Μια εκδρομούλα πού και πού, με όμορφη παρέα, είναι ό,τι καλύτερο για τους χαλεπούς καιρούς μας. Ανανέωση, συντροφικότητα, απόλαυση της όμορφης φύσης, προσκύνημα σε τόπους ιερούς και αγιασμένους, πατριδογνωσία...
Αρχίζουμε με την επίσκεψή μας στην Παναγία Μικροκάστρου, μια Μονή με ιστορία που περιβάλλεται με πολλή αγάπη από τους γείτονες Σιατιστινούς και όχι μόνο. Ιδρύθηκε το 1842 και φιλοξένησε πολύ αξιόλογο Ορφανοτροφείο, Γηροκομείο και Πρεβεντόρειο. Έγινε το στήριγμα των κατοίκων της περιοχής Σιατίστης και Βοΐου στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών Πολέμων, της Κατοχής και της Αντίστασης.
Το εσωτερικό του ναού με το εξαιρετικής τέχνης επιχρυσωμένο τέμπλο και την θαυματουργό εικόνα της Παναγίας, η οποία με νέα χρονολόγηση τοποθετείται στον 13ο αιώνα. Είναι ο θησαυρός της Μονής. Δέχεται τις προσευχές και παρακλήσεις και τα τάματα χιλιάδων επισκεπτών και χαρίζει ίαση ψυχών και σωμάτων στους πιστούς που έρχονται να την προσκυνήσουν ακόμα και από πολύ μακριά.
Η Ορεστιάδα, η πανέμορφη λίμνη της Καστοριάς, με το Βίτσι ή Βέρνο να την αγκαλιάζει από βορειοανατολικά. Η φύση μόλις ξυπνά από τον παρατεταμένο χειμώνα. Μας χάρισε ο Θεός μια πανέμορφη ημέρα, ένα θαυμαστό διάλειμμα μέσα στον φετινό βροχερό και κρύο Μάρτιο.
Στο Δισπηλιό επισκεπτόμαστε την αναπαράσταση του νεολιθικού λιμναίου οικισμού, ο οποίος χρονολογείται γύρω στα 5.000 π.Χ. και πρέπει να φιλοξενούσε τρεις χιλιάδες ανθρώπους με κοινοτική οργάνωση και πειθαρχία. Αποκαλύφθηκαν οι κορμοί στήριξης των καλυβών, όταν τραβήχτηκαν τα νερά της λίμνης, πακτωμένοι και σωσμένοι επί αιώνες μέσα στην λάσπη. Προτιμήθηκε τότε η λιμναία εγκατάσταση για προστασία από τα θηρία και για την εύκολη πρόσβαση που χάριζε στους κατοίκους της στο νερό και την τροφή μια που η λίμνη ήταν γεμάτη ψάρια
Στο εσωτερικό των καλυβιών εργαλεία και σκεύη, απομιμήσεις των ανακαλυφθέντων που φυλάσσονται στο γειτονικό πολύ ενδιαφέρον Μουσείο.
Η πρωινή μας βόλτα στο Δισπηλιό ήταν πανέμορφη!
Μας υποδέχεται η λίμνη απαστράπτουσα και σφύζουσα από ζωή!
Καθώς ανηφορίζουμε προς τη Μητρόπολη Καστοριάς απολαμβάνουμε τη γαλήνια θέα της λίμνης.
Τι θα λέγατε γι' αυτόν τον εξώστη!
Το μνημείο-κενοτάφιο του Μητροπολίτου Γερμανού Καραβαγγέλη και του Παύλου Μελά στο προαύλιο της Μητροπόλεως. Τους χρωστάμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας. Εκφράσαμε κατ' ελάχιστον τη βαθιά ευγνωμοσύνη μας με την επίσκεψή μας αυτή και την αναφορά μας στην ιστορία αυτών των "γιγάντων" (!)
Ο ναός των Ταξιαρχών που φιλοξενεί τον τάφο του Παύλου και της Ναταλίας Μελά.
Παναγία Κουμπελίδικη, το σήμα κατατεθέν της Καστοριάς, ο πιο γνωστός και διακεκριμένος από
τους εξήντα έναν σωζόμενους βυζαντινούς ναούς και ναΐσκους της πόλης.
Τα καστοριανά αρχοντικά μαρτυρούν τον παλιό πλούτο, αλλά και το μεράκι των κατοίκων αυτής της πόλης.
Κάποια βέβαια έχουν πέσει θύματα του χρόνου και της εγκατάλειψης.
