μεγάλου Βασιλείου που φυσικά είναι ο αυτονόητος συνειρμός στη λέξη Καισάρεια! Ακούμε και μια παρουσίαση εκ μέρους της Παρασκευής Κριτοπούλου του επιστημονικού έργου του Μεγάλου Βασιλείου κυρίως της Εξαημέρου. Το επίπεδο γίνεται πανεπιστημιακό!!!!

Στην Καισάρεια μας αφήνει το λεωφορείο για δυο ώρες περίπου δίπλα στο βυζαντινό κάστρο της πόλης και την αγορά. Το όνομά της Kayseri και το αντίστοιχο δικό μας Καισάρεια είναι ρωμαϊκό από το 17 μ.Χ. που την κατέλαβαν οι Ρωμαίοι. Παλιότερα ονομαζόταν Μάζακα και Kultepe. Πριν από την Ανταλλαγή ζούσαν εδώ 3.000 περίπου Έλληνες-Χριστιανόι που μιλούσαν τα Καραμανλήδικα (γλώσσα τουρκική, γραφή ελληνογράμματη) και δραστηριοποιούνταν πολύ στο εμπόριο. Η Καισάρεια ήταν πάντοτε σπουδαίος εμπορικός σταθμός γιατί βρίσκεται πάνω στο Δρόμο του μεταξιού.

Το Κάστρο της χτισμένο από τα αρχαία χρόνια αναφέρεται σε νόμισμα του 3ουμ.Χ. αιώνα. Συντηρήθηκε από Ρωμαίους, Βυζαντινούς και Οθωμανούς και τώρα στέκεται αναστηλωμένο σε πολύ καλή κατάσταση με εσωτερικό και εξωτερικό περιτείχισμα και 18 πύργους.

Το επισκεπτόμαστε κυρίως για τις τουαλέτες του. Εδώ επίσης στεγάζεται το Αρχαιολογικό Μουσείο της Καισάρειας που όσοι το επισκέφθηκαν το βρήκαν πολύ ενδιαφέρον. Παρακάτω εικονίζονται μερικά από τα εκθέματα: 

Στην αγορά της Καισάρειας κυριαρχούν κατά κράτος παστουρμάδες και σουτζούκια!!!!

Αλλά και κάθε είδους αγαθό από χρυσά σε άπειρες ποσότητες μέχρι πολύχρωμα μπαχαρικά και λεμπλεμπιά!!!! Γίνονται κι εδώ αρκετά ψώνια!!

Πολύς χρυσός έχει συγκεντρωθεί στην Τουρκία!!!

Αποξηραμένες μελιτζάνες, ντομάτες, πιπεριές σαν περιδέραια!

Δεν χρειάζεται συστάσεις!

Συγκεντρωνόμαστε στην ορισμένη ώρα στο λεωφορείο και αναχωρούμε. Περίπου δίωρη η επιστροφή κυλάει ευχάριστα με μια πολύ ενδιαφέρουσα εισήγηση-συνομιλία του Παύλου Νταφούλη για το Βυζάντιο γενικά και ειδικά για τους Ακρίτες. Έχει ταλέντο διδασκαλίας. (Του το αναγνωρίσαμε και πέρυσι!) Ακούμε και την παράκληση του Αγίου Παϊσίου και κυριολεκτικά δεν καταλαβαίνουμε πότε αντικρύζουμε τα χιλιοτρυπημένα βράχια του Προκοπίου και πότε το λεωφορείο στρίβει στον αυλόγυρο του ξενοδοχείου μας.

Δίνουμε ραντεβού στις 8μ.μ. σε μια αίθουσα δίπλα στην τραπεζαρία όπου έχει ετοιμασθεί ειδικά για μας ο χώρος για ένα γλεντάκι απόψε την τελευταία νύχτα μας στην Καππαδοκία!!!

Παίρνουμε το βραδινό μας στην ιδιαίτερη αίθουσα. Έχουμε και σήμερα γενέθλια που δεν περνούν απαρατήρητα. Η συνταξιδιώτισσά μας Μαρία Μπέκα εκπλήσσεται ευχάριστα όταν έρχεται η τούρτα της. "Να ζήσεις, Μαρία", "Happy birthday" και τα σχετικά!!!!

Πρώτο μέρος της σύναξής μας το παιχνίδι ερωτήσεων -κάθε είδους από ποδοσφαιρικά μέχρι ιστορία και φυσιολογία- με κονφερασιέ τον Νικόλα Γκαλίτσιο και νικητή τον Γιώργο Αγγελίδη. Βραβείο ένα όμορφο διακοσμητικό στεφανάκι!

Μετά παίρνει θέση η ορχήστρα μας, δηλαδή ο ένας και μοναδικός Παντελής Τερεζάκης, ο κιθαρωδός! Στα φωνητικά άψογες οι Κατερίνες μας, Μαζοκοπάκη και Μπαργιώτα! Οι στίχοι των τραγουδιών μας είναι ήδη αποθηκευμένοι στα κινητά μας!

Πρώτος σηκώνεται για το χορό ο Γιώργος Παπαγεωργίου και ξεσηκώνει και την κόρη του Κασσιανή. Η πίστα μας σε λίγο γεμίζει. Μικροί και μεγάλοι μπαίνουν στον κύκλο και επιμένουν μέχρι την 11η! Ωραίο βράδυ! Ωραίος ο αποχαιρετισμός μας στο Προκόπι! Αν και μερικοί θα το αποχαιρετήσουν και από πιο κοντά με μια τελευταία νυχτερινή βόλτα!

(Συνεχίζεται)

* Ενδιαφέρον για την αποκατάσταση της κόγχης του ιερού στα Φάρασα

Δέσποινα 6942904275 ή Βούλα 6974730161