Ακριβό μας Μεσολόγγι!

«Το χάραμα επήρα του Ήλιου το δρόμο, κρεμώντας τη λύρα τη δίκαιη στον ώμο, κι απ᾿ όπου χαράζει ως όπου βυθά,

Τα μάτια μου δεν είδαν 

τόπον ενδοξότερον

 από τούτο το αλωνάκι.»

"Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει

Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί, κι η μάνα το ζηλεύει.

Τα μάτια η πείνα εμαύρισε στα μάτια η μάνα μνέει

Στέκει ο Σουλιώτης ο καλός παράμερα και κλαίει:

«Έρμο τουφέκι σκοτεινό, τι σ΄έχω γω στο χέρι;

Οπού συ μου ΄γινες βαρύ κι ο Αγαρηνός το ξέρει"
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ.Σολωμού)

-"Ψυχή μεγάλη και γλυκιά, μετά χαράς σ’ το λέω:

Θαυμάζω τες γυναίκες μας και στ’ όνομά τους μνέω.

Ιδού, αυτές οι γυναίκες φέρνονται θαυμαστά· 

αυτές είναι μεγαλόψυχες, και λένε ότι μαθαίνουν από μας· 

δε δειλιάζουν, μολονότι τους επάρθηκε η ελπίδα που είχαν 

να γεννήσουν τέκνα για τη δόξα και για την ευτυχία. 

Εμείς λοιπόν μπορούμε να μάθουμε απ' αυτές

και να τες λατρεύουμε έως την ύστερη ώρα".
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ.Σολωμού)

(Η Έξοδος του Θεόδωρου Βρυζάκη)

"Και βλέπω πέρα τα παιδιά και τες αντρογυναίκες
γύρου στη φλόγα π' άναψαν, και θλιβερά τη θρέψαν
μ' αγαπημένα πράματα και με σεμνά κρεβάτια,
ακίνητες, αστέναχτες, δίχως να ρίξουν δάκρυ·
κι αγγίζ' η σπίθα τα μαλλιά και τα λιωμένα ρούχα.
Γλήγορα, στάχτη, να φανείς, οι φούχτες να γιομίσουν.
Είν' έτοιμα στην άσπονδη πλημμύρα των αρμάτων
δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά, κι ελεύθεροι να μείνουν
εκείθε με τους αδελφούς, εδώθε με το Χάρο".
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ.Σολωμού)

( Η Ελλάδα εκπνέει πάνω στα ερείπια του Μεσολογγίου)

"Μητέρα, μεγαλόψυχη στον πόνο και στη δόξα,
κι αν στο κρυφό μυστήριο ζουν πάντα τα παιδιά σου
με λογισμό και μ' όνειρο, τι χάρ' έχουν τα μάτια,
τα μάτια τούτα, να σ' ιδούν μες στο πανέρμο δάσος,
που ξάφνου σου τριγύρισε τ' αθάνατα ποδάρια
(κοίτα) με φύλλα της Λαμπρής, με φύλλα του Βαϊώνε!
Το θεϊκό σου πάτημα δεν άκουσα, δεν είδα·
ατάραχη σαν ουρανός μ' όλα τα κάλλη πόχει,
που μέρη τόσα φαίνονται και μέρη 'ναι κρυμμένα!
Αλλά, Θεά, δεν ημπορώ ν' ακούσω τη φωνή σου,
κι ευθύς εγώ τ' ελληνικού κόσμου να τη χαρίσω;
Δόξα 'χ' η μαύρη πέτρα του και το ξερό χορτάρι".
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ.Σολωμού)

"Ιδού, σεισμός καί βροντισμός, κι εβάστουναν ακόμα,

που ο κύκλος φθάνει ο φοβερός με τον αφρό στο στόμα...

τ' απομεινάρια ανέγγιαγα και κατατρομασμένα,

τα γόνατα και τα σπαθιά τα 'ματοκυλισμένα".
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ. Σολωμού)

Στον ήσυχον Κήπον των Ηρώων

σαν μπεις προσκυνητής,

σιώπα...

Θυμήσου την ηρωική αντίσταση

μιας φούχτας πολιορκημένων

πίσω απ΄το τείχος πού 'μοιαζε με φράχτη...

Θυμήσου του πολεμιστή τον όρκο

για τη λευτεριά...

Θυμήσου την πείνα την ακρότατη,

της μάνας της Μεσολογγίτισσας

το στεγνωμένο δάκρυ...

Θυμήσου την απόφαση για Έξοδο,

που πάει να πει για βέβαιο θάνατο...

Θυμήσου τη νύχτα εκείνη την ασέληνη,

πώς έκοβαν των Τούρκων τα σπαθιά,

τα γιαταγάνια, τα τρυφερά παιδιά,

τις δόλιες μάνες...

Θυμήσου του γερο-Καψάλη

την απεγνωσμένη κίνηση

προς το δοχείο με τη μπαρούτη...

Σιώπα...και θυμήσου...

Κι εκεί, στον Τύμβο των Ήρώων,

γονάτισε κι άναψε το κεράκι σου

και πες το "Κύριε ελέησον"

για τους αθάνατους νεκρούς,

τους Πολιορκημένους που κέρδισαν με θάνατο

τη Λευθεριά για να ...μας την χαρίσουν.(Σ.Κ.)

"... από τη δίνη των οπλισμένων εχθρών που με κυκλώνουν,

 πολυάριθμοι, θορυβώδεις, θριαμβευτικοί, 

βρίσκω καταφύγιο σ' αυτόν εδώ το χώρο 

όπου έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι θρόνοι της γης 

- μιλώ για σένα, ω! ευεργετικό όρυγμα 
που θα ανατιναχτείς τα ξημερώματα".
(Από το σχεδίασμα στα ιταλικά του Δ.Σολωμού)

"Ο δρόμος σου γλυκός και μοσχοβολισμένος·

στην κεφαλή σου κρέμεται ο ήλιος μαγεμένος·
παλικαρά και μορφονιέ, γεια σου, καλέ, χαρά σου!
Άκου, νησιά, στεριές της γης, εμάθαν τ' όνομά σου!
Τούτος, αχ, που 'ν' ο δοξαστός κι η θεϊκιά θωριά του;
Η αγκάλη μ' έτρεμ' ανοιχτή κατά τα γόνατά του".
(Ελεύθεροι Πολιορκημένοι Δ.Σολωμού)

(Ο τάφος του Μάρκου Μπότσαρη στο Μεσολόγγι)

Τούτος ο φράχτης δεν έπεσε...
τ' απομεινάρια της πείνας, οι σκιές οι τρισεύγενες
ανεπίστροφα τον αφήσανε πίσω τους...
τα κανόνια εσίγησαν  και στέκουν εδώ
σιωπηλοί κράχτες της δόξας τους
και στολίδια αιώνια της Ιερότατης Πόλης... (Σ.Κ.)

*Ακριβό μας Μεσολόγγι! Ορόσημο της Ιστορίας μας, τίμημα της Ελευθερίας μας. 

Κυριακή Βαΐων 1826!
Μπορείτε να ακούσετε το υπέροχο έργο: Ελεύθεροι Πολιορκημένοι (Διονυσίου Σολωμού-Γιάννη Μαρκόπουλου)