Το εστιατόριο "Παλιά Πόλη" που μας φιλοξένησε για το μεσημεριανό φαγητό μας (σουπιές κρασάτες, ντολμαδάκια και κολοκυθοκορφάδες, φασόλια φούρνου, πατάτες, ταραμοσαλάτα και μια πεντανόστιμη και δροσερή πράσινη σαλάτα με ρόκα και ρόδι) ήταν άψογο!!
Η επίσκεψή μας στο Λαογραφικό Μουσείο του Μαυροχωρίου με τις καταπληκτικές δημιουργίες του κ.Δημήτρη και της κ.Φανής (αναπαραστάσεις σκηνών του καθημερινού βίου με κέρινα ομοιώματα και άπειρα σωζόμενα αντικείμενα εποχής) μας αφήνει άφωνους.
Ζύμωμα και αργαλειός
Μουχαμπέτι και πλέξιμο στην κουζίνα, ο καφές στο μπρίκι...
Κι ο γάμος, ο παραδοσιακός με το φλάμπουρο και τα κεράσματα και τους χορούς, μαζεύει όλο το χωριό σε γλέντι αγάπης και χαράς. (Όλες οι φιγούρες, αλλά και τα κεράσματα από κερί σε προκαλούν να τα "δοκιμάσεις").
Τα όργανα μας υποδέχονται με γαμήλιους σκοπούς και μας ξεσηκώνουν σε χορό.
Η γιαγιά επωμίζεται το μεγάλο χρέος: να διασώσει την ιστορία του τόπου και την παράδοση μέσα από τις διηγήσεις της προς τα εγγόνια της.
Όταν πολλοί σ' αυτή τη χώρα νοιάζονταν μόνο για το βόλεμα και τον εύκολο πλουτισμό τους, ο Δημήτρης και η Φανή ξόδευαν και το τελευταίο τους ευρώ και τις νύχτες και τον άπειρο κόπο και την υπομονή τους για να στήσουν μπροστά μας και να κρατήσουν ζωντανή την παράδοσή μας. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σ' αυτό το ζευγάρι!
Στην επιστροφή μας η Παράκληση στον αγαπημένο Άγιο Παΐσιο μας χαρίζει γαλήνη και κατάνυξη. Αλλά και λίγα εύθυμα αναγνώσματα μας χαρίζουν γέλιο και ανάλαφρα σχόλια.
Για όλα ευχαριστούμε θερμά το Θεό και τους διοργανωτές και όλη την παρέα.
Εις το επανιδείν και επανεκδράμειν!!!
Αρχίζουμε με την επίσκεψή μας στην Παναγία Μικροκάστρου, μια Μονή με ιστορία που περιβάλλεται με πολλή αγάπη από τους γείτονες Σιατιστινούς και όχι μόνο. Ιδρύθηκε το 1842 και φιλοξένησε πολύ αξιόλογο Ορφανοτροφείο, Γηροκομείο και Πρεβεντόρειο. Έγινε το στήριγμα των κατοίκων της περιοχής Σιατίστης και Βοΐου στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα, των Βαλκανικών Πολέμων, της Κατοχής και της Αντίστασης.
Το εσωτερικό του ναού με το εξαιρετικής τέχνης επιχρυσωμένο τέμπλο και την θαυματουργό εικόνα της Παναγίας, η οποία με νέα χρονολόγηση τοποθετείται στον 13ο αιώνα. Είναι ο θησαυρός της Μονής. Δέχεται τις προσευχές και παρακλήσεις και τα τάματα χιλιάδων επισκεπτών και χαρίζει ίαση ψυχών και σωμάτων στους πιστούς που έρχονται να την προσκυνήσουν ακόμα και από πολύ μακριά.
Η Ορεστιάδα, η πανέμορφη λίμνη της Καστοριάς, με το Βίτσι ή Βέρνο να την αγκαλιάζει από βορειοανατολικά. Η φύση μόλις ξυπνά από τον παρατεταμένο χειμώνα. Μας χάρισε ο Θεός μια πανέμορφη ημέρα, ένα θαυμαστό διάλειμμα μέσα στον φετινό βροχερό και κρύο Μάρτιο.
Στο Δισπηλιό επισκεπτόμαστε την αναπαράσταση του νεολιθικού λιμναίου οικισμού, ο οποίος χρονολογείται γύρω στα 5.000 π.Χ. και πρέπει να φιλοξενούσε τρεις χιλιάδες ανθρώπους με κοινοτική οργάνωση και πειθαρχία. Αποκαλύφθηκαν οι κορμοί στήριξης των καλυβών, όταν τραβήχτηκαν τα νερά της λίμνης, πακτωμένοι και σωσμένοι επί αιώνες μέσα στην λάσπη. Προτιμήθηκε τότε η λιμναία εγκατάσταση για προστασία από τα θηρία και για την εύκολη πρόσβαση που χάριζε στους κατοίκους της στο νερό και την τροφή μια που η λίμνη ήταν γεμάτη ψάρια
Στο εσωτερικό των καλυβιών εργαλεία και σκεύη, απομιμήσεις των ανακαλυφθέντων που φυλάσσονται στο γειτονικό πολύ ενδιαφέρον Μουσείο.
