Έρχονται Χριστούγεννα!

Περιμένουμε με λαχτάρα τα Χριστούγεννα! Έρχονται! 

Έρχονται; Τι έρχεται; 

Έρχονται στολισμοί. Έρχονται κοινωνικές συνάξεις. Έρχονται ταξίδια για κάποιους. Έρχονται διακοπές για τα παιδιά.  Έρχονται ψώνια, ψώνια, ψώνια. Έρχεται αγωνία για την αύξηση των κρουσμάτων από τον covid...

Χριστούγεννα έρχονται; Πού είναι ό Χριστός; "Εκκωφαντικά" απών. 

Οι ευχές μας είναι πλέον "Καλές γιορτές". Ούτε το όνομά Του....

Κι όσο εξοβελίζουμε τον Χριστό από τη ζωή μας, τόσο αυτή ευτελίζεται, διασύρεται, πληγώνεται, νεκρώνεται. Στις καθημερινές ειδήσεις είναι πλέον σύνηθες να πληροφορούμαστε αφενός για δολοφονίες και μάλιστα συντροφοκτονίες, αλλά και εγκληματικές συμπεριφορές ανηλίκων και αφετέρου για εγκλήματα που έχουν σχέση με το σεξ και τη γενετήσια αξιοπρέπεια κτλ. Οι κλοπές και οι ληστείες έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα, έχουν χάσει την αίγλη τους μπροστά στα χειρότερα, ούτε ακούγονται πλέον. Ηθική σήψη, όχι απλά παρακμή!

Γιατί όμως συνδέονται με αντίστροφη σχέση ο Χριστός στη ζωή μας και η ηθική σήψη;

Γιατί όπου Χριστός εκεί αγιότητα, καθαρότητα, αλήθεια, φως, ζωή, αγάπη. Πώς να υπάρξει παρόντος του Χριστού στη ζωή και στην καρδιά μας χώρος, περιθώριο, δυνατότητα εγκληματικής ενέργειας; Το Φως διαλύει το σκοτάδι, η Αγάπη ακυρώνει το μίσος, η Καθαρότητα αποκλείει την ηθική ρυπαρότητα, η Ζωή καταργεί τον θάνατο της αμαρτίας. 

Ο άνθρωπος όταν παλεύει στη ζωή μόνος του, χωρίς ασφαλείς οδοδείκτες, χωρίς προστατευτικές μπάρες, χωρίς ηθικούς φραγμούς, διολισθαίνει σιγά-σιγά στην ανηθικότητα. Κι ούτε καταλαβαίνει πώς βρίσκεται ανεπανόρθωτα εκτεθειμένος. Βέβαια εκείνο που πονάει πολύ είναι η κοινωνική έκθεση, το ρεζίλεμα! Όμως έχει ήδη προηγηθεί η έκθεση ενώπιον του Θεού. Αυτή την έκθεση δεν την υπολογίζουμε καθόλου. Ούτε που τη λογαριάζουμε. Θεωρούμε τις ιδιωτικές μας στιγμές απροσπέλαστες. Κάνουμε ό,τι θέλουμε χωρίς αιδώ, χωρίς όρια, χωρίς αναστολές. "Όμως ουδέν κρυπτόν, ό ου μη φανερόν γενήσεται". Κάποια στιγμή όλα φανερώνονται γιατί "Μωραίνει Κύριος όν βούλεται απολέσαι". Θα γίνει η λάθος κίνηση που θα αποκαλύψει τη γύμνια του βασιλιά. Το επιτρέπει ο Θεός για να υπάρξει μετάνοια μέσα από τον κοινωνικό εξευτελισμό.

Πώς θα περιορίσουμε αυτά τα σηπτικά φαινόμενα στην κοινωνία μας; Υπάρχει ο δρόμος, αλλά δεν ξέρω ποιος είναι διατεθειμένος να τον ακολουθήσει. Η χριστιανική ηθική -ο τρόπος ζωής που πηγάζει από το Ευαγγέλιο του Χριστού- πετροβολήθηκε και περιφρονήθηκε ως αναχρονιστική. Κι όμως η χριστιανική ηθική είναι "οι ασφαλείς οδηγίες χρήσης", το manual μιας ειρηνικής κι ευτυχισμένης ζωής. Δεν έχει ανάγκη ο Χριστός από την ηθική ζωή μας. Δεν θίγεται Εκείνος από την δική μας ασωτεία και παρεκτροπή. Εκείνος πονάει. Εκείνος κλαίει! Εμείς καταστρεφόμαστε. Για μας πονάει. Για μας κλαίει! Όταν γκρεμίσαμε κάθε όριο στις σεξουαλικές σχέσεις, όταν τα δεκατετράχρονα παιδιά θεωρείται αυτονόητο ότι θα κάνουν σεξ, όταν η μοιχεία δεν θεωρείται καν ατόπημα, όταν κάθε διαστροφή έχει γίνει αποδεκτή ως δικαίωμα, όταν επιβραβεύονται με υψηλή θεαματικότητα όλες οι τηλεοπτικές αηδίες που βρίθουν σεξουαλικών σκηνών και ανώμαλων προτύπων, δεν θίγεται ο Χριστός! Ο Χριστός πονάει για μας, ο Χριστός κλαίει για μας! Εμείς καταστρεφόμαστε! 

Ωστόσο παρά τη δική μας αδιαφορία και περιφρόνηση έρχονται Χριστούγεννα, δηλαδή έρχεται κοντά μας ο Χριστός. Έρχεται να μας βρει. Να μας αγκαλιάσει. Πάντα ο Χριστός έχει την αγκαλιά Του ανοιχτή για μας. Πάνω στο Σταυρό τα χέρια Του τα ματωμένα είναι ολάνοιχτα. "Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσιν". Το "ου γαρ οίδασι" περιλαμβάνει κι εμάς όλους, όχι μόνο τους σταυρωτές Του. Είναι πάντα πρόθυμος να μας αγκαλιάσει και να σφογγίσει τα δάκρυα της πονεμένης μας ύπαρξης και της διαλυμένης ζωής μας, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε το χάλι και την κατρακύλα μας και να γυρίσουμε να Τον κοιτάξουμε. Αν συναντηθούν τα βλέμματά μας δεν θα μείνει ανέγγιχτη κι ασυγκίνητη η καρδιά μας. Κι αν γίνει αυτή η συνάντηση, όλα θ' αλλάξουν.  

Αυτή ας είναι η ευχή μας για τα Χριστούγεννα που έρχονται. Αυτή ας είναι κυρίως η ευλογημένη κίνηση της καρδιάς και της ζωής μας!