Τρέχοντα δεινά

"Πολλά τα δεινά, κούδέν ανθρώπου δεινότερον πέλει". Ο Σοφοκλής βέβαια χρησιμοποιεί τη λέξη δεινόν, ως αυτό που προκαλεί δέος, δηλαδή θαυμασμό. Στις μέρες μας η λέξη δεινόν έχει την έννοια του δυστυχήματος. Μ' αυτή την έννοια λοιπόν μας εκύκλωσαν πολλά δεινά, φυσικά και ανθρωπογενή κι έτσι δικαιολογείται και ο χαρακτηρισμός του ανθρώπου ως φοβερού δυστυχήματος ή προξένου δυστυχήματος.

Πρώτο δεινό, ο κορωνοϊός και η συμπεριφορά μας! Είτε είναι ένα φυσικό κακό, είτε είναι στημένο, είτε τα πράγματα είναι όντως δύσκολα είτε κάποιοι θέλουν να τα εκμεταλλευτούν, είτε ό,τι άλλο βάλει ο νους μας -αυτό η ιστορία μόνο θα το δείξει, "σοφότατον χρόνος, ανευρίσκει γαρ πάντα"-, τα τρία πράγματα που μας ζητούνται σήμερα είναι πολύ απλά και εφαρμόσιμα: απόσταση, πλύσιμο-απολύμανση χεριών και μάσκες σε κλειστούς χώρους και όπου αλλού δεν είναι δυνατόν να κρατηθούν οι αποστάσεις. Και στους ναούς. Κι έρχεται η μικρόνοια και η μικροψυχία μας, ημών των Χριστιανών, να στήσουν σκηνικό πολέμου, διωγμών, βλασφημίας, αιρέσεως και να προκαλέσουν διχασμό μέσα στην Εκκλησία. Εκτοξεύονται ύβρεις εναντίον των αρχιερέων που δέχονται την υπουργική απόφαση. Άλλοι ναοί δέχονται τους πιστούς μόνο με μάσκες, άλλοι ιερείς αδιαφορούν, άλλοι κατακρίνουν το μέτρο. Όσοι πιστοί δεν φορούν μάσκα θεωρούν τους φορούντας άπιστους ή βλάσφημους, οι δε φορούντες τους μη φορούντες αδιάφορους, απρόσεχτους, προξένους πιθανής διασποράς του ιού κτλ. Λίγη απλότητα και καλός λογισμός δεν θα έβλαπτε! Μου ζητείται από την πολιτεία, η οποία έχει την ευθύνη των αποφάσεων σχετικά με την δημόσια υγεία, να υποστώ μια θυσία, να βάλω μια μάσκα όχι καρναβαλιού, αλλά προστασίας δικής μου και του διπλανού μου. Με εμποδίζει αυτή η μάσκα να προσευχηθώ; Μήπως δεν βλέπει ο Θεός το πρόσωπό μου και μπερδεύεται; Μήπως η καρδιακή μου σχέση με τον Θεό επηρεάζεται από την μάσκα; Απλά, ταπεινά, με διάθεση υπακοής ας κάνουμε αυτό που μας ζητείται κι ας αφήσουμε πάσαν την ζωήν μας και τις αμφιβολίες μας και τους φόβους μας στα χέρια του Θεού  «Πάσα ψυχή εξουσίαις υπερεχούσαις υποτασσέσθω. Ου γαρ έστιν εξουσία ει μη υπό Θεού· αι δε ούσαι εξουσίαι υπό του Θεού τεταγμέναι εισίν» (Προς Ρωμαίους) . Δεν μας ζητείται ομολογία πίστεως αυτή τη στιγμή, μόνο υπακοή στην πολιτεία! Ας κρατήσουμε πίστη και  θάρρος ομολογίας για την ώρα του αληθινού διωγμού..

Δεύτερο δεινό: η τουρκική προκλητικότητα. Μας έτυχε πολύ δύστροπος γείτονας. (Μάλλον πολλοί δύστροποι γείτονες, αλλά τώρα μας απασχολεί κυρίως ο Τούρκος) Ο άνθρωπος που ως μονάρχης κυβερνά την Τουρκία χρησιμοποιώντας μια απαράμιλλη επιρροή στις μάζες του λαού του, αφενός έχει ο ίδιος αγγίξει τα όρια της ύβρεως, αφετέρου οδηγεί τη χώρα του κι εμάς με μαθηματική ακρίβεια σε πολύ δυσάρεστες περιπέτειες. Ευτυχώς στη δική μας χώρα φαίνεται να υπάρχει νηφάλια ηγεσία. Φυσικά η νηφαλιότητα δεν πρέπει να γίνει υποχωρητικότητα και παραίτηση. Αλλά ας μην προκριθεί εύκολα η σύγκρουση. Ακούγονται και σε μας ασυλλόγιστες φωνές υπέρ μιας "σθεναρής"=συγκρουσιακής στάσης. Με τρομάζουν. Με τρομάζει η πιθανότητα πολέμου! Ναι , είναι πολύ ωραία να διαβάζουμε στην ιστορία τα πολεμικά κατορθώματα, τους ηρωισμούς των παλικαριών! Πόσα δάκρυα και πόσος πόνος όμως δεν αναφέρονται σε κανένα βιβλίο ιστορίας! Κι ένα παλικάρι μας να χαθεί σε μια έστω σύντομη σύρραξη, θα πονέσουν γονείς, αγαπημένη, γυναίκα, αδέλφια, παιδιά! Πριν από λίγο καιρό είχα επισκεφθεί τα στρατιωτικά κοιμητήρια στο Ζέιτενλικ. Σταυροί, σταυροί, άπειροι σταυροί, ταφόπλακες βαριές που σκέπασαν ασήκωτο ανθρώπινο πόνο και δυστυχία! Δεν τον θέλω τον πόλεμο! Δεν θέλω τους ηρωισμούς! Γιατί η ανθρωπότητα οδηγείται κατά διαστήματα σε πολέμους; Ποια ανάγκη ή ποια τρέλα σπρώχνει τους λαούς στην καταστροφή; Φύλαξέ μας, Παναγία μου, απ' τον τρελό, τον αλαζόνα, τον άπληστο γείτονά μας! Από κάθε τρελό, αλαζόνα,άπληστο!

