Ας αποθέσουμε τα βάρη μας

    Κάποτε ένας δάσκαλος προσπαθούσε να βοηθήσει τους μαθητές του να καταλάβουν ότι αν συγχωρούν όποιον τους έχει πικράνει θα λυτρώνονται από ένα βάρος. Θα κάνουν καλό στον εαυτό τους κι όχι χάρη σ' εκείνον που συγχωρούν. Οι μαθητές ωστόσο επέμεναν στην μνησίκακη συμπεριφορά. Έτσι ο δάσκαλος σκαρφίστηκε μια πολύ έμπρακτη διδασκαλία.
Χωρίς να εξηγήσει τίποτα στα παιδιά κουβάλησε στο σχολείο ένα σακί πατάτες. Έδωσε στους μαθητές του από μια νάυλον σακούλα. Κάθε φορά που μάλωναν και θύμωναν και δεν αλληλοσυγχωριόντουσαν έπαιρνε μια πατάτα έγραφε πάνω της το όνομα του παιδιού που είχε εμπλακεί στον καβγά και το έριχνε στη σακούλα του παιδιού που δεν ήθελε να συγχωρήσει. Κάθε μεσημέρι έβαζε τους μαθητές του να κουβαλούν τη σακούλα στο σπίτι και την άλλη μέρα πάλι στο σχολείο κτλ. Οι μέρες περνούσαν.Οι σακούλες κάποιων παιδιών γέμιζαν και βάραιναν. Μερικές πατάτες πήραν να χαλούν κι άρχισαν να μυρίζουν πολύ άσχημα. Τα παιδιά κουράστηκαν από το βάρος και αγανάκτησαν από τη δυσοσμία. Ζήτησαν επίμονα από τον κύριό τους να σταματήσει αυτή η ιστορία.
Κι ο δάσκαλος πήρε μια καλή αφορμή να τους μιλήσει για τη λύτρωση της συγχώρησης, για την ανάσα που παίρνει η ψυχή κάθε φορά που διαγράφει τα οφειλήματα των άλλων.
"Τα χέρια σας κουράστηκαν να κουβαλούν ένα- δυο κιλά βάρος. Η ψυχή μας δεν κουράζεται όταν κουβαλάει τόνους μνησικακίας, αδιαλλαξίας, εκδικητικότητας, θυμού, οργής. Αποθέστε τα βάρη της ψυχής σας. Χαρίστε ολόψυχα τη συγνώμη. Ξεχάστε τον κακό λόγο που σας είπε ο συμμαθητής σας, την απρεπή πράξη του, το άσχημο πείραγμα. Μην συνεχίζετε τη διελκυστίνδα του κακού. Αφήστε το να "πέσει κάτω". Απαντήστε με καλοσύνη στο κακό. Λυτρώστε την ψυχή σας".
Τα παιδιά εντυπωσιάστηκαν. Μακάρι να έμεινε για πάντα στο νου τους και στην καρδιά τους και στη ζωή τους το μάθημα του σοφού δασκάλου τους.