Παρασκευή 29 Απριλίου 2022
Μεγάλη γιορτή σήμερα, της Ζωοδόχου Πηγής. Κατόπιν συνεννοήσεως με τον μητροπολίτη Νεκτάριο θα εκκλησιαστούμε στον Άγιο Αναστάσιο του Ναυπλίου. Ο π.Δημήτριος, ο εφημέριος του ναού, έχει ειδοποιηθεί να τελειώσει σχετικά νωρίς ώστε να μπορέσουμε να ολοκληρώσουμε το πρόγραμμα της ημέρας μετά τη Θεία Λειτουργία. Παίρνουμε το πρωινό μας σε πακέτο και νωρίς, γύρω στις 7.30π.μ. φεύγουμε από το Τολό.
Φθάνουμε στον νεόκτιστο ναό, στην αρχή της Λειτουργίας. Ο π.Δημήτριος λειτουργεί κατανυκτικά, μάλιστα λέγει εκφώνως όλες τις ευχές. Στο αναλόγιο αναλαμβάνουν διακονία ο Παντελής και ο Σάκης. Στο τέλος ο π.Δημήτριος μας λέει την ιστορία του Αγίου Αναστασίου, την οποία με λίγα λόγια σας παραθέτω. Μας μοιράζει και μια εικόνα του Αγίου.
Ο Άγιος Αναστάσιος ο Ναυπλιεύς έζησε στο Ναύπλιο τον 17ο αιώνα. Εργαζόταν ως ζωγράφος στην πόλη του Ναυπλίου. Σύμφωνα με την παράδοση, όταν αναγκάστηκε για ηθικούς λόγους να διαλύσει τον αρραβώνα του με μια κοπέλα, οι συγγενείς της για να τον εκδικηθούν του έκαναν μάγια. Κατά τη διάρκεια της επήρειάς τους, ο Αναστάσιος απώλεσε τη λογική του, γυρνώντας εδώ κι εκεί, οπότε κάποιοι Τούρκοι επωφελήθηκαν και τον υποχρέωσαν να αλλαξοπιστήσει. Ωστόσο, όταν μετά από λίγες ημέρες συνήλθε, πέταξε από το κεφάλι του το λευκό σαρίκι που φορούσε και παρουσία πλήθους στην Αγορά, αναφώνησε: "Εγώ χριστιανός ήμουν, και χριστιανός είμαι, και χριστιανός θέλω να είμαι". Αμέσως, οδηγήθηκε στον δικαστή που επιχείρησε να τον μεταπείσει, αλλά ο Αναστάσιος διεκήρυξε με περισσότερη θέρμη την πίστη του, λέγοντας: "Δεν αρνούμαι εγώ τον κύριόν μου, Ιησούν Χριστόν, τον αληθινόν Θεόν, αλλά πιστεύω και προσκυνώ αυτόν, ως ποιητήν, και σωτήρα μου, την δε ιδικήν σας πίστιν, ουδέ ποσώς χρειάζομαι, αλλ' αποστρέφομαι, και εσάς, και τον προφήτην σας" Κατόπιν αυτού, ο δικαστής διέταξε τη θανάτωσή του. Ο Αναστάσιος οδηγήθηκε στον τόπο του μαρτυρίου του, δίπλα σε μια εληά, όπου οι δήμιοί του τον κατακρεούργησαν. Η μνήμη του τιμάται την 1η Φεβρουαρίου, έπειτα από Βασιλικό Διάταγμα του 1935.
Ο π.Δημήτριος μας λέει και κάτι για τον εαυτό του. Ήρθε από τον Καναδά, γι' αυτό τα ελληνικά του δεν είναι ακόμα ολόσωστα. Ήταν μάλιστα γνώριμοι και φίλοι με τον Γιάννη Χατζηνικολάου - τον αδελφό του συνεκδρομέα μας Νίκου- ο οποίος ζει στο Μόντρεαλ. Αγωνίζεται να ολοκληρώσει τον μεγάλο αυτό ναό στον οποίο διακονεί. Βγαίνοντας αγοράσαμε λαχεία για την αποπεράτωση του ναού. Στον μεγάλο αυλόγυρο πήραμε το πρωινό μας. Ο καιρός είναι λίγο πιο σφιχτός σήμερα. Φυσάει κι έχει συννεφιά και λίγη δροσούλα.