Τρίτο δεινό: η μανία της φύσης. Αυτό που έγινε στην Εύβοια είναι πραγματικά μια βιβλική καταστροφή. Έτσι θα ήταν ο κατακλυσμός που αναφέρεται στη Βίβλο επί εκατό φορές σε διάρκεια. Οι φυσικές δυνάμεις, τα φυσικά φαινόμενα μπορεί να είναι τόσο ισχυρά, απρόβλεπτα και ανεξέλεγκτα που μπορούν να μας εξαφανίσουν. Μια γιαγιά πόντια  μας έλεγε σε τέτοιες περιστάσεις: "Θα μας χάσει ο Θεός!". Ο άνθρωπος αποδεικνύεται ελάχιστος, ανήμπορος, ένα τιποτένιο άθυρμα. Αλλά, έχει βάλει κι αυτός το χεράκι του στην καταστροφή του! Βλέπω την γεωμορφολογία της πατρίδας μας. Βουνά ατέλειωτα και λίγη γης στους πρόποδες των βουνών όπου φυσικά χτίζονται οι πόλεις  και τα χωριά μας και καλλιεργούμε τα χωράφια μας. Αν τα βουνά είναι δασωμένα συγκρατούνται τα νερά της βροχής και της πιο δυνατής βροχής. Ακόμα και τα πουρνάρια κάνουν καλή δουλειά. Αν τα βουνά είναι γυμνά όλη η ποσότητα των υδάτων θα φτιάξει χειμάρρους και θα κυλήσει προς τους πρόποδες, δηλαδή στους οικισμούς μας. Τα νερά είχαν από αιώνες φτιάξει το δρόμο τους, τα ρέματα, τις κοίτες των ποταμών. Έλα όμως που πολλά ρέματα περνούν κοντά ή και μέσα από τους οικισμούς μας. Έλα που η απληστία και η απρονοησία των ανθρώπων κλέβει λίγο-λίγο από την κοίτη των ρεμάτων ή τα γεμίζει με σκουπίδια και μπάζα ή τα κάνει δρόμους ή χτίζει μέσα σ' αυτά ασύδοτα και παράνομα. Έλα που η απληστία, η αδιαφορία, η απρονοησία μας έκαψε και κάθε χρόνο φροντίζει να καίει χιλιάδες στρέμματα δάσους. Κι έρχεται η φοβερή βροχή και γίνονται αυτά που βέπουμε και τρέμουμε. Δασωμένες πλαγιές και καθαρά ρέματα. Αυτό είναι το δίπτυχο της σωτηρίας μας. Κάθε περιφέρεια, κάθε δήμος, κάθε χωριό και με εθελοντική δουλειά πρέπει να φροντίσει αυτό το δίπτυχο. Αλλιώς κάθε λίγο θα θρηνούμε ανθρώπινες ζωές, ερείπια, χαμένες περιουσίες και θα τα βάζουμε με το ανεπαρκές κράτος. Σήμερα πρέπει να γίνει αυτό. Σήμερα, αφού δεν προλάβαμε το χθες!

Για κάθε ειρηνική στιγμή της πατρίδας μας, για κάθε βράδυ που πέφτουμε να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι μας, για κάθε πρωί που ξυπνάμε όρθιοι και στεγνοί στο σπίτι μας, για κάθε αναπνοή που μπορούμε ελεύθερα, χωρίς αναπνευστήρα να παίρνουμε,  και για χιλιάδες άλλα που ίσως τα θεωρούμε αυτονόητα, ας λέμε εκ βαθέων "Δόξα τω Θεώ"!!

Αυτή η γερόντισσα σώθηκε γιατί κρατήθηκε επί ώρες πάνω στον τοίχο με τους τσιμεντόλιθους δεχόμενη κατακλυσμιαία βροχή! Δεν ξέρω πού την βρήκε τόση δύναμη! Τι περιπέτεια την περίμενε στη δύση του βίου της!

*Δεν αναφέρθηκα στο Λίβανο. Εκεί η πραγματικότητα ξεπέρασε την πιο διεστραμμένη φαντασία! Κι εκεί το κακό είναι ανθρωπογενές. Εγκληματική αδιαφορία μεγατόνων! Ακόμα κι αν οι υπέυθυνοι βρεθούν, δικαστούν, καταδικαστούν σε τι θα ελαφρώσει  ο εφιάλτης των κατοίκων της Βηρυτού;