Η πρωινή μας βόλτα στο Δισπηλιό ήταν πανέμορφη!
Μας υποδέχεται η λίμνη απαστράπτουσα και σφύζουσα από ζωή!
Καθώς ανηφορίζουμε προς τη Μητρόπολη Καστοριάς απολαμβάνουμε τη γαλήνια θέα της λίμνης.
Τι θα λέγατε γι' αυτόν τον εξώστη!
Το μνημείο-κενοτάφιο του Μητροπολίτου Γερμανού Καραβαγγέλη και του Παύλου Μελά στο προαύλιο της Μητροπόλεως. Τους χρωστάμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας μας. Εκφράσαμε κατ' ελάχιστον τη βαθιά ευγνωμοσύνη μας με την επίσκεψή μας αυτή και την αναφορά μας στην ιστορία αυτών των "γιγάντων" (!)
Ο ναός των Ταξιαρχών που φιλοξενεί τον τάφο του Παύλου και της Ναταλίας Μελά.
Παναγία Κουμπελίδικη, το σήμα κατατεθέν της Καστοριάς, ο πιο γνωστός και διακεκριμένος από
τους εξήντα έναν σωζόμενους βυζαντινούς ναούς και ναΐσκους της πόλης.
Τα καστοριανά αρχοντικά μαρτυρούν τον παλιό πλούτο, αλλά και το μεράκι των κατοίκων αυτής της πόλης.
Κάποια βέβαια έχουν πέσει θύματα του χρόνου και της εγκατάλειψης.
Το εστιατόριο "Παλιά Πόλη" που μας φιλοξένησε για το μεσημεριανό φαγητό μας (σουπιές κρασάτες, ντολμαδάκια και κολοκυθοκορφάδες, φασόλια φούρνου, πατάτες, ταραμοσαλάτα και μια πεντανόστιμη και δροσερή πράσινη σαλάτα με ρόκα και ρόδι) ήταν άψογο!!
Η επίσκεψή μας στο Λαογραφικό Μουσείο του Μαυροχωρίου με τις καταπληκτικές δημιουργίες του κ.Δημήτρη και της κ.Φανής (αναπαραστάσεις σκηνών του καθημερινού βίου με κέρινα ομοιώματα και άπειρα σωζόμενα αντικείμενα εποχής) μας αφήνει άφωνους.
Ζύμωμα και αργαλειός
Μουχαμπέτι και πλέξιμο στην κουζίνα, ο καφές στο μπρίκι...
Κι ο γάμος, ο παραδοσιακός με το φλάμπουρο και τα κεράσματα και τους χορούς, μαζεύει όλο το χωριό σε γλέντι αγάπης και χαράς. (Όλες οι φιγούρες, αλλά και τα κεράσματα από κερί σε προκαλούν να τα "δοκιμάσεις").
Τα όργανα μας υποδέχονται με γαμήλιους σκοπούς και μας ξεσηκώνουν σε χορό.
Η γιαγιά επωμίζεται το μεγάλο χρέος: να διασώσει την ιστορία του τόπου και την παράδοση μέσα από τις διηγήσεις της προς τα εγγόνια της.
Όταν πολλοί σ' αυτή τη χώρα νοιάζονταν μόνο για το βόλεμα και τον εύκολο πλουτισμό τους, ο Δημήτρης και η Φανή ξόδευαν και το τελευταίο τους ευρώ και τις νύχτες και τον άπειρο κόπο και την υπομονή τους για να στήσουν μπροστά μας και να κρατήσουν ζωντανή την παράδοσή μας. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σ' αυτό το ζευγάρι!
Στην επιστροφή μας η Παράκληση στον αγαπημένο Άγιο Παΐσιο μας χαρίζει γαλήνη και κατάνυξη. Αλλά και λίγα εύθυμα αναγνώσματα μας χαρίζουν γέλιο και ανάλαφρα σχόλια.
Για όλα ευχαριστούμε θερμά το Θεό και τους διοργανωτές και όλη την παρέα.
Εις το επανιδείν και επανεκδράμειν!!!
Και στα επόμενα με υγεία! Γιατί κάποιες φωτογραφίες δεν αναρτήθηκαν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν καταλαβαίνω τι εννοείς, δεν αναρτήθηκαν.
ΑπάντησηΔιαγραφή