Στην Αίγινα και στο Ναύπλιο (Μέρος 4ο)

 Σάββατο 30 Απριλίου 2022

Ξημέρωσε και η τελευταία ημέρα της εκδρομής μας. Ετοιμάζουμε τα πράγματά μας και κατεβαίνουμε για το πρωινό. Η τραπεζαρία του ξενοδοχείου είναι γεμάτη από ξένους, μάλλον Ολλανδούς. Παίρνουμε κι εμείς το πρωινό μας κι απολαμβάνουμε - αποχαιρετώντας την - τη γαλήνια ομορφιά του Τολού. Φορτώνουμε τις αποσκευές μας σε ένα ημιφορτηγάκι για να μας τις μεταφέρει ως το λεωφορείο που είναι σταθμευμένο στο γειτονικό parking. Αναχωρούμε για το Ναύπλιο και πάλι (στις 8.30π.μ.).

Πρώτη μας στάση στο φρούριο του Παλαμηδιού. Δεν είμαστε σε θέση να ανεβούμε τα 999 (ή έστω και λιγότερα) σκαλοπάτια του κι έτσι το προσεγγίζουμε από την πίσω πλευρά με το λεωφορείο. Το φρούριο είναι ενετικό, του 17ου αιώνα, διατηρημένο σε εξαιρετική κατάσταση. Το 1715 το κατέλαβαν οι Οθωμανοί. Στη διάρκεια της Επανάστασης οχυρώθηκαν εδώ οι Οθωμανοί θεωρώντας το άπαρτο. Αλλά στις 30 Νοεμβρίου του 1822 τριακόσιοι Έλληνες μετά από σκληρή μάχη με αρχηγό τον Στάικο Σταϊκόπουλο το κατέλαβαν. Αυτή είναι και η ημέρα απελευθέρωσης του Ναυπλίου. Από τότε το Παλαμήδι λειτούργησε για αρκετά χρόνια ως φυλακή. Εδώ δυστυχώς φυλακίστηκε για ένδεκα μήνες ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης καταδικασμένος σε θάνατο. Μια ποινή που ευτυχώς δεν εκτελέστηκε, αλλά μετατράπηκε σε εικοσαετή φυλάκιση από τον Όθωνα, ο οποίος μόλις ενηλικιώθηκε αμνήστευσε τον Γέρο και του απένειμε τον βαθμό του αντιστρατήγου. Τον έκανε μάλιστα και σύμβουλό του.

Μπαίνουμε στο φρούριο. Αυτό που μας συναρπάζει είναι φυσικά η θέα! Όπου κι αν κοιτάξουμε ο ορίζοντας είναι ανοιχτός. Φαίνεται όλη η πόλη του Ναυπλίου, το Μπούρτζι, όλη η αργολική πεδιάδα, το Άργος, στο βάθος ακόμη και το Παναχαϊκό όρος χιονισμένο.

 Φωτογραφιζόμαστε παντού. Τρεις φίλοι τραγουδούν ένα δημοτικό τραγούδι, αλλά έρχεται μία φύλακας να τους θυμίσει πως στους αρχαιολογικούς χώρους δεν επιτρέπεται το τραγούδι. 

Φθάνουμε ως τη φυλακή του Κολοκοτρώνη η οποία είναι κλειστή λόγω covid. (Αχ, αυτός ο  covid!). Είναι αλήθεια πως η φυλακή είναι ένας πάρα πολύ στενός χώρος με δύσκολη πρόσβαση,χωρίς καθόλου εξαερισμό. Η επίσκεψη στη φυλακή είναι μια διαρκής υπόμνηση της άθλιας σκευωρίας της οποίας έπεσε θύμα ο Γέρος του Μοριά, ένας έλεγχος της συνειδήσεως για καθέναν από μας, γιατί στην ιστορία μας έχουμε πολλές μαύρες σελίδες σκευωριών, αχαριστίας, διχασμών. "Έμεινα εις την μυστικήν φυλακήν, μήνες, χωρίς να ιδώ άνθρωπον, εκτός από τον δεσμοφύλακα. Δεν ήξευρα τι γίνεται, ούτε ποιος ζει, ούτε ποιος απέθανε..". Λέγει ο ίδιος στα Απομνημονευματά του. Δίπλα στη φυλακή είναι το εκκλησάκι του Αγίου Ανδρέα. Το ανοίγει η φύλακας. Μπαίνουμε και ανάβουμε κεράκι στη μνήμη αυτού του ανθρώπου που σήκωσε στους ώμους του όλη την Επανάσταση, αλλά και τον σταυρό του μαρτυρίου του.

Με πολλή προσοχή κατεβαίνουμε τα λιθόστρωτα σκαλοπάτια που γλιστρούν καθώς έχει λιώσει η επιφάνεια των πετρών. Αντιολισθητικές αυτκόλλητες ταινίες σίγουρα προσφέρουν κάποια ασφάλεια. Ευτυχώς βγαίνουμε όλοι όρθιοι από το φρούριο! Δόξα τω Θεώ! Η ανοιξιάτικη ομορφιά παντού, σφηνωμένη ακόμη και στους βράχους και στις στιβαρές πέτρες του κάστρου!

Επόμενη πολύ ενδιαφέρουσα επίσκεψη στο Λαογραφικό Μουσείο του Ναυπλίου.