Γύρω στις 10 έχουμε τελειώσει και ξεκινάμε για τον πρώτο μας προορισμό, την Μονή Κεχαριτωμένης στην Τροιζήνα. Η διαδρομή θα έλεγα πως ήταν η πιο μαγευτική όλου του ταξιδιού. Παίρνουμε το δρόμο προς Επίδαυρο. Περνάμε έξω από το Λυγουριό. Αφήνουμε δεξιά μας την Επιδαυρό και συνεχίζουμε ως την Παλιά Επίδαυρο. Από κει και πέρα ο δρόμος είναι παραλιακός. Έχουμε στ' αριστερά μας τον κόλπο της Επιδαύρου. Περνάμε από τα χωριά Παναγία, Φανάρι, Πλάτανος, Καλλονή. Η φύση είναι μαγευτική. Ακόμα και στους βράχους φυτρώνουν αγριολούλουδα, κάτι κοντόμισχα μωβ λουλουδάκια. Λεμονιές και πορτοκαλιές μαζί με τις ανθισμένες ελιές και χωράφια καταπράσινα στολισμένα με κάθε λογής αγριολούλουδα, κόλποι και ακτές δαντελωτές, ορθοπλαγιές και πιο ήμερα υψώματα μας χαρίζουν πανέμορφες εικόνες. Λίγο πιο κάτω η χερσόνησος των Μεθάνων με μεγάλους ορεινούς όγκους.
Τα Μέθανα ανήκουν στο ηφαιστειακό τόξο του Νοτίου Αιγαίου μαζί με τη Μήλο, τη Σαντορίνη και τη Νίσυρο. Η τελευταία έκρηξη έλαβε χώρα τον 3ο π.Χ. αιώνα και δημιούργησε ροή λάβας που έφτιαξε τον "δόμο" που λέγεται σήμερα Καμένο Βουνό. Τριάντα ηφαιστειακοί δόμοι υπάρχουν στη χερσόνησο, αποτέλεσμα της δράσης του ηφαιστείου στο διάβα των αιώνων. Αυτή η δράση έχει επίσης ως αποτέλεσμα και την ύπαρξη γεωθερμικών πηγών σε τρεις περιοχές της χερσονήσου, όπου έχουν ιδρυθεί λουτροπόλεις.
Μόλις περνάμε τη χερσόνησο, στον λαιμό της οποίας υπάρχει και ο υδροβιότοπος της Ψήφτας, βλέπουμε στα δεξιά μας, στις υπώρειες του βουνού, την Τροιζήνα. Γνωστή από τη Μυθολογία ως πατρίδα του ήρωα Θησέα, αλλά και από την σύγκληση εδώ της Γ΄Εθνοσυνέλευσης του 1827 η οποία συνέταξε και επικύρωσε τον πρώτο οριστικό καταστατικό χάρτη της Ελλάδας, το "Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος". Επίσης εξέλεξε ως πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδος, τον Ιωάννη Καποδίστρια.
Εδώ στην Τροιζήνα μετεπιβιβαζόμαστε σε μικρό εικοσάρι λεωφορείο για να ανεβούμε στην Μονή της Κεχαριτωμένης πρώτα οι άντρες και μετά οι γυναίκες. Ο δρόμος είναι αρκετά στενός, έχει δυο πολύ κλειστές στροφές και επιπλέον ο χώρος μπροστά στο Μοναστήρι δεν βοηθάει στην αναστροφή μεγάλου λεωφορείου.
Η Μονή είναι ανδρώα, άβατη στο μεγαλύτερο μέρος της, για τις γυναίκες. Ιδρύθηκε το 1976 από τον π.Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, του οποίου τον τάφο προσκυνούμε μόλις μπαίνουμε στον περίβολο της Ι.Μονής. Επιτελεί σπουδαίο πνευματικό και φιλανθρωπικό έργο. Σπουδαία είναι η διακονία του σε κωφάλαλους νέους, για τους οποίους οργανώνονται κατασκηνώσεις και άλλες πνευματικές ευκαιρίες. Ο ηγούμενος της Μονής, π.Σπυρίδων, μας μιλάει για τον π.Επιφάνιο, τον ασκητικό και οσιακό του βίο, και μας μοιράζει ένα όμορφο ενθύμιο.
π.Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος
Το μοναστικό συγκρότημα είναι πολύ μεγάλο και έγινε με θαυμαστό τρόπο με απρόσμενα μεγάλες δωρεές των πιστών και φυσικά με την αγάπη και την ευλογία της Παναγίας της Κεχαριτωμένης η οποία τιμάται πολύ σε όλη την περιοχή της Τροιζηνίας.
Αφήνουμε την Μονή και κατηφορίζουμε με το λεωφορειάκι στην Τροιζήνα. Σε λίγα λεπτά φθάνουμε στον Γαλατά, το μικρό λιμανάκι απέναντι από τον επόμενο προορισμό μας, τον Πόρο. Νοικιάζουμε πάλι ένα μικρό καραβάκι και κάνουμε έναν σύντομο περίπλου πριν αποβιβαστούμε στο νησί.