 Είναι ένα εξαιρετικό, πολυβραβευμένο Μουσείο που ανήκει στο Πελοποννησιακό Λαογραφικό Ίδρυμα. Μέχρι να τακτοποιηθούν τα εισιτήριά μας περνάμε στην πολύ συμπαθητική εσωτερική αυλή του κτιρίου.

Τα εκθέματα εκλεκτά, πολύ καλοβαλμένα. Πολλή εντύπωση μας κάνουν τα φιλελληνικά αντικείμενα, δηλαδή μικρά αντικείμενα, όπως φλιτζάνια, πιάτα διακοσμητικά, ταμπακιέρες, κούκλες με ελληνικές φορεσιές κ.τ.λ. που πωλούνταν σε φιλελληνικές εκδηλώσεις στο εξωτερικό για την συγκέντρωση χρημάτων για την αγορά εφοδίων για τους αγωνιζόμενους Έλληνες.

Μετά το Λαογραφικό Μουσείο επισκεπτόμαστε τον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Γεωργίου και στη συνέχεια τον ναό του Αγίου Σπυρίδωνα, τόν τόπο της δολοφονίας του Κυβερνήτη. Άλλη κατάμαυρη σελίδα της ιστορίας μας. "Ο θάνατος του Κυβερνήτου -έγραφε ο φίλος του Εϋνάρδος- είναι συμφορά διά την Ελλάδα, είναι δυστύχημα δι' όλην τη Ευρώπην [...] το λέγω με διπλήν θλίψιν: ο κακούργος όστις εδολοφόνησε τον Κόμητα Καποδίστρια, εδολοφόνησε την πατρίδα του".

Μπαίνουμε στο ναό και ανάβουμε ένα κερί στη μνήμη του εξαίρετου αυτού ανδρός που όπως λέγουν οι ιστορικοί, αν είχε αφεθεί να ολοκληρώσει το έργο του, η Ελλάδα θα είχε γίνει ένα υποδειγματικό κράτος. Από τότε τα δεινά της πατρίδας μας διαδέχονται το ένα το άλλο. Ο Θεός μας έστειλε τον αξιότερο, τον εκλεκτότερο, κι εμείς τον δολοφονήσαμε...

Αυτό το κρίμα βαραίνει όλο το έθνος...

Ένθετη τιμητική πλάκα από τον Πρόεδρο της  Σλοβενίας

στη μνήμη του Ιωάννη Καποδίστρια

ακριβώς απέναντι από το σημείο της δολοφονίας του

Έχουμε λίγη ώρα ακόμη για μια ελεύθερη περιήγηση στο Ναύπλιο, την οποία βέβαια διαχειριζόμαστε ...ως έδοξε ενί εκάστω...

Στις 12 συγκεντρωνόμαστε στην Πλατεία Καποδίστρια. Μας παραλαμβάνει το λεωφορείο και ξεκινάμε το ταξίδι της επιστροφής που δεν είναι και μικρό, 625 χιλιόμετρα.

Η πρώτη μας στάση είναι στον Ισθμό της Κορίνθου. Δεν τον περνάμε από την Ολυμπία οδό βιαστικά, όπως όταν κατεβαίναμε. Βγαίνουμε στην παλιά εθνική οδό και κάνουμε στάση. Φωτογραφίζουμε την Διώρυγα. Έχει μήκος 6.346μ., πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m, στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m. Κάθε χρόνο περνούν τη διώρυγα 12.000 πλοία. Πρώτος συνέλαβε την ιδέα της κατασκευής μιας διώρυγας ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος. Αργότερα οι Ρωμαίοι έκαναν κάποια έργα διάνοιξης. Μάλιστα ήταν ο Νέρων και αργότερα ο Ηρώδης ο Αττικός που το επεχείρησαν. Ο Ι.Καποδίστριας ανέθεσε σε μηχανικούς τον σχεδιασμό και την κοστολόγηση του έργου. Ήταν απλησίαστο το κόστος! Αργότερα ο Σπυρίδων Τρικούπης την ξεκίνησε και όταν η Ελλάς επτώχευσε ολοκλήρωσε το έργο η εταιρία του Ανδρέα Συγγρού. Σήμερα η διώρυγα είναι κλειστή λόγω κατολισθήσεων. Ούτως ή άλλως είναι πολύ περιορισμένων δυνατοτήτων, μόνο για μικρά πλοία. Πάντως παραμένει ένα αξιοθαύμαστο έργο.

Μια που είναι μεσημέρι τιμούμε και τα σουβλάκια του Ισθμού που κάποτε ήταν φημισμένα. Δεν τα βρίσκουμε τόσο καλά ώστε να δικαιώνουν τη φήμη τους.

Το ταξίδι μας συνεχίζεται. Μετά την Ελευσίνα μπαίνουμε στην Αττική οδό, παρακάμπτοντας έτσι την Αθήνα. Ακούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση-συνέντευξη του Μητροπολίτου Μεσογαίας π.Νικολάου σχετικά με το νεκρό σώμα κια τα λείψανα των Αγίων και στη συνέχεια μετά την τελευταία στάση στο NIAVIS της Λάρισας την παράκληση του Αγίου Λουκά. 

Φθάνουμε στη Θεσσαλονίκη ακριβώς στις 9.15, αρκετά νωρίτερα απ' ό,τι υπολογίζαμε, ευχαριστούντες Θεώ για το δώρο που μας χάρισε. 

Αν μας αξιώσει ο Θεός ίσως ανταμώσουμε και σε κάποια επόμενη!

Εις το επανιδείν, αγαπητοί συνεκδρομείς!