Είναι πολύ γραφική η εικόνα του Πόρου από την απέναντί της ακτή. Η πόλη του Πόρου αμφιθεατρικά χτισμένη στις πλαγιές ενός λόφου είναι παραδοσιακός οικισμός με εξήντα εννιά νεοκλασικά οικοδομήματα διατηρητέα. Στην πραγματικότητα ο Πόρος είναι δύο νησιά που ενώνονται με μια γέφυρα, η Σφαιρία και η Καλαυρία.
Ο καπετάνιος μας δείχνει τον Ναύσταθμο που ιδρύθηκε το το 1831, όπου συνέβη το πιο δυσάρεστο ίσως περιστατικό της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Θα το διηγηθώ εν τάχει. "Ο Πόρος στη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα έγινε το αγκυροβόλιο των ελληνικών πλοίων. Εδώ επίσης φυλάσσονταν εφόδια για τον αγώνα που έρχονταν από φιλέλληνες του εξωτερικού. Λόγω της εγγύτητας προς τη στεριά και του πολύ προστατευμένου λιμανιού του ο Πόρος προκρίθηκε για τη δημιουργία του εθνικού ναυστάθμου. Τον Ιούλιο του 1831 ο Ανδρέας Μιαούλης, ο ναύαρχος του ελληνικού στόλου, ήρθε σε σύγκρουση με τον Ιωάννη Καποδίστρια, επειδή ο Κυβερνήτης δεν ικανοποιούσε τα οικονομικά αιτήματα των Υδραίων καραβοκύρηδων, οι οποίοι απαιτούσαν προνομιακή μεταχείριση ως αντάλλαγμα για την προσφορά τους στον αγώνα. Ο Καποδίστριας αποφάσισε τον αποκλεισμό της Ύδρας από τα ελληνικά πολεμικά πλοία που ναυλοχούσαν στον Πόρο. Τότε ο Μιαούλης κατέλαβε τη φρεγάτα "Ελλάς" την οποία στη συνέχεια πυρπόλησε μαζί με μια κορβέτα. Σημειωτέον, αυτά ήταν τα πιο αξιόμαχα ελληνικά πολεμικά μόλις αγορασμένα με χίλιες στερήσεις με χρήματα που είχε δανειστεί από την Αγγλία η πάμφτωχη χώρα μας". (Απέραντη θλίψη!!!).
Στο νησάκι Καλαυρία βλέπουμε την πολύ όμορφη βίλα "Γαλήνη", μια νεοκλασική έπαυλη που φιλοξένησε μεταξύ πολλών διασήμων και τον Γεώργιο Σεφέρη.
Αξιοθέατα του νησιού επίσης, ο ναός του Ποσειδώνα και η Μονή της Ζωοδόχου Πηγής που σήμερα πανηγυρίζει και κάποιοι από τους συνεκδρομείς μας την επισκέπτονται. Κατεβαίνουμε στον Πόρο για καμιά ώρα. άλλοι περιηγούνται στα στενά, άλλοι βολτάρουν, άλλοι δροσίζονται με παγωτό, άλλοι πίνουν τον καφέ τους.
Αναχωρούμε στις 3 μ.μ. και απολαμβάνουε μια πολύ ευχάριστη διαδρομή στην οποία μεταξύ άλλων ακούμε για την ζωή και τα έργα του πρώτου μας Κυβερνήτη του Ιωάννη Καποδίστρια. Είναι απόλυτα συνδεδεμένος με την πόλη του Ναυπλίου που θα επισκεφθούμε απόψε.
Φθάνουμε στις 4.30μ.μ. στα ξενοδοχεία μας. Ξεκουραζόμαστε για ένα δίωρο. Κάποιοι τολμηροί βουτούν στη θάλασσα... Στις 6.30 αναχωρούμε για την προγραμματισμένη μας συνάντηση με τον μητροπολίτη Αργολίδος Νεκτάριο. Θα τον συναντήσουμε στον νεόδμητο ναό τον αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά τον ιατρό, τον επίσκοπο Συμφερουπόλεως. Ο ναός βρίσκεται αρκετά έξω από το Ναύπλιο, σε μέρος ερημικό αλλά όμορφο. Είναι χτισμένος σε ρωσικό στυλ, πολύ ψηλός, με τους χαρακτηριστικούς ρωσικούς τρούλους.
Μας υποδέχεται ο ίδιος ο Μητροπολίτης, απλός, χαρούμενος, το πρόσωπό του λάμπει. Μας χαιρετά έναν-έναν. Ξαφνιάζεται πολύ ευχάριστα γιατί συναντάται με πολύ γνώριμους ανθρώπους των οποίων την επίσκεψη δεν είχε προπληροφορηθεί (ζεύγος Φρόνη). Φωτογραφιζόμαστε μαζί του.
Προσκυνούμε στο ναό, ψάλλουμε το απολυτίκιο του Αγίου. Ο Μ. Νεκτάριος μας διηγείται την ιστορία του ναού.
Έγινε με χρήματα από δωρεά κάποιου Ρώσου. Το τέμπλο έχει έρθει από τη Ρωσία και είναι ξύλινο βέβαια, φτιαγμένο από το αγαπημένο δέντρο των Ρώσων, τη σημύδα. Εικονογραφούνται Άγιοι από όλο τον κόσμο σε μια προσπάθεια να αναδειχθεί η οικουμενικότητα της Ορθοδοξίας. Πάρα πολλά λείψανα δεκάδων Αγίων σε πολύ μικρές λειψανοθήκες βαλμένες στη σειρά στις βάσεις δύο κιόνων προκαλούν την προσοχή μας Είναι ρωσική συνήθεια. Εμείς του προσφέρουμε διά του αρχηγού μας τεμάχιο λειψάνου του Νεομάρτυρος Αγίου Γεωργίου του εκ Ραψάνης.
Στη συνέχεια κατεβαίνουμε στο ισόγειο του ναού το οποίο φιλοξενεί Μουσείο αφιερωμένο στον Άγιο Λουκά τον ιατρό, τον οποίο ο Μ.Νεκτάριος με τα βιβλία του έκανε γνωστό στην Ελλάδα. Μας ξεναγεί ο ίδιος. Κρεμόμαστε από τα χείλη του. Μας διηγείται τη ζωή του, τους διωγμούς, τις εξορίες, τα δεινά, αλλά και τα τεράστια επιστημονικά του επιτεύγματα.
Βλέπουμε προσωπικά του αντικείμενα, την μίτρα με την οποία τον έθαψαν, σκίτσα ιατρικά δικά του, ζωγραφικά του έργα, πάρα πολλές φωτογραφίες από τη ζωή και το έργο του και την πάνδημη κηδεία του. Ο Άγιος έχει πολύ αγαπηθεί στην Ελλάδα και πάρα πολλοί ναοί και εκκλησάκια έχουν ανεγερθεί προς τιμήν του. Περνάμε και στο πωλητήριο του Μουσείου, όπου βρίσκουμε πάρα πολύ ενδιαφέροντα βιβλία κυρίως του Μητροπολίτου. Αναχωρούμε με τι ευλογίες του Μ.Νεκταρίου. Λυπάται που δεν μπορεί να μείνει περισσότερο μαζί μας γιατί είναι προσκεκλημένος σε μια εκδήλωση στο Ναύπλιο. Φεύγουμε με μια αίσθηση πληρότητας. Ο Άγιος Λουκάς ο διωχθείς, αλλά νικήσας τον κόσμον της αθεΐας, εν τω ενδυναμούντι αυτόν Χριστώ, έχει παρηγορήσει και την δική μας ψυχή.
Φεύγουμε για το Ναύπλιο! Είμαστε στη γειτονιά του εδώ και δυο εικοσιτετράωρα και τώρα ήρθε η σειρά της επίσκεψής του. Έχει νυχτώσει. Βλέπουμε φωταγωγημένο το κάστρο του Παλαμηδιού. Αύριο θα το επισκεφθούμε.
Περπατάμε όλοι μαζί προς την Πλατεία Συντάγματος. Πανέμορφο Ναύπλιο σκλαβώνει τους επισκέπτες του. Σκορπίζουμε στα στενά, στις πλατείες, στην παραλία του. Καθένας αποκομίζει τις δικές του εικόνες από τα νεοκλασικά διατηρητέα σπίτια, τα ιστορικά κτίρια, όπως το Αρχαιολογικό Μουσείο, το πρώτο Βουλευτήριο, τα δυο τζαμιά της πόλης, τη Δημόσια Βιβλιοθήκη που ονομάζεται "Παλαμήδης", το κτίριο Άρμανσμπεργκ, την πρώτη Σχολή Ευελπίδων, τα στενάκια που τα στολίζουν τα μπαλκονάκια με τα περίτεχνα μεταλλικά ή και ξύλινα φουρούσια τους και τις ολάνθιστες γλάστρες τους. Το λιμάνι του Ναυπλίου είναι γεμάτο γιωτ που έχουν ερθει εδώ από όλον τον κόσμο για την Διεθνή έκθεση yachting. Κάπου ανάμεσά τους διακρίνεται και το φωταγωγημένο Μπούρτζι. Το βραδυνό φαγητό χρειαζούμενο κλείσιμο μιας πολύ γεμάτης ημέρας.
Στις 11μ.μ. καληνυχτίζουμε το Ναύπλιο και του δίνουμε ραντεβού για την επομένη το πρωί. Το είδαμε νύχτα, θα το δούμε και με το φως της ημέρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου